22/10/2013

Indianenspul

.
Ze vragen wel eens: "Heb je soms familie in Canada?"
Nee... helemaal niet. Ik ken er niemand.
Maar ik wil er al heel lang naar toe vanwege de Indianen.
De totempalen... de tipi's... het geluid van de drums...
Je moet weten, niet verder vertellen hoor: ik bén eigenlijk een ouwe Indiaan. Zodoende...
En dit is natuurlijk de Indiaan, die mijn kleinzoon Pier wil zien:


Maar helaas... zo zien Indianen er niet uit. Ja, misschien voor de toeristen, maar normaal gesproken zien ze er zo dus niet uit. Ze dragen net als jij en ik een T-shirtje en een spijkerbroek en een warm jackie als het koud is. 
Maar... je vindt wel heel veel overblijfselen van het oude Indianenland. 
De totems bijvoorbeeld, zoals deze in Jasper:


En de turquoise kleuren die gebruikt worden, die vind ik zo mooi...
Natuurlijk heb ik turquoise kettingen en ringen...


En wat dacht je van een nachtje in een tipi?
Dat is toch ook echt iets voor een Indiaan als ik?
Lekker met een warm vuurtje en een berenvel om onder te liggen en mooie indianenliederen die gezongen worden en begeleid door een indianendrum.


Ja... ik zie mezelf wel zo wonen. Geen overbodige spullen meer (Less is more!) en alleen dat wat je nodig hebt...
Ik verzin ze waar je bij staat!!


Kijk eens naar deze totem. Die had jij toch ook wel willen maken?


En dát is waarom in naar Canada wilde en er vast nog wel een keer naar toe zal gaan. 
Ik ben al aan het sparen voor een campertocht op Vancouver Island.
Yokowaaaaa.....
.





11 comments:

Marjolijn. said...

Fijn dat je zo genoten hebt.
En ja als je eenmaal geproefd hebt van de schoonheid van een mooi land, wil je er graag nog een keer naar terug.

Spaar maar goed door, dan wordt het vast snel weer een mooie vakantie.

Fijne dag vandaag meissie.

Wim said...

Niet vergeten de Hopi, Zuni en de Navajo's, die leven een heel stuk meer naar het zuiden ;-)

די מריו said...

Als ik er zou wonen zou ik wel een tipi met wifi willen hebben ;-)

Love As alwyas
Di Mario

Jelle Droeviger said...

Ik heb een indiaan gekend, die in de zomer, in 2011, op Terschelling lederen polsbandjes maakte, terwijl hij voor de toeristen-kinderen oeroude Indiaanse melodiën zong, en wijze spreuken citeerde. Die kwam uit Manitoba, en heette ook Yokowa. ~ Misschien is dat een familie-naam daar.?

Jelle Droeviger.

gerdaYD said...

Als buiten een witte deken ligt hou ik jou in m'n tipi warm
m'n veren kriebelen in je neus, je knijpt me plagerig in m'n arm
het vuur verlicht je ogen, rook stijgt dwarrelend de tipi uit
we stoppen hasj in de vredespijp en vliegen weg zonder ge- luid
het gras het groen het bos de wind het vuur het water het zand
een stuk of wat konijnen en een bijltje bij de hand
de kip die eieren legt en de haan kraait nergens naar
hij heeft een kale kont, ik heb z'n veren in m'n haar
en met m'n beide voeten wil ik in de aarde staan
jij bent mijn allerliefste squaw, ik ben jouw indiaan
op het zwarte paard gezeten jaag ik bizons achterna
van de huid maak jij een deken, van het vlees een lekker stoofpotje klaar die ik 's avonds om een uur of zes smakelijk op zal eten
niet echt geÎmancipeerd, maar ja, we zullen niet beter we- ten
het gras het groen het bos de wind het vuur het water het zand
een stuk of wat kalkoenen en een bijltje bij de hand
als het eten wegtrekt trekken wij het eten achterna
de plek waar de dieren rusten is de plek waar ik besta
en met m'n beide voeten wil ik in de aarde staan
een met de natuur, ik ben een indiaan
en als de buitenlanders komen zijn we vrijgevig en gast- vrij
ze mogen in onze tipi slapen, we geven ze voedsel met drank erbij
en als we zien dat zij proberen het land van ons te stelen
vertrekken wij naar andere oorden, je kan het land toch niet verdelen
het gras het groen het bos de wind het vuur het water het zand
steeds groter de onderdrukking en steeds kleiner werd ons land
onze tipi is nu omgeven door een hek en prikkeldraad
de natuur kan ons niets meer geven, we leven van de staat
zodat we altijd op dezelfde plek op aarde staan
nooit meer achter het eten aan
nooit meer vrij in het leven staan
als slaven van de Amerikaan
jij bent hun allerliefste squaw, ik ben hun indiaan
en dan te bedenken dat we nooit dood zullen gaan..
© Fratsen

Ik kan je heel goed begrijpen lieve Marlou, toen ik klein was speelde ik altijd de indiaan, nooit de cowboy. En mijn zoon heb ik ook een indiaanse naam gegeven die ik ooit eens on een documentaire heb opgepikt...
Succes bij het sparen voor de volgende tocht!

Petr@ said...

Ik heb altijd een beetje medelijden met de Indianen.
Hun volk is verjaagd en (bijna) uitgemoord. Ik heb er eens een realistisch boek over gelezen.
Mooi dat je je een Indiaan voelt!
Maar jij bent ook een wijze vrouw Marlou!

Liefs Petr@

John said...

Mogguh Marlou,

Ik heb wel familie in Canada. En veel ook. IK ben er toch nog nooit geweest, en weet niet of ik ooit zal gaan.
De indiaan is niet meer de indiaan die het ooit was. Jammer. Maar zo gaat dat. Waar Westerlingen komen....

klaproos said...

Geweldig marlou,

ja dat indianenbloed voel ik ook door me heen stromen, da's toppie hé,
zo mooi was het leven de indianen niet loutje, de blanken hebben ze uitgemoord... bah, daar moet je maar niet te veel aan denken aan de hebzucht wat de bleekscheten:-)

die totums wil ik zo in mijn tuin,
maar ja we kunnen er ook een gaan maken zelf:-)
ik heb de plek :-) whaaaa, kom je:-)

xxx

Annette said...

Da's grappig: een indiaan. Ik heb nog een indianenverhaal en een kaart: de totempaalpoes - maar die kan ik hier niet laten zien...

Voorlopig ben ik AnnetZonderFut.
En dat laat ik maar zo.
Roken we samen een vredespijpje, genoeglijk in de zon en een vuurtje aan de voeten...

* vinnikleuk *

Sjoerd said...

Ik vraag me nu af of ze zo'n tipi waterdicht krijgen aan de bovenkant.

fotohanvogel.blogspot.com said...

Dat wil graag geloven Marlou, het lijkt mij ook een prachtig land!