.
Ik heb even geen inspiratie, dus heb ik Adriaan Morriën een gedicht laten schrijven:
Sneeuw
Het sneeuwt, niet jachtig, eerder tastend,
alsof het wit naar zwarte plekken zoekt.
Maar heel het landschap ligt al volgeboekt.
De dag staat zwaarbepakt om te vertrekken.
De bomen dromen rechtop in de sneeuw,
verwonderd en in hun verwondering verrast.
De vorst heeft ieder takje afgetast.
Het is windstil, er valt niets te ontdekken.
De laatste vlokken vallen, in de lucht
zweeft al wat zonlicht, geel en droog.
En vogels, eerstgeborenen van het oog,
haasten zich om de schade te herstellen.
Adriaan Morriën
Uit Verzamelde gedichten,
Van Oorschot, Amsterdam 1994
Van Oorschot, Amsterdam 1994
8 comments:
Daar heeft iedereen wel eens last van.
Een mooi gedicht is ook altijd goed hoor.
En wat de sneeuw betreft het kan nog, zondag komt er pas een dooi aanval.
Fijne dag vandaag.
Sneeuw dóét wat met mensen. Sneeuw is zooo onschuldig, zooo stil, en zooo gul, en nog wít ook.
Één en al schoonheid. Daar kunnen we niet tegen op, Marlou.! We kunnen het proberen, maar ik geef ons weinig kans.
Jelle Droeviger.
Geen inspiratie bij jou, zorgde er voor dat ik iets van een ander las dat ik nog niet kende.
Mooi.
EN bedankt.
En een goeie dag vandaag.
Je kunt er nog zo mooi over schrijven. Nog zulke mooie foto's van maken. Maar .... het blijft koud ;-)
Love As Always
Di Mario
Die kou slorpt precies heel veel energie op, zo ook bij jou blijkbaar als je zelf geen inspiratie hebt om iets te schrijven... Maar ik ben heel blij met dit mooi gedicht lieve Marlou, dankjewel!
Dat heeft die dan mooi voor je gedaan...
Wat een heerlijk gedicht van Adriaan M.
Gelukkig las ik je...
Ik heb niksnaks geplaatst wel op FB
maar het is me te vermoeiend alles bie mekoar....
Straks heerlijk in de armen van Morpheus...
Liefs, Annet Xje
Marlou, er zijn bij mij ook vaak van die dagen. Je kunt niet elke dag een goede, mooie of pakkende tekst/foto maken, er zitten ook wel een dipjes tussen.
Post a Comment