.
Enige tijd geleden stuurde Henry een gedicht in voor de bundel "Eilander gedichten".
Hij woont namelijk op een van de Oostelijke Eilanden in Amsterdam.
Wittenburg 2009
Het oproer ten einde
voedsel voldoende
weinig te wensen
maar onrust blijft.
Geld op de bank
auto, vakantie
leven en lachen
vrienden genoeg.
Blond werd kleur
buren ontwijken
kijken uit ramen
sluiten de rijen
Henry Kloostra 2009
Er staan mooie gedichten en afbeeldingen in de bundel. Een gaaf schilderij van de Oosterkerk van Aat Veldhoen, die het gebouw vanuit zijn badkamer kan zien.
Gedichtjes van kinderen, van hele oude mensen. Schitterende fotoos van Henry, die behalve dichter ook fotograaf is. De inwoners van de Oostelijke Eilanden hebben zich van hun beste kant laten zien. Mooi bundel!
En nu komt het: op een dag belt Wil Merkies, de samensteller van de bundel, en verrast Henry met de mededeling, dat een gedeelte van zijn gedicht op een gevel tegenover het Scheepvaartmuseum in Amsterdam geplaatst gaat worden. Grote trots en vreugde!
Hier een foto van de voorbereidingen:
De letters worden een voor een op de gevel gezet. Op ongeveer 5 meter hoogte.
Vrijdag 15 juni 2012 verschijnt er een groot artikel in Het Parool:
En om 17 uur op diezelfde dag is de feestelijke onthulling van het gevelgedicht. Van heinde en ver komen belangstellenden toegestroomd. Het is gelukkig net een tijdje droog... het feest kan beginnen.
De wethouder van Kunst en Cultuur houdt een openingswoord, Wil vertelt hoe een en ander tot stand is gekomen en de dichter zelf, Henry dus, vertelt wat volgens hem poëzie is en draagt het volledige gedicht voor.
Er is applaus en er zijn bloemen en het is een en al feest en blijheid!
En dan hier... het gedicht, zoals dat op de gevel geplaatst is...
Blond werd kleur
buren ontwijken
kijken uit ramen
sluiten de rijen
Natuurlijk hoopt de dichter, dat de regels over 10 jaar achterhaald zijn, want de integratie in de buurt verloopt nogal stroef.
Henry: "Ik hoop, dat het in de toekomst beter wordt, maar nu hebben de verschillende bevolkingsgroepen hier onderling niet veel contact met elkaar."
Een kritische noot dus, daar op de muur van het Kattenburgerplein.
Na afloop is er champagne en zijn er aardbeien om de hoek bij Daan en Daan.
En ze leefden nog lang en gelukkig...
foto's Henry Kloostra en Marlou Witzel Uhl
.
13 comments:
Dat zijn geen zoet dichtregels, Marlou; ze leggen de vingers op een zere plek; namelijk wat we zélf doen, of zouden wíllen doen, of eigenlijk nálaten te doen.
Maar er is hoop: als we de wereld maar niet zien als een hardloopwedstrijd: wie het verste of het hoogste of het snelste of het beste kan.
En en élk geval béter, en onbaatzuchtiger gaan samenwerken als het Nederlands Elftal...
Een mooie blog, Marlou. Henry zal vast en zeker steun van jou hebben gehad, én inspiratie, tot het op schrift stellen van zulke gave regels.
Van harte proficiat met deze onthulling, óók voor Henry. Ik ga zéker, binnenkort, eens kijken, daar.
Jelle Droeviger.
Wow! PROFICIAT Henry, en proficiat jij ook lieve Marlou, die zo'n begenadigd dichter aan de haak wist te slaan! *wink, big smile*
Serieus: ik ben zo blij voor jullie, wat een erkenning...
OT: ik weet dat je niet blogt in het weekend, het was als grapje bedoelt hihi.
Fijne nieuwe dag en week alle twee, boordevol nagenieten!
Echt om trots op te zijn!
Liefs, Ria
Dat is mooi...!!
Mag je met recht trots op zijn.
Fijne dag vandaag meis.
och marlou,
wat een trotse kanjer heb je toch,
fantastisch zeg,
ja daar mag je gerust een heerlijk bordje extra aardbeien op nemen en meer ook:-)
"wow" wat gaaf..
xxx
Lieve Loutje,
Wat een bekende verloofde!!!
Proficiat!
Annelies
Dát geeft voldoening!
Echt geweldig en van harte gefeliciteerd Henry!
Nog een fijne tijd saam XXX!
Dat is toch geweldig.
Een zeer grote eer denk ik.
Een gebeurtenis waar hij trots op kan zijn.
Gefeliciteerd hiermee.
Nu moet ik Meneer tegen hem gaan zeggen. ;)
Een mooiere bekroning kan hij zich toch niet wensen.
Marloutje,
wat een eer en erkenning als jouw gedicht op de gevel komt.
Ik kan me voorstellen dat je apetrots op hem bent.
Malepiep
Ik ben echt trots op Henry. Wat een prachtig gedicht en hoe terecht is de waardering: je eigen tekst op de muur zien staan. Een teken aan de wand....
dat is het, want we zijn er nog lang niet, jammer genoeg.
Aja
Goh wat een idee. Dat zouden ze meer moeten doen. En niet alleen oneliners, maar ik zie de kopse kant van Flats met een geheel gedicht. Mooi initiatief.
Wauw.. gefeliciteerd. Ik kan me voorstellen dat je je daar helemaal geweldig bij voelt.
Love As always
Di Mario
Post a Comment