Cool Cat, rotwinkel

.

Ik loop door de Grote Houtstraat met een trottoirtegel.

Het is een zware tegel, maar vastberaden loop ik er mee naar één bepaalde winkel.

Welke winkel???

Naar Cool Cat.

Ik sta voor de winkel. 25 jaar na dato. Met een trottoirtegel.

Ik kijk naar het logo van de winkel. Ik ben na al die jaren nog steeds zo ont-zet-tend pissig op deze ROTWINKEL en ik ga nu de trottoirtegel door de ruit gooien.

Ik hef de zware steen op en terwijl ik dat doe zie ik, dat er een lieveheersbeestje op zit. Zes stipjes heeft het.

Bijna op hetzelfde moment dat ik het beestje zie vliegt het weg.

Ik kijk het na en ineens word ik helemaal rustig.

Dan zie ik de tegel in mijn handen.

Wat - ben - ik - aan - het - doen?

Ben ik echt van plan om dat ding door de ruit te mikken?

Ik draai me om en ik moet aan Gandhi denken. Die had allang vergeven. Maar zo ver ben ik nog niet. De steen gaat niet door de ruit, maar ik zal NOOIT NEVER EVER iets bij Cool Cat kopen.

Al gaven ze me een miljoen. Morgen zal ik vertellen hoe dat allemaal komt...