".
Meneer Aap doet helemaal nooit aan kerst. Al jaren niet.
Hij vindt het allemaal dikdoenerig en druktemakerij.
Bovendien gelooft hij niet in het verhaal van die vrouw, die zwanger werd, zonder dat ze met haar verloofde had gevreeën.
“Niks anders dan sprookjes en folklore” roept hij altijd, naar wie het maar wil horen. En hij lacht er om: “Hahaha! Dat kan toch helemaal niet!”
Dan gaat de telefoon. Het is zijn tante. Niet bepaald zijn lievelingstante. Ze heeft een venijnige stem en heeft altijd overal iets op aan of op te merken.
Niet dat hij nou een hekel aan haar heeft, maar hij heeft er niet altijd zin in.
Ze ziet er wel heel lief uit, maar ze ís het alleen niet. Ze heeft een prachtsnor, die ze elke ochtend in de krul borstelt….
"Ik kom met de kerst", nodigt Tante zichzelf uit.
Meneer Aap begint te sputteren en zegt, dat hij geen kerst viert en dat hij alleen wilt zijn en dat hij niks in huis heeft en…
Maar Tante heeft daar helemaal geen oren naar.
Ze zegt, dat ze Nicht met haar kindje mee neemt.
Tja… dat vindt meneer Aap nou weer wel leuk. Nicht is een leuke, vrolijke meid, waar je heel erg mee lachen kunt.
Bovendien heeft ze pas een kind gekregen van een onbekende vader en noemt zich BOM moeder. Daar ligt meneer Aap ook altijd van in een deuk.
Whaha! Bom moeder! Dat vindt hij toch wel zo geestig.
“Nou vooruit dan”, zegt hij…”Er is zuurkool met knödel en bessenwijn”.
En zowaar… Tante heeft er niets op te zeggen en als ze dan ook nog hoort, dat ze van harte welkom zijn, krijgt ze toch een kleine traan in één van de ooghoeken.
Maar dat ziet meneer Aap niet. Want hij zit aan de andere kant van de lijn en verheugt zich nu al op de komst van Nicht en het kind…
.
© Marlou Witzel
