05/12/2012

In de kamer van Reine Montgomery

.
Vervolg van de tekst van "The Time Square Thief. Ik hoop, dat je begrijpt  waarom ik er door geëmotioneerd ben:

"Ik kwam binnen voor mijn dienst en één van mijn collega's zei: -Je moet gaan kijken in kamer 121.
En dat deed ik en ik was met stomheid geslagen.
In die kleine kamer waren alle vier de muren en het plafond beschilderd met een afbeelding...
Nee, toen ik die kamer binnenkwam was ik onder water, ik kwam in mijn eigen aquarium.


En de details van het mozaïek, het was helemaal niet banaal.
De kleuren waren wonderschoon: alle schakeringen blauw en groen vloeiden heel zacht in elkaar over.
Het leek precies of je onder water was en totaal beschermd.
Er stond een hele inktvissentuin hier op de muur.
En als je omhoog keek zag je het kabbelen van het wateroppervlak en de zonnestralen die er doorheen vielen.
Er waren zeepaardjes en vissen.
Als je er binnenkwam was het zo mooi en het voelde veilig en stil..."



Ineke Sikkema heeft er een gedicht over gemaakt.
Dat kun je hier lezen: http://www.drenth-sikkema.nl/gedicht-Reine_Montgomery



9 comments:

Marjolijn. said...

Of je in een droomwereld komt.

Fijne dag vandaag Marlou.

gerdaYD said...

Marjolijn heeft gelijk, het is net alsof je in een droomwereld komt. Bedankt lieve Marlou voor dit, de vorige logjes!
En hopelijk vond je een chocoladeletter in je schoentje van de soort die jij het liefst wil: PUUR!

Jelle Droeviger said...

Dit is een waarachtig Jacques Cousteau-moment. Maar je moet wél weer naar boven om te kunnen ademen...

Jelle Droeviger.

Di Mario said...

Dat moet je misschien ervaren. Ik kan me er zo weinig bij voorstellen.

Love As alwyas
Di Mario

klaproos said...

ja ik geloof dat je denkt dat je dan al in de hemel bent,

wat ontroerend is dit marlou,

dag vrouwke,
tot later

xxx

John said...

Ik begrijp helemaal waarom je dit plaatst. Ik heb hier wat van op tv gezien volgens mij.
Het moet er echt enorm mooi geweest zijn. Ik zie het zo voor me.
De vrouw met d eparaplu op haar hoofd wilde gewoon niet dat haar werk vernield zou worden.

Sjoerd said...

Een mooi verhaal, ik wacht op de rest en zal zelf niet op zoek gaan. Dat houdt de spanning erin.

Annet said...

Marlou...ik hoef niet te weten waar het over gaat...maar waar het over gaat is prachtig.....

Pepernootjes en een aap van marsepein voor jou....

X Annet!

Han said...

Heel mooi intro gisteren Marlou, en nu een prachtig happy end. Ga je nog naar Spanje of zie ik je morgen gewoon weer in de stad? ;)