De speech van Safta...

.

Terwijl de gasten binnenkomen ben ik bezig mijn speech in te studeren.

Aan mijn tafeltje wordt nog wat publiek met een grote badge neergezet.

Daar is bijvoorbeeld een voor mij wildvreemde meneer, die de opa van de bruidegom speelt. Hij is zogenaamd mijn ex.

En de zus en het broertje van de bruidegom.

Al zijn familieleden zitten rechts van de choepa en de familieleden van de bruid zitten... juist ja...

Ja... en ik was dus de oma van de bruidegom. Heel zacht en indringend zeg ik mijn tekst bij de microfoon. 

Dit is de tekst:

Lieve Ilay en Bien,

Ik heb er voor gekozen om vanavond even met jullie terug te gaan in de tijd en jullie mee te nemen naar het moment dat Ilay bij mij thuis in Jeruzalem logeerde. Altijd voordat je ging slapen wilde je een verhaaltje van me horen.

Ik maakte dan een lekkere kop thee voor je met een koekje. Op die momenten waren wij samen in ons wereldje waarin we elkaars verhalen vertelden. Jij vertelde mij over je laatste avonturen met je beste vriendje en ik vertelde je mijn geschiedenis. Over mijn vlucht uit het ghetto en mijn emigratie naar het beloofde land. Jij wilde daar altijd meer over weten en stelde me vragen. Misschien vond je me soms te fanatiek en extreem. Maar je veroordeelde mij niet. Jij leek mij beter te begrijpen dan wie dan ook. 

Ik geef jullie vanavond deze medaille cadeau. Een medaille die ik kreeg omdat ik me verzet heb tegen de bezetting van Europa door de Nazi's.  Zodat jullie gezin ons verleden nooit zal vergeten. 

Verzet je tegen alles dat jou niet erkent om wie je bent"

Ik geef mijn "kleinzoon" de medaille en ik krijg een dikke omhelzing van hem.

En dat allemaal op toneel dus.

Als ik weer op het terrasje naast de choepa  bij de andere gasten ga zitten krijg ik een glas rode wijn.

(Morgen verder)