.
Vorig jaar heb ik een ontroerend mooi boek gelezen van Tatiana de Rosnay: Haar naam was Sarah.
Het verhaal gaat over een joods meisje, dat door de Parijse politie wordt opgejaagd en gevangen gezet in het wielerstadion van Parijs. Na drie vreselijke dagen wordt ze naar een concentratiekamp getransporteerd, waar ze wordt gescheiden van haar moeder en uiteindelijk weet te ontsnappen.
Dat meisje... door Tatiana de Rosnay krijgt zij een naam: Sarah.
Dat meisje... door Tatiana de Rosnay krijgt zij een naam: Sarah.
Ook in Haarlem zijn in de Tweede Wereld Oorlog mensen opgejaagd en opgepakt door de politie. De Haarlemse politie.
710 mensen hebben de gruwelen van de Duitse concentratiekampen niet overleefd.
Om voor hen een soort van monument te creëren worden hun namen op 3 en 4 mei op grote rollen papier geschreven.
Noem mij, noem mij, noem mijn naam…
Ben je in de buurt van Haarlem?
Kom dan naar de Janskerk in de Jansstraat. Daar bevindt zich het Noord-Hollands archief, waar deze rollen klaarliggen.
Waar iedereen, die dat wilt, de naam mag schrijven van één van de 710 vermoorde Haarlemse joden.
Rabbijn Spiero zal de eerste naam schrijven.
Schrijf mij, schrijf mij, schrijf mijn naam.
.
.
14 comments:
Hier op Terschelling is toen ook verraad gepleegd door politieagenten... En daar lopen er nog een paar, weliswaar krom en gebogen, van rond. Ze hebben weinig vrienden.
We moeten blijven gedenken. Daar hebben de slachtoffers recht op.
Voor wie ik liefheb,
wil ik heten.
Jelle droeviger.
prachtig marlou...
indringende muziek...
als ik in haarlem was....
kwam ik bij je op de stoep schrijven met stoepkrijt.
Marlou, marlou, marlou,
wat doe je dat góe: -)
xxx
deze dagen zetten mij altijd aan tot denken, zelf jarig en eigenlijk vind ik dat helemaal geen feest meer. Het gedenken van al die zinloze oorlogen waar niemand beter van wordt, en daarna vieren dat we bevrijd zijn, waarvan. Limburg is o.a. pas in de 18 eeuw Nederland geworden. Hoezo bevrijd. Nog steeds bezet zul je bedoelen. Ik vind het zo tegenstrijdig allemaal, tegendraads af en toe. Alleen de mensen die hier slachtoffer van zijn geworden, daar moeten we aan denken...
Dag Marlou,
Wat een mooi stuk op je weblog! Dankjewel!
Ook dank voor de oproep. Ik hoop echt dat het lukt alle namen te schrijven.
Ik zag je foto en ken je wel van gezicht.
Uit het Kleverpark misschien, waar ik lang woonde.
Of van een of ander koor.
Mooi dat je komt!
Ik zie je.
Met groet,
Willemien Spook.
Ik vond het verhaal zwaar. Heb regelmatig tranen gehad. Daarom, daarom mogen wij nooit vergeten.
Love AS Always
Di Mario
Marlou, ik zal kijken of ik kan langs komen, maar ik ken naam uit de oorlog, maar langs komen kan en mag altijd denk ik.
Mooi initiatief in Haarlem.
Ik ga morgen de film kijken van Sarah, hij ligt al klaar.
Gedenken moeten we blijven doen.
Een schitterend log, doorvoeld tot en met, wat ben jij toch een mooie mens. Bovendien kan je het allemaal nog zo goed be- en omschrijven ook. Bedankt lieve Marlou, en... nooit vergeten!
Opgejaagd worden lijkt me vreselijk. Mijn grootouders moesten vluchten uit hun land, en kwamen in Nederland terecht. Hier herdenken we, terwijl politiek gezien vergelijkingen zichtbaar worden met tijden die we niet meer willen meemaken.
Ik woon niet in de buurt van Haarlem, anders was ik vast ven langsgeweest.
Rond 4 4n 5 mei kleurt de hemel zwart en rood-wit blauw. Waarom alleen dan? Waarom is alleen dan herinneren aan de orde. Voor achterblijvers, familie en vrienden, is de herinnering er het hele jaar en zullen de namen nooit vergeten worden. In Yad Vesjem in Jerusalem is het boek met alle namen van gedeporteerden en vermoorden het hele jaar in te zien. Haar naam was Sara; ik heb het gelezen en zal het nooit meer kunnen herlezen.
gelukkig kan ik hier alles lezen, want het is wat ver voor me...
Ik heb het boek nog niet gelezen maar het moet zeker indrukwekkend zijn. Een mooi Haarlems initiatief, we mogen hen nooit vergeten!
Hi Marlou,
Ben opgegroeid met verhalen over de oorlog, mijn ouders (hun huis) waren/was een onderduikadres (of vertelde ik dat al)....
Tot op de dag blijft dit voortbestaan, kennelijk heeft men weinig geleerd. Ik denk aan de uitgeprocedeerde asielzoekers. We laten ze stikken.....Alles te erg voor woorden....
Liefs en vrede van Annet X
Ik zag 'm gisteren in de bieb en heb 'm al bijna uit. Ik denk dat ik daar nog wel een tijdje in gedachten mee bezig ben.
OT Veel plezier vandaag in de moestuin en ik gebruik ook altijd factor 50 op mijn koppie :-)
Post a Comment