17/03/2016

Marc groet 's morgens de dingen...

.
Aan dit gedicht van Paul van Ostaijen moest ik van de week denken:


Het gedicht heet: Marc groet 's morgens de dingen.

En ik moest er aan denken, omdat Henry ook met dingen praat, of eigenlijk niet: hij láát dingen praten.
Dat gaat dan ongeveer zo: "Dan zegt dat nippeltje: ik duw je omhoog en dan zegt dat kettinkje ..." en dan komt er een heel verhaal wat zo'n kettinkje dan "zegt"...

Ik merkte tijdens onze wandelingen dat hij ook met dieren praat.
De merel die we zagen rommelen tussen de bladeren werd begroet: 
"Hé... Alles goed? Kun je het vinden?"

En tegen de grote Schotse Hooglander in de duinen: "Hello, good afternoon... How are you?"

En als hij een hertje ziet, dan zegt ie rustig: "Hertje, hertje, kom eens hier... wat ben jij een lekker dier..."


Het is dus heel gezellig om met hem te wandelen...
Ik ben altijd heel blij, dat hij met me mee wilt!

9 comments:

Marjolijn. said...

Leuk gedichtje...!
Zo ontstaan zeker gezellige verhalen onderweg.

Mooie dag vandaag meis.

Lutje said...

het is wel gezellig wandelen met iemand die tegen alles zo lief praat
veel beter dan een klager of iemand die nog met z'n werk bezig is

די מריו said...

Hij ziet dus ook een hoop.... Het is heerlijk om overal tegen te praten... ik betrap mezelf er ook weleens op.

Love As Always
Di Mario

gerdaYD said...

Hihi, heel herkenbaar lieve Marlou, zelf heb ik dat ook. Misschien stammen jouw Henry en ik wel af van de indianen die in alles wat leeft en zelfs niet leeft een entiteit zien die je met respect moet benaderen...

Jelle Droeviger said...

Gaaf gedicht, Marlou.!
Paul van Ostaijen is in het hoofd van een kind gaan zitten rondkijken.
Heel gezellig om, ál wandelend, dieren en dingen te laten spreken.
En ze te begrijpen.

Ik las eens dat iemand, tegen de wind in tornend,
tegen zijn fiets riep: Goedzo fietsje, je kúnt het...

Jelle Droeviger.

John said...

Ha Marlou,
Ik ben het met Lutje eens.
Zelf zeg praat ik ook met van alles en nog wat. Het geeft namelijk ook rust in mijn hoofd.
Wees maar blij. Het is je gegund.
Doeg

Mirjam Kakelbont said...

Mij verbaast het niet dat hij met jou mee wil wandelen. Wie wil dat nou niet (-: Zo'n gezellig en lief mens... Jullie hebben elkaar niet gevonden, nee, jullie zijn voor elkaar bestemd. Daar geloof ik in. Dat er nog maar heel veel mooie dagen met wandelingen mogen komen.
Dikke kus ♥

Sjoerd said...

Een bijzondere man die Henry van jou. Als ik alleen ben praat ik ook met van alles en nog wat, maar het meeste met mijn katten. Die praten ook rustig terug...

Petr@ said...

Het gedichtje is mij bekend, een lief gedichtje.
Haha die Henry, ik heb wel eens dat een gebakje of lekker taartje naar me roept: Petra, eet mij maar lekker op! ;-)
Dus ik herken het wel hoor!