Eén van mijn achterburen speelt graag en niet onverdienstelijk piano. Het liefst met de tuindeuren wagenwijd open.
Als hij thuis komt van zijn werk reageert hij meestal even af met Chopin.
Hij speelt niet mooi, maar wel hard en snel. Je kunt horen, dat hij ooit les heeft gehad en ook, dat hij toen goed heeft geoefend.
Misschien weet hij wie de componist van "Ta tata ta ta taaaaa..." is?!
Ik ga naar hem toe en bel bij hem aan.
“Buurman, ik heb een gekke vraag: ken jij dit melodietje…?”
Daar sta ik dan, midden op de stoep van de Schermerstraat en zing het melodietje:
"Ta tata ta ta taaaaa..."
Buurman moet er wel om lachen. Ik eigenlijk ook, maar ik probeer mijn lachen te houden en door te zingen.
Janine fietst voorbij: “He, Marlou, dat klinkt gezellig!”
Helaas kent Buurman het melodietje niet...
Als hij thuis komt van zijn werk reageert hij meestal even af met Chopin.
Hij speelt niet mooi, maar wel hard en snel. Je kunt horen, dat hij ooit les heeft gehad en ook, dat hij toen goed heeft geoefend.
Misschien weet hij wie de componist van "Ta tata ta ta taaaaa..." is?!
Ik ga naar hem toe en bel bij hem aan.
“Buurman, ik heb een gekke vraag: ken jij dit melodietje…?”
Daar sta ik dan, midden op de stoep van de Schermerstraat en zing het melodietje:
"Ta tata ta ta taaaaa..."
Buurman moet er wel om lachen. Ik eigenlijk ook, maar ik probeer mijn lachen te houden en door te zingen.
Janine fietst voorbij: “He, Marlou, dat klinkt gezellig!”
Helaas kent Buurman het melodietje niet...
(wordt vervolgd)
.
