.
Bij de tramhalte staat een jonge vrouw.
Ze heeft papieren in de hand waar ze steeds even een blik op werpt.
Daarna kijkt ze in de lucht met een glazige blik.
Vervolgens leest ze weer in de papieren en dan kijkt ze weer naar boven.
Het valt me op, want... ik herken het.
Zo leer ik de teksten van Malle Babbe altijd uit het hoofd: Je leest een regel en daarna probeer je die regel er in te krijgen.
Dat doe je door je hoofd een beetje schuin naar boven te richten.
Je ogen volgen je hoofd, ze zijn open, maar ze zien niets.
Dan ga je weer naar je tekst, leest 'm en ja hoor... daar gaat je hoofd weer schuin omhoog.
En wederom zien je ogen niets.
Ik ben natuurlijk heel nieuwsgierig, wat de vrouw aan het leren is.
Een moeilijk relaas van een of andere professor?
Een stuk van iets, dat ze moet gaan vertellen?
Een voorbereiding voor een sollicitatie?
Ik kan het niet zien.
Het is een pakketje van ongeveer 10 bladzijden.
En steeds weer die blik.
Ik word nóg nieuwsgieriger.
Daar komt de tram.
We stappen in.
De vrouw gaat een paar plekken voor me zitten.
Na een paar haltes ga ik er gewoon naast zitten.
En zonder mijn hoofd te bewegen kijken mijn ogen scheef naar links om te proberen te kijken, wat er geleerd wordt.
Verdikke, het lukt niet. Bril pakken. Bril op.
Weer alleen mijn ogen bewegen, niet het hoofd...
En dan zie ik het.
En daarna snap ik er niets meer van.
Waar was die glazige blik nou voor nodig?
Het is een uitdraai van OV9292.nl
Er staat precies op, waar ze moest instappen en waar er weer uit.
De tijden staan er bij.
En met potlood zijn er nog notities gemaakt.
10:25... Koninginnestraat.
Elke halte is met potlood aangegeven.
Bij het Gemeentemuseum gaan we er allebei uit.
Ik ga het museum in en zij???
Het moet wel iets heel belangrijks zijn.
Maar dát durf ik niet te vragen.
Er zijn tenslotte grenzen...
.
Daarna kijkt ze in de lucht met een glazige blik.
Vervolgens leest ze weer in de papieren en dan kijkt ze weer naar boven.
Het valt me op, want... ik herken het.
Zo leer ik de teksten van Malle Babbe altijd uit het hoofd: Je leest een regel en daarna probeer je die regel er in te krijgen.
Dat doe je door je hoofd een beetje schuin naar boven te richten.
Je ogen volgen je hoofd, ze zijn open, maar ze zien niets.
Dan ga je weer naar je tekst, leest 'm en ja hoor... daar gaat je hoofd weer schuin omhoog.
En wederom zien je ogen niets.
Ik ben natuurlijk heel nieuwsgierig, wat de vrouw aan het leren is.
Een moeilijk relaas van een of andere professor?
Een stuk van iets, dat ze moet gaan vertellen?
Een voorbereiding voor een sollicitatie?
Ik kan het niet zien.
Het is een pakketje van ongeveer 10 bladzijden.
En steeds weer die blik.
Ik word nóg nieuwsgieriger.
Daar komt de tram.
We stappen in.
De vrouw gaat een paar plekken voor me zitten.
Na een paar haltes ga ik er gewoon naast zitten.
En zonder mijn hoofd te bewegen kijken mijn ogen scheef naar links om te proberen te kijken, wat er geleerd wordt.
Verdikke, het lukt niet. Bril pakken. Bril op.
Weer alleen mijn ogen bewegen, niet het hoofd...
En dan zie ik het.
En daarna snap ik er niets meer van.
Waar was die glazige blik nou voor nodig?
Het is een uitdraai van OV9292.nl
Er staat precies op, waar ze moest instappen en waar er weer uit.
De tijden staan er bij.
En met potlood zijn er nog notities gemaakt.
10:25... Koninginnestraat.
Elke halte is met potlood aangegeven.
Bij het Gemeentemuseum gaan we er allebei uit.
Ik ga het museum in en zij???
Het moet wel iets heel belangrijks zijn.
Maar dát durf ik niet te vragen.
Er zijn tenslotte grenzen...
.
12 comments:
Ik héb het!
Het was een vrouw uit Moskou. Ze was onderweg naar het Haagse kantoor van het Russische Gas-Bedrijf Gasprom. Ze had een belangrijke missie. Ze had in haar tas de kontrakten voor een gasleiding van Moskou naar de nieuwe Maasvlakte bij Rotterdam.
Deze moesten nog getekend worden door de gekommiteerden van de Nederlandse Gasunie. Omdat ze wist dat ze gevolgd werd door de Russische maffia, had ze besloten om zich te vermommen als een gemiddelde Hageneese.
Ze had de route naar haar bestemming bij de VVV opgevraagd; daar hadden ze een en ander voor haar uitgeprint.
Ze merkte tijdens haar tramrit dat er een vrouw heel nieuwsgierig naar haar papieren keek, en op een gegeven moment zelfs naast haar kwam zitten, en ze besloot daarom een schijnbeweging te maken, door bij het Gemeente-Museum uit de tram te stappen.
Jelle Droeviger.
Mogge meis,
Tja waar zou ze naar toe gaan..??
Mooi om zo mensen te observeren.
De fijne tijd komt nu weer aan, straks op een terrasje en mensen kijken.
Heerlijk...!!
Voor vandaag ook weer een lekker dagje hé..
Liefs Marjolijn.
Wawwwww, wat een verhaal met een schitterende pointe! Eens je begint te lezen, moét je welhaast tot het einde gaan, je wordt mét Marlou hoogst nieuwsgierig...
Jij kan er óók wat van hé, van gluren?
*wink, big smile*
Ik vind dat heerlijk, want het levert jou sterk materiaal op in de vorm van heerlijk geschreven verhalen!
Dankjewel schat voor je mooie reactie. Het was voor mij dubbel fijn, want Iris wordt wat ouder en is bovendien ziek. Het zal een opstekertje voor haar zijn!
Maak er een fijne gluren-bij-de-buren-dag van schat! Hihi.
Ha, wordt vervolgd?
Lieve marlou, dank je wel voor je lieve woorden steeds weer op mijn log.
Liefs Ibella
Je bent haar niet gevolgd....????? Onbegrijpelijk.. ;-)
Love As always
Di Mario
Ja Marlou dit is wel een heel niet-spannend einde.. :-P
whaahahhahahaha
marlou,
wat ben je toch een heerlijk mens
wat is dat toch genieten,
je bent een echte speurneus..
Leuk om zoiets op te schrijven. Carmiggelt was er een kei in :)
spijtig dat het niet wordt vervolgd, want dit is wel echt erover, ik vraag het aan de chauffeur;-)
Knap verteld en geschreven.
En je kunt er zelf nog iets bij fantaseren
en,....heb je mooie dingen gezien in het museum.
want dààr ben ik dan weer nieuwsgierig naar:))
Weet jij wel de weg met de tram in den Haag? ik niet ik heb Tom Tom voor in de auto, en als ik ooit eens met de tram zou moeten gaan heb ik ook zo'n pak papier mee!
Post a Comment