.
Als ik naar het dorp beneden rijd kom ik langs een huisje waar een oud echtpaar al 40 jaar woont. Ze hebben een energieke, vrolijke hond.
De vrouw is 83 en hij??? Ik weet het niet, ik zie alleen, dat hij een verkeerd haarstukje heeft.
Zij loopt met een stok, want ze heeft 4 weken geleden een nieuwe heup gekregen.
Ik vraag haar of ze ook schort heeft voor m'n dirndl.
- Ik heb zoveel spullen, zegt ze en ik moet het allemaal kwijt. Teveel werk!
En ze laat me van alles zien, dat ik niet nodig heb. Van koffiekopjes tot poppetjes en hoedjes...
Ik zeg tegen haar dat ik weinig tijd heb, want de schoorsteenveger kan elk moment komen.
Maar ik "moet" mee naar binnen, om de schort te zoeken.
Een belevenis!!! Dat huisje, waar ik al 50 jaar langs rijd... En dan nu naar binnen!
De oude man zit in een donkere, maar warme kamer onder de lamp de krant te lezen.
Via een enge, gietijzeren wenteltrap naar boven (ja... zij met die nieuwe heup ook!) en tussen de enorme hoeveelheid spulletjes vinden we een schort.
Hij lijkt me een beetje kort, maar ze heeft nog ergens achteraf een koffer met daarin plastic zakjes en daarin weer een stapeltje stofjes.
Het is een lapje van niks, maar het zal wel gaan, als ik het nodig heb om de schort te verlengen.
- Zal ik het voor u doen? vraagt ze nog.
Maar dat gaat niet. Woensdag vlieg ik al weer naar huis.
- De stof eerst wassen en dan pas naaien, zegt ze.
Als ik weer thuis ben pas ik het hele zwikje. Ik denk, dat het wel gaat zo...
.
12 comments:
Geweldig verhaal, dat zoiets er nog is...
Helemaal leuk Marlou...!!
Wat je allemaal tegen komt daar als je op de berg bent.
Vol blijven houden hé, zolang het kan.
Fijne dag vandaag.
Wat een leuke, lieve buurvrouw had je daar! Zulke mensen zijn hun gewicht in goud waard... En, ga je die schort inderdaad verlengen? Jij bent heel handig dus ik denk wel dat het je lukt. Dus je mag aan deze nieuwe dag ook een stukje aanzetten zodat hij lekker lang duurt en jij er volop geniet van hebt!
De tijd lijkt stil te staan, daar in de bergen, Marlou.!
Het staat je goed, die traditionele kleding, en dan zo voor je huisje er mede pronken.
Jelle Droeviger.
Ik krijg bijna zin om naar dat dorpje te gaan.
Nu is het dorp waar ik woon ook uniek, maar jou dorpje daar is helemaal geweldig,
En een nieuwe heup en dan al weer op de been. Ja, ze weten tegenwoordig dat dat beter is voor de mens.
Ik wens je een fijne dag.
Mooi he, die unieke mensen op unieke plaatsen. Daar kun je toch van genieten.
Love As Always
Di mario
Je komt aardige mensen tegen op je weg.
leuk zo de manier zo als je aan het schortje komt.
Marlou even terug schreef ik al het binnen kijken.....ook leuk.
je keek je ogen uit.
groetjes Christiene.
Wat een schattige kleine verhaaltjes..
Wat zou een dirndl zijn?...:)
Grappig dat een vriendin van vroeger voor mij een schort wil maken....
Zij kreeg al homemade stickertjes..
Jammer dat m'n onlinewinkeltje niet goed is...je hebt iets nodig dat er niet is om er iets te veranderen, zoals e-mailadres...
Er schort nog al wat aan...
http://snorharen.net
Kopje van mij...Annet (mauw)^ ^
whahaha jawel hé, vrouwke, het staat je superde luxe,
ik zie geen verschil met de bewoners daar :-)
hihi,
nog even je jodelke instuderen en je gaat als een speer daar
watr gaaf dat je mee naar binnenmocht joh:-)
je zal je ogen uitgekeken hebben,
toppie,
xxx
Ahhh... wie schön du bist!!!!
Daar had ik ook wel willen rondsnuffelen. En dan natuurlijk weer terug komen met een mal hoedje, of misschien met een paar lapjes stof.
Maart misschien moet ik zelf wel beginnen met een Flohmarkt... ik heb ook veel te veel. Aja
Leuk verhalen voor in een korte bundel Marlou.
Wat lief dat je zomaar naar binnen mocht en eigenlijk jammer dat je niet wat meer tijd hebt. Zulke mensen hebben een schat aan verhalen.
Nu ken ik het geheim van je schortje (-: Van de levende vlooienmarkt.
Dikke kus!
Post a Comment