30/03/2016

Verwarde tijden...

.
Een tijdje geleden zag ik iets op een muur geschreven. Ik zette mijn fiets er tegen aan en maakte deze foto:


De foto is al een tijd geleden gemaakt... in november of zo...
Maar gisteren...
Gisteren ... jawel hoor... dezelfde tekst, hetzelfde handschrift, alleen andere plek:


Er loopt (of fietst) dus iemand door de stad, met een dikke krijt op zak.
En die iemand schrijft dit op de muren...
Iemand speurt naar kale muren om zijn tekst neer te kalken.
Zou die iemand zelf ook verward zijn?

Ikzelf ben wel een beetje verward...

Vanmiddag om 16 uur gaat een vriend het leven verlaten.
Morgen zingen we voor en begraven wij Riet, onze lieve koorvriendin.
Twee mensen, die we los moeten laten...
Ik laat het blog ook even een week los...


Dag Riet...


Dag Ben...



Zichrona Livracha

13 comments:

John said...

Ik denk dat de tijden ook flink verwarrend zijn. Het is niet meer wat het was in ieder geval.
Sterkte met alles Marlou

christiene said...

Ha Marlou,
zo,n tekst roept wel vragen op......
de foto lijkt een stilleven met een verhaal er achter.
Marlou, wens je veel sterkte
bij het afscheid nemen van je vrienden.
liefs groetjes Christiene.

די מריו said...

Dat zijn zeker verwarde tijden. Neem jij maar even lekker alle tijd die je nodig hebt om het verdriet en afscheid te verwerken.

Love As Always
Di Mario

klaproos said...

heel verwarde tijden, zeg maar zware tijden...

voorgoed afscheid nemen doet rare dingen met een mens, en zeker als ze dichtbij staan....

het zet je aan het denken over hoe je het zelf zou willen als het zover is,
en ook hoe het voor de mensen is die zijn gegaan...

verwarde tijden loutje....

neem maar gerust je tijd, ik begrijp je,

als ik iets voor je kan doen ?

xxx

Sjoerd said...

Heel treffend en passend hier neergezet. Ook dat is een nadeel van ouder worden, de leeftijdgenoten halen niet allemaal de honderd...

Marjolijn. said...

Ja, dat zijn zeker verwarrende tijden.
Vrienden moeten verliezen is moeilijk en verdrietig.
Sterkte meis, neem alle tijd om dit alles te verwerken.
xxx M.

Jelle Droeviger said...

We moeten doorgaan met ademhalen.
We móéten wel.
Veel anders zit er niet op.

Er zullen beslist betere tijden komen.
Kán niet anders.
Doorgaan en niet vergeten.

Jelle Droeviger.

Petr@ said...

Sterkte Marlou in deze moeilijke dagen!

gerdaYD said...

*zucht*
Ik begrijp maar al te best dat jij nu even tot bezinning moet komen door het verlies van die twee innige vrienden van je... Courage lieve Marlou, courage ook voor alle nabestaanden die hen zo lief hadden...
Maar weet:
Nu ik ben aangekomen op de plaats
waar het zal moeten zijn waar ik van zing,
Ik ben een vijver zonder rimpeling
met alle hemelen in mij weerkaatst.
© G. Achterberg

christiene said...

Ha Marlou,alles goed met je...
het is hier zo stil,wens je het beste.
een warme groet.
Christiene.

Annette said...

Zoveel, zovaak, veel pijn...
Het neemt je energie mee..
Je bent verdooft
Aphatisch

Het moet eerst genezen...
Dan pas kunnen we er zijn...

Als boon, als capucijn

Dag lieve rozijn X x X!

gerdaYD said...

Dag lieve Marlou. Bedankt voor je reactie bij mij ondanks je blogstop waarin jij heel veel te verwerken hebt! Hopelijk kan je het ondertussen allemaal een plaatsje in je hart geven...
OT: ook bedankt voor je stem hoor!

Lutje said...

✿ ܓzomaar iets liefs, een ZON-nebloemegroet en een lachツ