.
Ik was er helemaal niet zo blij mee, toen in 2002 de euro werd ingevoerd.
Geef mij de gulden maar! De ouderwetse blinkende gulden en de briefjes van 10…
Maar helaas … er is geen weg terug en we moeten het er gewoon maar mee doen.
Maar eerlijk gezegd heb ik echt een soort van heimwee naar het ouderwetse 100 gulden biljet!
Ik herinner me nog goed hoe ik een aantal jaren geleden een briefje van 100 extra had opgenomen bij de supermarkt.
Achteloos stak ik het gevouwen briefje in mijn broekzak.
Eenmaal thuis was het briefje nergens meer te vinden.
Het was uit de ondiepe zak van mijn broek gegleden en op straat gevallen.
Ik ben nog teruggegaan naar de supermarkt om te vragen of er misschien een briefje van 100 gevonden was, maar niks hoor: iemand heeft het gevonden en in z’n eigen portemonnee gestopt.
Ik hoop nog steeds, dat die persoon het heel hard nodig had!!
Sinds die tijd raap ik elk muntstukje op en stop het in mijn zak.
(Morgen verder)
8 comments:
Ja, Marlou, heel verstandig...; er wordt immers gezegd dat zelfs het kleinste muntje het begin is van één miljoen.
Je hebt gelijk: die mooie zilveren gulden, daar zijn we behoorlijk gehecht aan geraakt. Wel jammer dat daar dat kapselhoofd van ene Beatrix op stond, in plaats van die snip, of grutto.
Jelle Droeviger.
En dan reken ik vaak nog gewoon om. Waarom precies weet ik niet, want vaak weet ik toch al dat iets veel duurder geworden is.
Terug gaan kan best, alleen de politiek kan dat niet. Daarom komen ze met verhalen dat we dan als land bankroet gaan.
Soms reken ik nog wel eens om, maar merk dat het ook steeds minder wordt, helpt ook niet.
Nee, nu maar laten zoals het is, het went.
Fijne dag vandaag meissie.
ja loetje,
die snip is ook wel een mooie vondst, die zou ik ook meenemen denk ik en heel blij mee zijn:-)
ik zou der lekker van uit zijn gegaan en vást een proostje op jou gedaan :-)
Ik was ook wel gecharmeerd van onze eigen munten en briefje. daarvan was de snip wel het mooiste biljet. Al had ik er nooit zoveel van.
ik vond zo wie zo onze oude briefjes mooier.
Love as always
Di Mario
50 jaar geleden moest met de trein mee en kwam 3 cent te kort en ik kon geen kaartje kopen!
Gelukkig was er een vriendelijke meneer die mij een stuiver gaf zodat ik toch nog met de trein kon.
Nu buk zelfs voor één euro cent.
Zelf had ik er geen problemen mee dat de euro werd ingevoerd, integendeel: nu is het eindelijk gedaan met dat eeuwig wisselen als je de grens over moet.
Maar je hebt gelijk wat gevonden geld betreft... alleen, ik vind het niet zoals jij dat blijkbaar moeiteloos doet! *wink, big smile*
Bedankt voor je fijn commentaar bij mij lieve Marlou, blij dat je er precies weer helemaal bént want ik veronderstel dat al je problemen nu van de baan zijn...
Post a Comment