De hort op...

.

Jawel, het kriebelt weer en ik peer 'm.

Morgenvroeg staat de limousine klaar voor een lange tocht naar het oosten...

Berg op, berg af...

Tunnels en bruggen...

Gewoon weg.

Lekker!

Passen jullie twee weken op het land? Dan ga ik even struinen!

zondag 12 mei 1946

.

Het is zondag 12 mei 1946.

De zon schijnt en het is moederdag.

Een hoogzwangere vrouw ligt met barensweeën op de eerste verdieping van een piepklein huisje aan de Waver, een klein zijriviertje van de Amstel.

Ouderkerk aan de Amstel heet het daar.

Op zondag 12 mei 1946 zie ik het eerste levenslicht en adem ik mijn eerste adem.

De moeder heet Paula en ze houdt mij vast.

70 jaar geleden dus...

Godskanonne... ben ik écht 70... ?

Help!!

Ik ben oud en bejaard... Help!  

Help??

Welnee!

Gewoon doorgaan met ademhalen! 

Dat zei diezelfde moeder, die 70 jaar geleden lag te puffen ook!

Al eerder schreef ik iets over een fietstocht naar mijn geboortehuis. Hier kun je dat lezen: Waver 11

En dit... is zomaar een mooi liedje voor mijn moeder:

Nóg een Letse Maestro...

.

En vandaag de tweede Letse grootheid!
Nog niet zo lang geleden zag ik een documentaire over deze Letse maestro: Andris Nelsons. 

Hij is een jonge dirigent en de documentaire ging over zijn gastoptreden bij het Concertgebouworkest met een spannend concert van Sjostakovitsj, diens vijfde symfonie nog wel!!

Andris Nelsons is geboren in Riga, in 1978. Nog weer een jaar jonger dan de Maestro waar ik het gisteren over had.

Hij begon als trompettist, maar is toch gaan studeren voor dirigent en hij is zo ontzettend goed, dat hij bij diverse top-orkesten in allerlei landen gevraagd wordt als gastdirigent.

Zijn vaste orkest bevindt zich, vanaf 2011 (toen hij dus pas 33 jaar was) in Boston: het Boston Symphony Orchestra...

Het was een genot om deze zachtaardige, bevlogen dirigent bezig te zien met het Concertgebouw Orkest. Enorm inspirerend voor de orkestleden...

En meteen mijn vooroordeel bij te moeten schaven, als dat Letland een onderontwikkeld land zou zijn.

Niks er van.

Een hoogstaande cultuur, waar ik wel eens meer van zou willen weten.

En voorlopig heb ik twee maestro's ontdekt, wat voor mij een enorme verrijking is.

Twee Letse grootheden...

.

Nog maar sinds kort heb ik weet van twee Letse grootheden.

Kent Letland dan grootheden? Nou en of. Reken maar...

En aangezien Letland (Latvia) sinds 2004 lid is van de EU ga ik eens kijken of ik er iets meer van te weten kan komen.

Vandaag de eerste grootheid: Eriks Esenvalds. Een jonge componist, in 1977 geboren (zou dus mijn zoon kunnen zijn...) in de hoofdstad Riga. 

Hij studeerde daar aan de Academie voor Muziek en is nu een snel stijgende ster in het firmament.

Zijn composities worden ook in Nederland uitgevoerd, bijvoorbeeld tijdens de koorbiënnale in Haarlem. Maar ook in Australië, Amerika... wereldwijd! En overal prijzen winnen, meneertje...! Hij is buitengewoon begaafd!

Natuurlijk is er nog meer over hem te vertellen.

Bijvoorbeeld, dat hij een opera heeft geschreven: "A drop in the ocean"  en dat die opera voor het eerst tijdens een zangolympiade in Xiamen in China is opgevoerd. De teksten van deze opera zijn gebaseerd op de teksten van Fransiscus van Assisi. 

Klik voor meer over deze jonge componist op:  Eriks Esenvalds

En dan nu.... een prachtig lied: "Only in sleep", door hem gecomponeerd. Ga er maar even voor zitten. Het is betoverend mooi en je kunt je bijna niet voorstellen, dat zo'n jonge knul zoiets moois gecomponeerd heeft. Stel je er maar het noorderlicht bij voor...

Mooi ook, door de prachtige stemmen van het studentenkoor in Cambridge.

Elke dag zwemmen

.

Nu het weer eindelijk weer heel erg lekker is, wordt het zwembad ook heerlijk verwarmd door de zon.

Kijk eens!

Afgelopen vrijdag was het 19,7 graden. Bijna 20!

Voordat ik er zelf inga schiet ik maar weer even wat plaatjes van dit kleine paradijsje.

Er zijn weer heel wat meer zwemmers dan vorige week maandag...

De hokjes worden ook verwarmd door de zon en dat is heerlijk, want er is niets zo lekker als je na afloop in een warm hokje lekker aankleden... 

Ik wil altijd zo'n zonnig hokje. De hokjes rechts zijn nog steenkoud!

Het gebouw achter de hokjes is een flatgebouw voor ouderen. Hebben die een mooi uitzicht!

Intrekken... wijd... sluit. 

Zo eenvoudig zwem ik en lekker op m'n dooie akkertje.

En na afloop is er koffie en kletsen en lachen en nog meer genieten.

Dat zonnetje... dat maakt een wereld van verschil!

Je snapt... ik ben weer iedere dag in het zwembad. 

's Morgens om 08:30 check ik in. En ik ga er pas om 09:45 uit.

Vandaag is het water vast over de 20 graden!

Update... foto van gisteren, zondag. Het gaat de goeie kant op!

Het hondje van de manege

.

Als ik echt naar buiten wil hoef ik maar even te fietsen en ik ben in een schitterend natuurgebied rondom de Veerpolder. Een stukje langs het Spaarne en nog even door en dan ben ik er al.

Het pad gaat langs de molen en langs het water van één of andere vaart...

Ergens is een heuvel waar kinderen van af roetsjen en er is ook een manege.

Zal wel lekker rijden hier, zo vrij...

En wat sien-ik?

Ja hoor!

Er is er hier nog eentje, die zich heerlijk vrij voelt!

En omdat het zo stoer is heet het: Tarzan!

Lekker beessie!

Op dit filmpje (19 sec) is een ander hondje op een andere plek te zien.

Maar ook zo'n kleine sportieve sodemieter... 

En kijk eens hoe die ander er met de bal vandoor gaat:

Ik hoop dit weekeinde weer lekker te gaan wandelen en dan eens kijken of ik Tarzan tegenkom!

Kijk ook meteen bij Dienie voor de jarigheid van Damian! Klik op: Hiephoera

Vrijheid!

.

Het bang getij is afgelopen:

De wereld ligt voor ons weer open!

Vrijheid! We vieren vandaag, dat we op 5 mei 1945 bevrijd werden.

Maar... vrijheid is niet vanzelfsprekend...

En daarom ga ik het vandaag vieren: vrij te zijn, te mogen denken wat ik wil!

Om mezelf te mogen zijn, zonder dat ik iemand toestemming voor hoef te vragen...

Als je wilt, luister dan eventjes maar naar de vrijheids-boodschap van Ebru Umar. Klik op:

Ebru

Misschien heb je er geen tijd voor.

Lees dan een gedeelte van haar bericht:

"Ik vind het afschuwelijk dat er mensen zijn in Nederland die een loopje nemen met vrijheid, ik snap werkelijk waar niet waarom ze denken dat vrijheid iets heel gevaarlijks is, waarom ze het anderen misgunnen, waarom ze denken dat het beperkt zou moeten worden. Vrijheid is het grootste goed wat er is en wij beseffen niet half hoe waardevol dat is."

Nou, ik besef wel héél goed hoe waardevol dat is!

Maar het kan niet genoeg gezegd worden...

Vrijheid!

De Schaduw kade

.

Het is 4 mei 2016

Vanavond ga ik naar Mokum om onze vermoorde landgenoten te gedenken.

Niet naar de Dam.

Nee, ik loop door en ga naar de Schaduwkade.

Daar heb ik vorig jaar over geschreven.

Als je wilt, lees het dan nog een keer:

Schaduwkade (1)

Schaduwkade (2)

Schaduwkade (3)

Vanavond vanaf 19:30 begint het. Een intieme, sobere herdenking.

Er wordt muziek gemaakt: Stephan Heber speelt cello.

Om 19:50 wordt er een kort woord gesproken en dan om 20:00 uur is het twee minuten stil.

Vanaf 20:05 kun je wat bloemetjes "plukken" uit het hek en bij de plaatjes leggen met de namen er op van de mensen, die daar gewoond hebben en die weggevoerd zijn en vermoord.

Het precieze adres is: het stuk Keizersgracht vanaf de Amstel richting Oost aan de linkerkant.

(Laatste foto: Thomas Schlijper 2014)

Zwemmen!

.

Het is mei en ik moet er als Vriend van de Houtvaart weer aan geloven: aan het buiten zwemmen!

(De Houtvaart 1932)

Het bad is afgelopen zaterdag 30 april opengegaan en vanaf nu ga ik weer iedere dag, of bijna iedere dag mijn baantjes trekken.

Gisteren, maandag 2 mei, was mijn eerste keer. 

Bij de fietsenstalling kom ik Jos, de penningmeester, tegen.

"Heb je al gezwommen?", vraag ik hem.

Nee, dat doet-ie pas als het water 19 graden is.

Ik vraag hem, hoe koud het dan nu wel niet is: 17,2...

17,2??? Ik lijk wel gek!

En zaterdag was het 15 graden....

Ik had al met met vriendinneke Dien gechat, dat ik in m'n pijama ging zwemmen: lekker warm!

Maar nee natuurlijk niet: gewoon even doorzetten, badpak aan... en hup! er in...

Hemeltjelief, niet normaal dit.... 't water is zo ontzettend kkkkkoud!

Maar ja, met zo'n mooie strakblauwe lucht is er geen ontkomen aan. Je móet gewoon!

Ik zwem precies 100 meter en dan ga ik er weer uit.

Een heel apart gevoel na afloop: mijn hele lichaam tintelt!

Warme kleren aan, thuis de verwarming op 22 graden... en aan de hete thee...

Zal ik morgen weer gaan?

Ik weet het nog niet, want dit was wel erg afzien...

Het duurt uren voor ik weer warm ben...

Vlaggen tellen en andere gekke dingen...

.

Nog steeds loop ik de ronde van Elswout. Zo noem ik die, omdat een gedeelte over de Elswoutlaan gaat.

Ik doe dat al jaren, eigenlijk echt serieus begonnen tijdens de revalidatie na het auto-ongeluk in 2006 en daarna ben ik er mee doorgegaan omdat het goed is tegen depressie... lopen! 

En je buikje wordt er nog minder van ook!

(Elswoutlaan, Overveen)

Soms loopt er iemand met me mee, maar meestal loop ik de ronde in m'n eentje en het verveelt nooit, hoewel het steeds wel ongeveer dezelfde route is.
Zo nu en dan vind ik het alleen een beetje te lang.

Dan pak ik mezelf aan en verzin ik er wat op.

Ik loop bijvoorbeeld het alfabet af met namen van bomen: Appelboom, Beuk, Cypres, Denneboom, Eik en ga zo maar door tot de Z en dan begin ik opnieuw met planten: Azalea, Begonia, Citroengeranium, Dahlia et cetera...

(Fluitekruid)

Zo moest ik met koningsdag een pokke-eind fietsen. Niet zomaar een leuk rondje, maar gewoon een heel eind weg. Ik heb geen auto en ik wilde niet met de bus. Het zonnetje scheen lekker, dus... hup! op de fiets en gaan!

Ook hier verzon ik er wat op, om de weg niet zo saai te maken: vlaggen tellen!

Nou was dat die dag natuurlijk geen punt: genoeg vlaggen...

Tot mijn plaats van bestemming heb ik er 154 geteld.  

Je ziet het vast wel voor je... 

Die "eenzame" fietser, die vlaggen aan het tellen is...

Hahaha... ik verveel me nooit...