.
Gisteren hebben we de nieuwe cd ten doop gehouden in Haarlem-Schalkwijk in een propvol kerkje, waar het niet alleen warm was, zoals in Indië, nee… het kookte er …
Als we al zingend de zaal indwarrelen voel ik me alsof ik in de dessa ben. Het zweet parelt van mijn voorhoofd. Zo klam… zo heerrrrrlijk warrrrrm.
Er zijn vrij veel mensen met een Indisch uiterlijk, die vol verwachting hun mooie gezichten naar ons opheffen.
Ik zie Anita, de buurvrouw van een van de koorleden, vóór het concert al in dikke tranen. Een Indisch kampverleden, hoor ik later.
Voor veel mensen is Indië heel beladen. De kampen, waar ze gevangen gehouden werden door wrede Japanners. Waar een band ontstond, die nooit meer kapot gaat. Waar de liederen ontstaan zijn, die wij met ons stemmenorkest zingen.
Adoe seg, jij ook hier?? So leuk, nja…
We beginnen met een aantal liederen van de Song of Survival: de nieuwe wereld van Dvorzak, Jesu Joy of man’s desiring, The Captive’s Hymn.
Nog een speciaal ingestudeerd lied: Die Gedanken sind frei. Ja, zo is dat! Niemand kan bepalen wat jij denkt. Ook al word je opgesloten in een donkere kerker: je gedachten breken door de muren heen naar buiten.
Leny is zo inspirerend aan het zwaaien, ik vind het geweldig zoals ze dat doet. Ze kneedt en boetseert ons naar de juiste tonen en emoties.
Ik moet wel goed naar haar blijven kijken, want als ik het publiek inkijk, naar die huilende mensen, dan kan ik niet meer zingen.
De liederen van de cd worden ook gezongen. Het Indische Onze Vader, waar het allemaal oorspronkelijk om ging, heel mooi met onze soliste Maria en daarna Terang Boelan, Nina Bobo, Boeroeng kaka, Nona manis en Toean dan njonja.
Helemaal blij ga ik na afloop ons eigen Fluitenkruidje even dag zeggen. Fijn, dat je er was, Jannet! Ik ben blij dat je genoten hebt. Daar doen we het voor!!!
.
13 comments:
wat geweldig, je beschrijft het ook zo mooi marlou, alsof ik erbij ben, én je hebt jannet in je armen gesloten:-0
jouw feest was compleet,
dat is toch een dag om nooit meer te vergeten.
xxx
Nu ik de foto's zie krijg ik weer een brok in mijn keel.
Het was prachtig. Kippenvel gewoon.
Henry heeft het erg mooi vastgelegd.
Fijn om je te ontmoeten, tot gauw! x
Fijn lieve meis, zo te lezen was het een geweldige middag.
En dat je zelf ook genoten hebt.
Vandaag maar lekker kalm aan doen, uitrusten en bijkomen van alles.
Dikke kus.
Daar kwamen heel wat emoties omhoog Marlou. Bijna een soort van smartlappen die jullie zongen, alleen wel met een heel beladen achtergrond. Indrukwekkend hoor en heel erg goed! Zingen is zo goed eigenlijk he, ook om dingen te verwerken. De mensen zullen daar ook wel hebben meegezongen
Ik ben weer terug, maar nog niet helemaal bij gelezen. Dit was zeker een prachtig en emotioneel gebeuren het opnemen van die CD, met voor velen dan de herinnering.
Wat ik al erder gezegd heb, wat moet het fantastisch zijn om zo te kunnen zingen
Oh ja Indonesië waar het ABC-cabaret optrad en mijn twee (half)broers terechtkwamen in de kampen. Ze zeiden dat Jantje later aan de gevolgen ervan overleed. In 1958. Cor trouwde met Greetje die haar hele leven last ondervond van het verblijf daar. Haar dochter noemen ze nu de tweede generatie. Maar Greetje was 'moeilijk' van zichzelf. Maar ik kon het goed met haar vinden.
Nu ga ik die dikke vette kabouter eens flink op de billen geven achter in de tuin. Hij schiep een illusie waarin ik mee geloofde. Ik ging er in mee.....
Interessant Marlou je vertellingen.
Mooie regendag gewenst want de zon schijnt altijd.
Annet x
Kan me inbeelden dat die mensen na zoveel jaren nog aangedaan zijn, dat blijft je leven lang bij.
Had een oom en een tante in de Jappenkampen, maar die zijn er reeds lang lang niet meer ...
Ineens komt "De zondvloed" van Jeroen Brouwers bij mij naar boven als ik het woord "jappen' lees.
Potverdrie, Marlou.!
Wat een pracht-zin...: "Ze kneedt en boetseert ons naar de juiste tonen en emoties."
Het zingen,het in een koor zingen, wordt er fraai mee samengevat.
En dan ook nog...: "Die Gedanken sind frei. Ja, zo is dat! Niemand kan bepalen wat jij denkt. Ook al word je opgesloten in een donkere kerker: je gedachten breken door de muren heen naar buiten."
Wat een universele, licht vergeten, waarheid.
Jelle Droeviger.
Die kampen afschuwelijk he. Maar die verbondenheid daardoor is wel weer mooi.
Love As always
Di Mario
Hele mooie foto's Marlou, zat er een bekende fotograaf in de kerk? ;)
*zucht*
Zo mooi mijn lieve Marlou. En daar bedoel ik niet alleen jullie ongetwijfeld schitterende stemmen mee, maar ook de gevoelens die jullie wisten op te wekken...
Zo mooi, nog maar eens.
Want mensen zoals jullie brengen het goéde in het leven, zo veel is zeker!
PS: bedankt voor het verhaal van Henry, dat maakt het allemaal nog iets interessanter!
En maak jij er een fijne nagenietdag van hé?
wat een saam-horigheid daar in dat groepje, dat op zichzelf klinkt al beter!
Post a Comment