Zo heet hij niet. Ik weet hoe hij wel heet, maar ik noem hem hier Stefan.
Hij is traag en ziet er altijd moe uit.
Ik heb wel eens aan hem gevraagd: "Bent u moe?"
"Neeeeeee, hoooooor", antwoordde hij op een lijzige, vermoeide manier.
Ik meed hem. Als er ergens anders een kassa open was ging ik daar staan. Ja, als het niet anders kon, dan ging ik natuurlijk wél bij Stefan betalen. Maar niet met plezier. Steeds dat uitdrukkingsloze gezicht. Die trage handelingen.
Tot vorige week. Mijn buurvrouw deed haar boodschappen en was voor mij aan de beurt en in een geanimeerd gesprek met Stefan. Ik zag zijn ogen glinsteren. Ik zag hem lachen. Echt... ik wist niet wat ik zag. Er zat ineens een heel ander mens.
Hij vertelde mijn buurvrouw iets en zij moest er om lachen. Ik keek mijn ogen uit!
Vanmorgen raak ik voor het eerst sinds jaren ook met hem aan de praat. Hij moppert op een hesje, dat hij moet dragen. "Ik loop voor aap", zegt hij.
"Dan moet je het niet dragen" zeg ik, waarop hij zegt "Vroeger liep ik de marathon. Dan droeg je zo'n hes, voor de veiligheid, maar ik heb een herseninfarct gehad en kan nog geen 500 meter hardlopen. Dus mij krijg je echt niet meer in zo'n hes. Ik fiets nog wel, dan kom je tenminste nog eens ergens, maar lopen, nee... en zo'n achterlijk hes dragen: ook nee".
Ik kijk Stefan nog een keer goed aan.
Zijn gezicht lijkt iets meer te leven.
Er zit meer licht in...
Hij is traag en ziet er altijd moe uit.
Ik heb wel eens aan hem gevraagd: "Bent u moe?"
"Neeeeeee, hoooooor", antwoordde hij op een lijzige, vermoeide manier.
Ik meed hem. Als er ergens anders een kassa open was ging ik daar staan. Ja, als het niet anders kon, dan ging ik natuurlijk wél bij Stefan betalen. Maar niet met plezier. Steeds dat uitdrukkingsloze gezicht. Die trage handelingen.
Tot vorige week. Mijn buurvrouw deed haar boodschappen en was voor mij aan de beurt en in een geanimeerd gesprek met Stefan. Ik zag zijn ogen glinsteren. Ik zag hem lachen. Echt... ik wist niet wat ik zag. Er zat ineens een heel ander mens.
Hij vertelde mijn buurvrouw iets en zij moest er om lachen. Ik keek mijn ogen uit!
Vanmorgen raak ik voor het eerst sinds jaren ook met hem aan de praat. Hij moppert op een hesje, dat hij moet dragen. "Ik loop voor aap", zegt hij.
"Dan moet je het niet dragen" zeg ik, waarop hij zegt "Vroeger liep ik de marathon. Dan droeg je zo'n hes, voor de veiligheid, maar ik heb een herseninfarct gehad en kan nog geen 500 meter hardlopen. Dus mij krijg je echt niet meer in zo'n hes. Ik fiets nog wel, dan kom je tenminste nog eens ergens, maar lopen, nee... en zo'n achterlijk hes dragen: ook nee".
Ik kijk Stefan nog een keer goed aan.
Zijn gezicht lijkt iets meer te leven.
Er zit meer licht in...
15 comments:
Een herseninfarct kan je hele leven veranderen, ook qua karakter.Je emoties kunnen vervagen of juist emotioneler worden.
Goh, wat ben jij een uitstekend mensen-observator Marlou! En je weet het bovendien nog in een knap geschreven taal te verwoorden. Je schrijfsels zijn pareltjes, ik kan daar zo van genieten zie!
En ook van je reacties bij mij, ze zijn zo doordacht, en boordevol leven. Dankjewel, schat!
Hoe een mens dan zomaar in eens kan veranderen.
Stefan, wordt voor jouw nu een andere Stefan, denk ik.
Ja een herseninfarct kan hele vervelende dingen doen.
Toch een fijne dag vandaag lieverd.
wat een praatje al niet kan doen hé marlou,
veel mensen worden graag aangesproken en de mooiste verhalen komen dan naar boven, dat is zo mooi,
je hebt de man in zijn ziel geraakt, de marathon.....
zo zie je maar dat er een hoop schuil gaat .... in aanames:-)
xxx
Wat een mooi stukje dit Marlou, bijzonder dat je door middel van je buurvrouw en het foeilelijke wegwerkershesje (deka?) achter zijn verhaal komt x
Achter ieder mens zit een verhaal, allen kunnen we niet de tijd opbrengen om naar al die verhalen te luisteren.
Hoi Marloi,goedemorgen!
Ja, als je dan zo met iemand aan de praat komt en meer over zijn achtergrond te weten komt, ga je hem met andere ogen bezien hè?!
---
Wat een verrassing, wat leuk, een foto door jou geplaatst!
Maar jíj ook bedankt, het was héél gezellig!
Ga je vandaag nog iets leuks doen?
Het lijkt me heerlijk weer voor een wandeling, de zon schijnt uitbundig. Het belooft vast een prachtige dag te worden, het lijkt wel haast voorjaar.
Weet je wat: We trekken de stoute stappers aan en gaan de paden op en de lanen in!
Waarom zegt men toch 'stoute stappers' ?
Zou 'trouwe' stappers niet aardiger klinken? :-) :-)
In ieder geval, een fijne dag gewenst Marlou!
Dag, liefs, Ineke
dat zijn gesprekken,ontmoetingen, die je ziel raken.
@ ineke; stout betekend ook dapper en zelfbewust.
ik heb hier ook een paar van dat soort schoenen staan.
ze brengen me op hele speciale plekken:))
Het is nooit verkeerd om goed te kijken.
Goeiemorgen lieve schat,
Wat een fijn verhaaltje maar weer!
Roosje XX
Waar interesse en betrokkenheid al niet toe leidt...
Jelle droeviger.
Zo zie je maaar dat het niet altijd is zoals het lijkt. Mooie les.
Love as always
Di Mario
Hihi, mijn lieve Marlou, héérlijk grappig die reactie van jou bij mij!
Gelukkig schopte ik niét tegen joùw schenen... *wink, big smile*
Creatief blijven schat, ik kom hier zo graag langs...
hey, fijn dat jij iemand bent die niet alleen naar het uiterlijk kijkt, dit logje heeft me geraakt....
Hopelijk blijft me dat bespaart,
het hesje en de infarct.
Mooi knap en kort beschreven!
Post a Comment