.
Tja... je zoekt zo nu en dan een beetje struktuur in je leven.
En als je dan toch een blog hebt kun je net zo goed de dingen die je doet een beetje struktureel aanpakken.
Dat is bij mij wel nodig want ik ben in het dagelijkse leven een flierefluiter en laat me heel graag afleiden door van alles en nog wat!
Dus... vrijdag ... gedichtendag is voor mij een goeie. Dat houdt me op het rechte pad zogezegd.
Vandaag een mooi, indrukwekkend gedicht, dat ik van de week hoorde in een eveneens indrukwekkende film, waar ik volgende week iets over schrijf.
Het gedicht is geschreven door Mark O'Brien, een door polio zwaar gehandicapte jongeman, die slechts schrijven kan met een staafje in zijn mond, waarmee hij letters aantikt...
Let me touch you
Let me touch you with my words
For my hands lie limp as empty gloves
Let my words stroke your hair
Slide down your back and tickle your belly
Ignore my wishes
and stubbornly refuse to carry out
my quietest desires
Let my words enter your mind bearing torches
Mark O'Brien
.
11 comments:
Een gedichtje op vrijdag zorgt wel dat jij op het rechte pad blijft..!!
Fijne dag vandaag en op naar een goed weekend.
Goed dat Marc O'Brian nog een joie de vivre vindt in zijn dichtkunst.
Zo is dat mijn lieve Marlou, een beetje structuur in je leven kan geen kwaad... maar ik heb je wel graag als flierefluiter hoor, dat maakt jou net zo speciaal!
Wat een schitterend gedicht, vooral als je de achtergrond kent... heel ontroerend ook.
Ha een beetje structuur is niet zo erg in het leven. Het moet alleen niet gaan overheersen.
Love As Always
Di Mario
Chaos, struktuur, ze kunnen niet buiten elkaar; ze bestaan dankzij elkaar. Gebed in struktuur is chaos een verademing.
Als alles minder wordt, is daar het voordeel dat ook de taal slinkt; minder woorden met meer lading; de essentie blijft over en die treft in het hart.
Jelle Droeviger.
Ik hou op mijn blog totaal niet vast aan terug kerende patronen.
Je ziet het op veel logs. Thema's die elke week herhalen. übersaai vind ik dat eigenlijk. Mede doordat ze vaak ook nog eens onderwerpen opnieuw aanspreken. Ik weet dan eigenlijk niets zinnigs meer te zeggen.
Het gedicht is wel mooi. Die zijn iig elke week weer anders :D
Een fijne dag Marlou.
ohhh jeetje loulou, wat een prachtig ontroerend gedicht,
wat mooi hoe zo'n jongen zijn woorden leven geeft,
ehh nee, ik heb ook geen patroon:-) en gelukkig maar, teveel patronen maken van de mens zo'n werktuig...
laat mij maar lekker flierefluiten:-)
dag fluitje,
xxx
Ik wilniet met hem ruilen, maar je gaat er wel over nadenken.
Wat hij met zijn mond kan, kan ik nog niet eens met mijn handen.
Goed weekeind Marlou!
Fijn weekend lieve Marlou, je bent waarschijnlijk weer op stap met je al even lieve Henry, geniet er van en van elkaar!
Een zij pad in slaan wie weet Marlou waar dat naar toe gaat.
En met jou struktuur zal het mee vallen fluit maar gewoon door.
Groetjes Christiene.
Post a Comment