.
Wat zeg ik???
Wat zeg ik???
Klein leed?
Zeg maar gerust: GROOT LEED!!
Er is iets ergs gebeurd. En ik weet niet wat.
Ik weet alleen dit: van de koolmeesjes in de tuin merkte ik een dag lang geen enkele activiteit. Geen vogeltjes meer, die af en aan vlogen met een dikke rups in de bek voor de kleintjes.
Niks… nada…
Daarom heb ik een trap gepakt en ben onder het dakje gaan kijken.
Ach… daar lagen ze… allemaal dood.
Het waren er 8. Eentje is niet uitgekomen. Het eitje bewaar ik.
En hoe dit nou allemaal kan?
Is één van de oudertjes gegrepen door Gerrit, de kat van de achterbuurvrouw?
Of waren er toch niet genoeg dikke, vette rupsen toen het weer zo koud werd?
Ik weet het niet en ze kunnen het ook niet meer navertellen.
Ik weet alleen, dat ik het heel erg vind.
Ik ben er zelfs een beetje verdrietig van.
Daarom heb ik ze begraven met een treurlied en een traan…
Dag kleine kommensaaltjes. Ik vind het heel erg jammer, dat het niet gelukt is; dat jullie leventjes zo kort waren en dat ik jullie niet mag zien uitvliegen…
.
.
12 comments:
Ahhhh, wat jammer zeg. Hopelijk de volgende keer meer succes.
Love As Always
Di Mario
tja... zo gaat dat lieve marlou, als een ouder dood is gegaan kan de nader het niet meer aan en verlaat dan ook het nest,
de natuur is keihard.....
maar jij bent zo lief ze te begraven.,....
je bent een schat met eerbied...
dikke knuffel,
xxx
Gerrit, dat is toch die kat waar je wel eens liefdevol op paste; en die je dan het koosnaampje Gerritje gaf...
Er zal wel nooit een sluitend bewijs komen, maar katten zijn nu eenmaal verzot op pimpelmeesjes.
Die mooie kiezels op het grafje zijn echt aandoenlijk.
Er zit niets anders op, Marlou, dan het nestkastje schoon te maken en te gaan wachten op nieuwe bewoners.
Jelle Droeviger.
Ach meis toch...ja dat is verdrietig.
Maar je hebt ze een mooie laatste plaats bezorgd, met mooie steentjes.
Bewaar het huisje maar voor de volgende bewoners, die komen er vast weer, met zo'n lieve huisbasin.
Toch een fijne donderdag.
Dit doet hartepijn hé mijn lieve Marlou? Jij had zo uitgekeken naar het uitvliegen van al dat nieuw leven... en de vogelouders beslist ook. Hoe het komt, zal waarschijnlijk wel niemand te weten komen, maar ik hoop toch dat het geen besmettelijke ziekte was zodat de poging volgende keer wél lukken zal!
Bedankt voor je schitterende matrassenfoto, waar haal je het toch elke keer weer vandaan?
En maak er, ondanks het grote verdriet, toch een mooie dag van hé!
Meestal is een kat de oorzaak. Of de ouder vliegt tegen een raam op of zo. Erg triest als het gebeurt. Hier proberen we het allemaal goed in de gaten te houden. Met de honden buiten komen er al weinig katten langs..
Mijn katten waren het in ieder geval niet. Die mogen niet naar buiten...
Zielig. Zo wreed is de natuur soms
Ach die arme schatjes, wij hadden precies hetzelfde een paar jaar terug op de tuin.
Ze hebben een mooi plekje gekregen.
SMAK
Ach gossie het heerst ofzo...de dood...deze meesjes waren al een eind op weg...
Heel triest Marlou.
En toch is het een mooi blogje geworden....
Dikkemeeleefknuf van Annet X
(ja precies Klaproos: een schat met eerbied)
Zullen we een flashmob organiseren..dat we allemaal bij elkaar komen en gaan huilen, heel hard, om al dat wereldleed, groot en klein, wat een opluchting kan dat zijn....
kusjegrootkusjeklein annet xxxxxx
Dat is inderdaad bitter. Heel zielig....
Post a Comment