.
"Moeders sterven niet, zolang je moeders dochters ziet..."
Toen mijn eigen moeder overleed, in 1997, kreeg ik van iemand een troostrijk kaartje met daarop het zinnetje dat hier boven staat.
Het deed me wel wat. Ik had er wat aan.
En nu...
Nu is de dochter van Annelies lid geworden van Vrouwenkoor Malle Babbe!
Ze zit achter mij bij de alten...
En daar ben ik zo vreselijk blij mee!
Want voor mij klopt het helemaal:
"Moeders sterven niet, zolang je moeders dochters ziet..."
Dag lieve Annelies...
Ik kan de draad weer oppakken, ook al zal het leven nooit meer hetzelfde zijn...
Dank voor alle lieve woorden. Het heeft me goed gedaan...
Elk lied dat ik zing gaat rechtstreeks naar boven!
11 comments:
dit raakt me....
wat een mooie gedachte
ێn @->- voor jou
Fijn dat je er weer kunt zijn meis.
Mooie gedachte en samen zingen met de dochter is natuurlijk super, dat geeft een band.
Mooie dag voor jou...!
Die moet ik onthouden, dat is een mooie zin.
Sterkte de aankomende tijd. Je bent een kanjer.
Love As Always
Di Mario
Mogguh Marlou,
Dat is een erg mooie zin. en mooi dat je de draad weer op kunt pakken.
Het kan een echt gemis zijn als iemand weg valt. Ik weet het.
Ik wens je veel sterkte.
groet
Waar je uit voort kwam blijven koesteren, op gedachten voortborduren.
Het is te hopen dat het ook voor vaders geldt.
Mooi verteld en verbeeld, Marlou.
wat heftig... maar ook wat fijn...
Ja loutje, de draad weer oppakken, dat kan wel iemand ander voor je doen, maar je moet hem zelf aannemen hé.
het komt weer helemaal goed schatje, let maar op :-)
je bent een zonnestraal.
dikke knuffel,
Ha Marlou, mooi dat haar dochter haar stem laat horen
in het koor
allemaal met één gedachte,en die gaat naar boven!
wens je veel sterke bij het gemis van je lieve vriendin,
dikke knuffel.
liefs Christiene.
Wat fijn Marlou, ja het leven gaat door he?
Sommige mensen vergeet je nooit.
Mooi dat zo'n draad dan meerdere eindes heeft. En fijn dat je daar ene van kunt oppakken.
Een wel heel indringend log, wijze woorden ook.
Maar fijn dat de dochter van Annelies de draad die haar moeder liet vallen opneemt en bij jullie komt zingen. Zo blijft ze toch een beetje aan jullie zijde hé...
Je pakt de draad weer op...Natuurlijk is dat moeilijk. Mensen zeggen veel te snel: het leven gaat door, maar na zo'n groot verlies mag het best een tijdje stilstaan, vind ik.
En nu wordt haar dochter lid van jullie koor. Wat een fantastisch besluit. En wat moedig van de dochter!
Dikke knuffel Lou-Loutje ♥
Post a Comment