Krijg nou wat...

.

Mary is één van mijn koorvriendinnen en eens in de maand maken we een lekkere wandeling, weer of geen weer...

Wel zo makkelijk om er een vaste afspraak van te maken. 

Elke laatste vrijdag van de maand doen we het rondje Elswout.

Dus: afgelopen vrijdag ook.

Dit is een onderdeel van het pad:

Langs het water van de Brouwersvaart over het Houtmanpad richting Overveen.

Een mooi pad, waarvoor gevochten moet worden, want als het aan de gemeente ligt... 

Brrrr... niet aan denken!

Maar goed, dit even terzijde.

We lopen daar dus lekker te kwekken. Ik kijk omhoog en wat sien-ik??

Een slipje in de boom!!

Krijg nou wat... een lila slipje in de boom.

Nou vraag ik u...

Hoe komt dat slipje daar in die boom??

En ook: 

Wat is hier gebeurd?

Jullie mogen het verhaal afmaken...

.

Bijzonder licht...

.

Soms, ineens, kijk je omhoog en je ziet een wonderlijk verschijnsel...

Zoals dit in mijn woonkamer. Vind je dat niet bijzonder? Volgens mij weerkaatste het licht van de "binnenzon" (kunstwerk van Kaleb de Groot) het licht van de "buitenzon".

En een andere keer, dan lig je nog even wat na te soezelen in je warme bedje. 

Je denkt: ik moet er uit. De zon schijnt! 

Maar je blijft nog even liggen en kijkt omhoog.

Dan ineens... die mooie schaduw.

Gauw, spring er uit en maak er een foto van!

Jaaaa... gelukt!! Ik ben meteen op, want ik hou van licht! 

Ik slaap zo slecht, dat ik soms een hekel aan de nacht heb. 

Geef mij de dag maar!

Dan naar de woonkamer en wat sien-ik? LICHT! 

Het andere kunstwerk van Kaleb de Groot is gevangen in een spel van licht en schaduw...

(klik voor groter op de foto's)

De draad...

.

Wat is het toch moeilijk om de draad weer op te pakken.

Er gebeurt zoveel...

Ik zou zo weer terug willen en een tijdje in dat mooie hotel logeren aan de oever van het Bow Lake. En genieten van de mooie kleur van het meer...

Maar ja... er zijn hier ook mooie hotels en mooie meren om eens even weg te gaan...

Want  ... er zit natuurlijk wel een kostenplaatje aan...

Deze maand moet ik even op een houtje bijten om weer bij te spijkeren...

Nee dan vroeger... Dan kon je voor 5 dollar je kies laten trekken. En nog pijnloos ook...
Je kon je kies ook laten vullen met goud, ook voor $5,-
Kom daar maar eens om, op heden...

Deze foto is gemaakt in Barkerville, goudstadje (klik) in British Columbia.

Lief en leed...

.

Er is inmiddels hier al weer veel gebeurd... 
Lief en leed... van allebei wat...
Soms denk ik wel eens: moet dit nou allemaal in je weblog...
Ik weet het niet. 
Je schrijft het een en ander van je af, en dat helpt.

Groot leed... 

Zwager Piet overleed vorige week, 2 maanden na zijn vrouw Temmy, de oudste zus van Henry.

't Is allemaal een beetje veel van alles. 

Dat je dood gaat, als je grote liefde er niet meer is. 
Dat je dan niet meer kunt. En niet meer wilt. 
En nergens meer bang voor bent...

Dag Piet... we zullen altijd met een glimlach aan je denken. 
Aan je mooie schoenen en je lekkere luchtje...
Voor altijd herenigd met je grote liefde!
.

Straatschrijfsel in Canada...

.

Overal ter wereld wordt op straat geschreven.

Jaja... dus... ook in Canada.

Dit was met grote letters geschreven ergens in Calgary.

Geen mooie stad verder, tenminste niet naar mijn smaak.

Veel bedrijven. Je ziet niet niet waar de mensen wonen.

Maar dit terzijde. Straatschrijfsel in Canada...

Dus je weet het: blijf niet hangen in die ouwe koek, in die sneeuw van gisteren, en haal die ouwe koeien niet steeds uit de sloot. Laat los!

Wat mij betreft mag er nog bij: leef in het NU!

Hier en NU!

.

Houtjes...

.

Weet je nog, dat ik een tijd geleden hele goeie werklui over de vloer had?

Ik ontdekte toen een gewoonte.

En die gewoonte wil ik even met jullie delen.

Dit is de gewoonte:

Een timmerman zal nooit een bloknootje in z'n achterzak hebben om maten op te schrijven.

Nee... hij schrijft ze op een restantje hout.

En dat vind ik leuk.

En dat wil ik even met jullie delen.

Hoe doe jij dat? 

Pak je (net als ik) een papiertje?

Canadaaa - slot...

.

Inmiddels ben ik alweer een paar weken thuis.

De jetlag was hevig, maar ik voel en merk er nu niks meer van.

Het leven is hier gewoon doorgegaan en ik stap gewoon weer in...

Het was een hele fijne reis en zonder Henry had ik 'm waarschijnlijk nooit gemaakt.

Dus Henry.... dank je wel!

Tot slot een foto van Koen ( klik op: pixelxp voor een gave website)

Wij kwamen hem tegen bij Lake Moraine en hij maakte een foto van ons, die hij later opstuurde...

Twee globetrotters met prachtig blauw... ja... turquoise...

Dag Canadaaa... Tot over een jaar of twee...

.

Indianenspul

.

Ze vragen wel eens: "Heb je soms familie in Canada?"

Nee... helemaal niet. Ik ken er niemand.

Maar ik wil er al heel lang naar toe vanwege de Indianen.

De totempalen... de tipi's... het geluid van de drums...

Je moet weten, niet verder vertellen hoor: ik bén eigenlijk een ouwe Indiaan. Zodoende...

En dit is natuurlijk de Indiaan, die mijn kleinzoon Pier wil zien:

Maar helaas... zo zien Indianen er niet uit. Ja, misschien voor de toeristen, maar normaal gesproken zien ze er zo dus niet uit. Ze dragen net als jij en ik een T-shirtje en een spijkerbroek en een warm jackie als het koud is. 

Maar... je vindt wel heel veel overblijfselen van het oude Indianenland. 

De totems bijvoorbeeld, zoals deze in Jasper:

En de turquoise kleuren die gebruikt worden, die vind ik zo mooi...

Natuurlijk heb ik turquoise kettingen en ringen...

En wat dacht je van een nachtje in een tipi?

Dat is toch ook echt iets voor een Indiaan als ik?

Lekker met een warm vuurtje en een berenvel om onder te liggen en mooie indianenliederen die gezongen worden en begeleid door een indianendrum.

Ja... ik zie mezelf wel zo wonen. Geen overbodige spullen meer (Less is more!) en alleen dat wat je nodig hebt...

Ik verzin ze waar je bij staat!!

Kijk eens naar deze totem. Die had jij toch ook wel willen maken?

En dát is waarom in naar Canada wilde en er vast nog wel een keer naar toe zal gaan. 

Ik ben al aan het sparen voor een campertocht op Vancouver Island.

Yokowaaaaa.....

.

Ontmoeting in de Canyon Hotsprings

.

Diep in de aarde borrelt heet water en op veel plekken komt dat zomaar naar boven.

Dan worden dat Hotsprings en je kunt er verrukkelijk in zwemmen en badderen. Niet afzien zoals in dat ijskoude water van Bow Lake, maar heerlijk dobberen in zalig warm water.  
Het ene bad met 40 graden en het andere met 32 (dat noemen ze de "cold pool"!).

Je kunt er uren in drijven en poedelen. Zelden heb ik zoiets lekkers ervaren. Je hele lijf gevangen in warm water, dat ook nog eens mineralen bevat. Een heerlijk herkenbaar oer-gevoel.

Ook 's avonds zijn we er in gegaan. Onder de sterrenhemel. Je weet niet wat je meemaakt. Zeer bijzonder...

Die avond ligt Shannon Lyon (*klik*) in het warme bad. We raken met hem aan de praat en wat blijkt... hij heeft een tijdje in Mokum gewoond en ... in de Waag in Haarlem gezongen! 

Eerlijk gezegd wist ik niet wie hij was. Ik ken alleen Neil Young en Joni Mitchell. En natuurlijk Buffy Sainte-Marie. Echte Canadese folksingers. 

En nu... ken ik dus ook... Shannon Lyon.

Hij woont in een log-cabin twee uur rijden van Jasper. En... hij heeft vorige week vier beren geteld. In één week nog wel...

Ik bedoel maar... zingen én beren zien. Dat is toch niet eerlijk?! 

Haha... jawel hoor. 

Tussen de concerten door ligt hij dus in allerlei Hotsprings te relaxen. 

Peace man...

Het was een leuke ontmoeting en eenmaal thuis heb ik meteen de gitaar weer gepakt!

.

Bow Lake

.

Het water van Bow Lake komt vanaf de gletsjer, die Bow Glacier heet.

Daarom is het water zo schitterend blauw. Zo blauw als de steen in mijn indianen-ring...

En omdat we elke dag gaan zwemmen, waar dan ook in, nemen we ook nu een duik.

Het water is... 6 graden. Misschien zelfs wel kouder. Je gaat dus niet hele einden zwemmen, maar wel een paar tellen koppie onder.

Ja echt... even later lag ik in dat ijskoude water. Vreselijk!! Maar... gelukkig scheen de zon!!

En toen moest Henry er aan geloven. Die had het een beetje te kwaad...

IJs- en ijskoud!!

Maar... je kunt zeuren wat je wilt... een duik zul je nemen! 

En ja hoor... daar ging hij:

Brrr... Krijg je het al koud?!

Maar ohoh, wat was het daarna lekker. Weer bijwarmen in de zon en genieten van die prachtige kleuren...

.

Wat voor dieren dan wel?

.

Geen beren, geen elanden. Geen grote roofdieren...

Maar wat voor dieren dan wel?!

Gelukkig heb ik het op m'n kladblokje bijgehouden en zal het nu uit de doeken doen:

Een aantal zéér grote raven

Een paar marmotjes

Een adelaar!

Een heleboel eekhoorns

Een dode wasbeer

Sporen van een dode, aangereden Moose

2 grote herten (bij McBride)

Prachtige onbekende vlinders

Een cariboo hinde

Een middelgrote roofvogel

Twee cariboo hindes

Dinsdag nog weer twee cariboo hindes

Een vreemde mooie fel blauwe vogel (Stellers gaai)

Een WOLF!

Een grote vogel met rode kuif

Een uil

Een Grondeekhoorn (bij lake Moraine)

De eerste foto is gemaakt door Henry. De tweede heb ik gemaakt en de andere gevonden op het web. De beestjes waren al weg voordat je je camera te pakken had...

.

Wild in Alberta

.

Natuurlijk wilde ik graag in de bossen een echte beer zien. Wel op veilige afstand natuurlijk, maar toch... 
Er wordt overal voor beren gewaarschuwd, dus... ze zijn er echt wel!!

En wat denk je?

Geen beer gezien!

Wel regelmatig waarschuwingen om op het vee te letten...

Er liepen wat mooie paardjes rond, wat pikzwarte koeien... Maar een beer??

En... ik wilde een ELK zien. En wat denk je? Geen Elk gezien. Waar zijn de Elken? Waar zijn de anderhalf meter hoge Elken? Of de Mooses? Zie jij er eentje? Ik niet! Wel op de borden langs de weg natuurlijk:

En wat ik niet verwacht had, maar wat toch gebeurde: EEN WOLF!!!!!

Een echte mooie grijze wolf. Het ging te snel om een foto te kunnen maken, maar geloof me maar... het was een sensatie!!

Deze foto is van een opgezette wolf in het Indianenmuseum in Banff. Maar écht!!! Ik heb een levende echte lonely wolf gezien...

.

The Icefield Parkway

.

Er loopt een brede weg tussen Banff en Jasper: The Icefield Parkway.

Ja... dat Icefield slaat op de diverse gletsjers, die langs deze route te bewonderen zijn.

Je kunt er zelfs met speciale auto's overheen, maar dat doen we niet omdat er teveel mensen zijn, die dat ook willen...

En de uitzichten en de weg is zo prachtig... Wie wil er dan nóg meer?!

Wij niet in ieder geval en we reizen rustig en vol bewondering over deze prachtige brede weg...

We willen het ijs niet op! We willen beren zien en Elks en Mooses en al die mooie wilde dieren die hier huizen...

En ja hoor! Onze wilde-dieren-wensen komen uit. Kijk maar:

Dit beestje zat gewoon te poseren! 

De beren en de wolven komen vast nog wel. Eerst maar weer eens een fijne camping opzoeken, met een nóg fijnere vuurplaats...

En dan een lekker wijntje opentrekken en een beetje mijmeren naar de besneeuwde bergtoppen in de verte.

Wat is het hier eindeloos mooi!!

(foto's: Henry Kloostra)

.

Tocht door Canada...

.

Daar gaan we... met de blauwe vogel van de KLM naar Calgary, waar onze rondreis in een camper door het westen van Canada zal gaan beginnen.

Vol verwachting... naar al het mooie dat dat land ons zal gaan brengen...

In Nederland hebben we een camper geregeld, die we bij aankomst al ruilen voor een kleiner exemplaar, want het is me daar toch een joekel!! En voor ons is het de eerste keer, dat we in een camper reizen...

De eerste tocht gaat naar Jake Lake, vlak bij Banff. Maar 90 kilometers rijden, niet teveel kilometers voor zo'n eerste dag..

Kijk... hier zie je de camper staan, op onze mooie plek, vlak bij het meer.

Iedere kampeerplek heeft een stookplaats en er is hout voorradig, zodat je 's avonds lekker vuur kan maken en genieten van de warmte! Echt iets voor Henry en echt iets voor mij. Lekker een beetje pyromanen... 

In het bekertje zit overigens gewoon een rood wijntje, want echte wijnglazen hebben we niet...

En als de vijf in de klok is... dan trekken we een flesje rood open, ook al is die nóg zo duur! En wijn is schreeuwend duur hier in Canada!

Dit is Jake Lake... een mooi stil meer, waar een enkele Indiaan in zijn kano een tochtje maakt...

Misschien denk je wel: "Wat een rare kleur blauw!" 

Nou... ik kan je vertellen, met de hand op mijn hart: dít is één van de kleuren blauw van de meren van Canada...

En aan dít meer was onze eerste camping tijdens onze tocht door dit grote, uitgestrekte land...