.
Vorig jaar kreeg ik voor de vakantie van mijn vriendin Ellen een DVD-cassette te leen met daarop heel wat theatervoorstellingen van Het Werktheater. Ken je Het Werktheater? Helaas bestaat het niet meer, maar het was een theatergroep, die met een grote tent door heel Nederland reisde met schitterende heerlijke theatervoorstellingen, vaak geïmproviseerd...
Ik was gek op ze en ging zoveel mogelijk naar hun voorstellingen:
Zwoele zomeravond, Avondrood...
Ik was gek op ze en ging zoveel mogelijk naar hun voorstellingen:
Zwoele zomeravond, Avondrood...
Ach... Gerard Thoolen en Joop Admiraal... ze leven beiden niet meer. Ik was gek op ze. Misschien herken je andere acteurs???
Nu zat er bij de DVD's die ik geleend had ook een voorstelling met Helmert Woudenberg en Frank Groothoff. Ze spelen allebei een terminale patiënt en zijn opgenomen in een ziekenhuis. De voorstelling heet dan ook: Opname.
Bij het zien van de DVD in Oostenrijk op de berg heb ik gejankt. Wat was dat ontroerend goed.
Maar nu komt het...
Frank speelt een jongeman, die heel ernstig ziek is. Hij heeft niet lang meer te leven en hij leest een boek. Hij leest het kapot. De bladzijden zijn omgekruld en er zitten miljoenen vingertasten en vetvlekken op.
En als een vriendin op bezoek komt vertelt hij haar, waarom hij het boek zo mooi vindt. Weer janken geblazen... om de manier waarop hij dat vertelt en speelt.
Gek op Frank!!
En ineens dacht ik: ik heb dat boek gezien!!!
Het ligt hier boven in ons bibliotheekje: De Eeuwige Bron van AYN RAND. Dus ik naar zolder en ja hoor... daar lag het: De Eeuwige Bron.
Ik ben het meteen gaan lezen. Een dikke pil, die ik niet meteen uitkreeg. In het vliegtuig ben ik verder gaan lezen en thuis... in één adem uit.
Een prachtig boek, dat gaat over een briljante architect (Howard Roark) die absoluut weigert concessies te doen aan zijn opdrachtgevers. Hij gaat tegen alle conventies en normen in, omdat hij alleen in zichzelf gelooft en zijn eigen weg zoekt. Oh wat een boek, wat een verhaal.
En dat allemaal, omdat die doodzieke, lieve jongen het in zijn laatste levensuurtjes op zijn ziekenhuisbed leest. Echt janken...
Aanrader! Ik kan het je alleen niet lenen, want het ligt weer boven op de berg.
.
Ayn Rand (Alissa "Alice" Zinovievna Rosenbaum) (Sint-Petersburg, 2 februari 1905 – New York, 6 maart 1982)
9 comments:
Nee het werktheater ken ik niet.
Wat fijn dat je dat boek ook meteen vond.
En het boek is dus graag gelezen, met veel tranen.
Fijne dag vandaag meis.
ach loutje,
tranen schreien van emotie om woorden in een boek,
ja,
dan moet je héél goed kunnen schrijven hé,
vaak is het zó gemaakt, en gezocht,
dan huil je nog niet of iemand moet je knijpen:-)
heerlijk zo'n boek waar je in weg kan zinken ...
xxx
Klinkt goed Marlou. Het werk Theater waar je zo vaa naar toe ging, de DVD's, en het boek.
Het is ook enorm belangrijk om je eigen weg te zoeken, te vinden, en te gaan.
Opgelegde regetjes ... Wie heeft er wat aan.
Fijne dag en bedankt voor de tip!
Het is een fantastisch boek. Ik heb het ook grijs gelezen en laatst toen ik mijn boeken opruimde kwam ik een stuk ervan tegen....helaas echt kapot gelezen.
Het werktheater ja
en tranen..ok ..is goed..je hoofd leeghuilen is nodig af en toe.
Er ligt hier nog een heel mooi boek van je...ik kom er maar niet toe het terug te brengen...er wordt wel rente betaald hoor...vanzelf.
dagdag
snoezepoes
Hoe jij daar over schrijft, hoe jij daar de juiste woorden voor vindt en er bovendien een wervende tekst over pleegt... hoedje af lieve Marlou!
OT: merciekes hoor voor je al even lieve reactie en je krijgt dus ook van mij, een héél dikke knuffel terug!
O, daarom staat is de waterstand van de rijn zo hoog.
;)
Ja, Marlou dat was uit de tijd van de toneelschuur in de Smedenstraat. Vreemd we dat we elkaar daar nooit hebben ontmoet of na de voorstelling in het Proeflokaal.
Sommige verhalen kunnen je zoveel doen. Zo heb ik hier ook een paar boeken in huis waar ik natte ogen van kreeg.
Love As Always
Di Mario
Ik zie het al, geen boek voor mij... Trouwens ik lees tegenwoordig niet zoveel meer.
Bijzonder Marlou...
Ik herken nog Shireen Stroker, Peter Faber, Joop Admiraal maar die noemde je geloof ik al...
Zag ze op tv nooit in het echt...
Al dat jeugdige, dat enthousiasme..die gretigheid...
Fijn staartje van de avond nog..
~ liefs ~
Post a Comment