Ik geef vandaag weg...

Ja, ladies and gentlepeople... nog één weggevertje en dan is de maand voorbij...

Dit geef ik weg... 

Niet verder vertellen hoor...  ik ben bezig om de akkoorden van een heel lief liedje op mijn ukelele te leren, voor het Open Podium van mijn koor over een maand.

En dat hele lieve liedje geef ik vandaag weg.

Gezongen door Joe Brown tijdens het "Concert for George" 
Het is vandaag 29 november en het is precies 12 jaar geleden, dat George Harrison overleed...

tekst:

Lonely days are long
Twilight sings a song
Of the happiness that used to be.

Soon my eyes will close
Soon I'll find repose
And in dreams you're always near to me

I'LL see you in my dreams
Hold you in my dreams
Someone took you out of my arms
Still I feel the thrill of your charms

Lip that once were mine
Tender eyes that shine
They will light my way tonight
I'll see you in my dreams...

So long George... Always in our mind...

Boekenweggeef...

.

Het schijnt, dat het afgelopen zaterdag boekenweggeefdag was.

Nou... je snapt... ik liep met mijn hoofd in de wolken, dus ik heb helemaal niet aan het weggeven van boeken gedacht.

Maar wat niet is kan altijd nog, zeg ik altijd maar...

Dus... deze verzameling "Koots" gaat weg. Ik heb er een tijdje over gedaan om deze 10 kleinoodjes in de kast te krijgen, maar nu geef ik ze weg.

Dan maak ik ook nog een tas met boeken en die zet ik onder de poort van de bibliotheek met een briefje erbij: gratis mee te nemen. 

Ik heb dat al eens eerder gedaan.

't Was leuk om te zien, hoe verscheidene lezers toen mijn boeken meenamen.

Maar nu: welke boeken zal ik weggeven?

Ik verzamel zo'n beetje alles van Gerard Reve en Jan Wolkers. Dus die doe ik niet weg.

Maar eigenlijk... zou ik die dus juist wél weg moeten doen. 

Dan heeft het geven meer waarde. Toch?

En mijn verzameling Bomans! Ja... Ik weet al aan wie ik die geef...

Nou vooruit... nog een klein stapeltje voor onder de poort van de Bieb:

Of zit er een boek bij, dat jíj graag wilt hebben? 

Ik hoor het graag... morgen gaan ze echt weg...

.

Terug van weggeweest...

.

Daar ben ik weer van een heerlijk weekendje weg om onze 21 jarige verloving te vieren...

Klik maar eens hier: Chateau La Motte.

Wat een mooie jaren hebben we gehad en wat hebben we veel beleefd...

Lief en leed met elkaar gedeeld. Voornamelijk lief, gelukkig...

Zo nu en dan een portie leed.

Dat hoort gewoon zo... dat lief en leed elkaar een beetje afwisselen.

Ik heb er alle vertrouwen in, dat we er nog heel lang elke laatste week van november een feestje van maken. 

Dit jaar in Groot-Gelmen en onze 22ste verloving volgend jaar?

Wie weet....

Misschien wel in Nieuw-Zeeland. Hahahaaaa... als dát zou kunnen!!

Maar... wáár dan ook: altijd met bubbels!!

.

Iets te vieren...

.

Je vraagt je misschien af: "Houdt het nooit op?"

Dan antwoord ik: "Nee... het houdt nooit op!"

Dankbaarheid voor al het goede dat op je pad komt is het mooiste wat er is.

En daarom... jaja... daarom ben ik er vandaag niet...

Henry en ik zitten in een mooi kasteel in Haspengauw... in België dus... Lekker Bourgondisch met champagne en Vlaamse buffetten.

We hebben namelijk wat te vieren!

We kennen elkaar vandaag 21 jaar en dat niet alleen: we houden ook nog eens 21 jaar van elkaar.

Daar ben ik dus heel dankbaar voor! Voor dat liefdevolle gevoel...

En daarom geef ik hem een heerlijk weekeindje weg. 

Ik heb hem ontvoerd... en hij wist van niks! Leuk leuk leuk!!!

Ik kan vandaag dus even niet bij mijn webbies op bezoek komen. Morgen ben ik er weer!!

Eileen Caddy

.

Nog 8 dagen. Het weggeven smaakt nog steeds naar meer!

Het geeft lucht en het ruimt op en ik voel me er goed bij. Zoals het ramenlappen van gisteren!

En wat geef ik vandaag weg?

Ik ga jullie vandaag een vertaling geven. Een vertaling van een wijze tekst, waar je veel aan hebt.

(Eileen Caddy)

Eileen Caddy is één van de oprichters van het mooie spirituele centrum in Findhorn in Schotland.

Haar teksten krijg ik wekelijks in de brievenbus en ik heb er veel aan. En ik geef deze door, omdat ik negativiteit heb bespeurd...

Dit is de vertaling van een gedeelte van de tekst van vorige week:

Verander je denken!

Verspil geen tijd en energie aan destructieve en negatieve gedachten: verblijf alleen in het beste in alles en iedereen rondom je. 

Begin hier en nu de lichte kant van het leven te zien. 

Kijk naar het beste. Tel je zegeningen en wees dankbaar voor al het goede in je leven.

We hebben meer lichtbakens nodig in deze wereld: hoe meer licht er is... hoe minder duisternis.

Als meer mensen zich dat realiseren en er iets aan doen en het glorieuze licht pakken, dat in hen huist en mee de wereld innemen, dan zal het hele landschap veranderen en de duisternis verdrijven, want duisternis kan niet tegen licht.

Doe jouw deel nu en doe het met een hart gevuld met plezier en eeuwige dankbaarheid, dat je weet wat je er aan kunt doen en doe het!

Alsjeblieft!

.

Nog 9 dagen

.

November is nog 9 dagen lang weggeefmaand.

En dus... nog 9 keer dingen weg te geven...

Ik denk inmiddels, dat het wat mij betreft niet zozeer gaat om iets concreets, maar meer om iets te doen voor een ander, zoals ik begonnen ben, met die glimlachjes. 
En die dag dat ik de hele dag de rotzooi op straat heb opgeruimd. Dat zijn de èchte weggevertjes...

Het gaat me heel gemakkelijk af. Maar moet ik inmiddels niet eens zoeken naar iets, wat me níet gemakkelijk afgaat.

Eens even denken...

Waar heb ik een bloedhekel aan???

Ik weet het: aan ramenlappen!!! Bah! Boeh! Blêh!

Vandaag ga ik de ramen lappen bij mijn buurvrouw verderop. Ze heeft het moeilijk met de zorg voor haar gehandicapte man en ze kan wel wat hulp gebruiken. 

En misschien is een opkikkertje ook wat voor haar. Gewoon... een bakkie troost of zo...

Maar eerst maar eens die ramen lappen... en daarna dat bakkie!

Wish me luck!!

.

Weer wat te geven...

.

De maand is nog lang niet om, dus ik blijf gewoon weggeven.

En wat geef ik vandaag?

Ik geef vandaag mijn handtekening.

Mijn handtekening op een petitie.

"Nou nou... petitie..." ik hóór het je denken.

Dat mag. Maar wat ik doe mag ook.

Ik geef mijn handtekening aan: JSF ... NeeSF

Je weet toch wel wat de JSF is? Die miljarden verslindende vechtmachine. 
Een peperduur Amerikaans gevechtsvliegtuig, de Joint Strike Fighter

Die willen we toch niet?! Zout op met die zooi!

Als we NeeSF doen, dan zouden we zomaar eens de problemen in de ZORG kunnen verminderen.

Weg met JSF!! 

Kun jij het bedrag uitspreken, wat een JSF kost??

Ik vind het schandalig, dat in deze tijd zoveel miljarden worden uitgegeven aan zo iets IDIOOTS!!

En dus heb ik mijn handtekening gegeven, klik op: NeeSF

Hier zie je ook nog even waarom (onder andere) NeeSF:

De verdubbeldame...

.

Ik ben natuurlijk niet te enige die deze hele maand weggeeft.

Marije, de Enige Echte Verdubbeldame, geeft iedere dag en niet alleen omdat het nu toevallig Geefmaand November is...!

Haar manier van leven spreekt mij aan. En dat geef ik nu door aan jullie.

Zij geeft gewoon altijd en hoe doet ze dat? Wat geeft ze dan?

Ze geeft eigenlijk daden.

Als jij iets doet, dan verdubbelt ze dat.

Dus als jij een dag lang alle plastik flesjes, die je tegenkomt op weg naar whatever opraapt, dan doet zij dan ook. 

Of je moedigt het hockeyteam van één van je kleinkinderen aan in de regen, dan doet zij dat ook.

Of... je laat eens de hondjes van de buren uit. Dan doet zij dat ook.

Dagelijks krijgt ze massa's post met ideeën, want ze moet natuurlijk wel op die goeie ideeën geattendeerd worden...

En denk niet, dat ze dit allemaal doet omdat ze zelf niks kan verzinnen.

Zo ligt dat niet.  Klik maar eens op haar blog: Verdubbeldame

Misschien heb jij ook iets aan haar door te geven? Je weet maar nooit.

Ik vind het fantastisch. Ze zit inmiddels op 122 verdubbeldaden...

Ik ben geen Verdubbeldame, ik ben niet eens een Dame, maar ik geef graag...

Dus...

.

Warme dekens

.
"Stem in de stad" is een centrum, hier midden in het hart van Haarlem, waar mensen die het minder hebben geholpen worden. 
Een plek, waar daklozen en mensen die sociale ondersteuning nodig hebben elkaar kunnen ontmoeten.
Waar ze een gratis een bakkie koffie en een luisterend oor krijgen en zich lekker even kunnen warmen.
Welnu... wat lees ik in de krant?

Slaapzakken, kussens en dekens gezocht!

En... laat het nog steeds november weggeefmaand zijn. 

Dus... ik ga de zolder op en pak alles wat ze kunnen gebruiken en breng mijn teveel aan slaapzakken en dekens en kussens naar "Stem in de stad" op de Nieuwe Groenmarkt 22.

Voelt goed en het schept ruimte...

Ik ben er nog nooit binnen geweest. Maar het wordt tijd, dat ik er eens een kijkje ga nemen om een indruk te krijgen van het werk wat daar verzet wordt.

Misschien kan ik daar ook eens in de zoveel tijd een soort van vrijwilligerswerk doen??

Tijdens de opening van het nieuwe centrum...

Heee, die dame daar in het midden ken ik! Maar waarvan ook al weer??

.

Ik geef weg...

.

November, weggeefmaand.

Geven is heerlijk en niet zo ingewikkeld.

Maar er over schrijven... dat vind ik zo nu en dan wél ingewikkeld.

Want... wat en aan wie gééf je eigenlijk iedere dag in deze maand? 

En als je jezelf iets geeft, telt dat dan ook?

Ik besluit nu, dat dat ook telt.

Ik heb een heerlijk meditatiebandje van Louise Hay.

En ik ga jullie de affirmatie geven, die ik mijzelf iedere dag geef:

IK HOU VAN MEZELF 

IK KEUR MEZELF GOED

IK WAARDEER MEZELF

Zo... dan weten jullie dat nu ook.

Dit is echt waar, dit is iets wat ik iedere morgen aan mezelf zeg. 

Ik doe het vandaag nóg een keer:

IK HOU VAN MEZELF 

IK KEUR MEZELF GOED

IK WAARDEER MEZELF

Zo... is dat geen mooi weggevertje? Het is geen geheim. Doe het maar. 

Echt waar, het is goed voor je...

Affirmeren kun je leren. Hier heb je er een aantal, die je dagelijks gebruiken kunt. 

Klik op: Louise Hay

.

Alweer een weggeefdag!

.

Vandaag geef ik weer iets weg.

En wat dan wel, hoor ik je vragen...

Ja... ik weet het... je bent niet nieuwsgierig, maar je wilt wél alles weten.

Ja toch niet dan?

Ik zal het je vertellen.

Ik geef vandaag een bedrag aan GreenPeace.

En die donatie is niet veel: slechts € 5,- voor een heel half jaar...

Dat is te overzien toch?

En... omdat GreenPeace onze steun goed kan gebruiken geef ik ze vanaf nu striktureel ieder half jaar dit luttele bedrag.

Elke donateur is namelijk een stem in de strijd tegen (onder andere) het boren op de Noordpool.

En nu ik jullie toch aan het blog heb... doen jullie mee? 
Voor slechts € 5,- per half jaar...

Ja? Ja! Fijn!! Hier kun je het regelen:  http://www.greenpeace.nl/doneren/

Haaa, goed gevoel!

Geven is heerlijk!

.

Ja... ik ga door met weggeven! 
Het is gewoon de gehele maand weggeefmaand...

En... geven is heerlijk!

Gisteren was ik in de buurtsuper en van de tros bananen die ik daar kocht gaf ik er een minuutje later twee aan de man van de Daklozenkrant. 

Hij was er blij mee en zei: "Daar was ik nét aan toe!"

Zie je wel? Het hoeft niet groot te zijn.

Als het deze maand maar wel elke dag is...
Doe je mee?

.

TWEE EURO

.

Kadootje voor jullie... in verband met november weggeefmaand:

geef ik jullie een kijkje op...

ONZE NIEUWE TWEE EURO MUNT.

En guess what.........

Roosje, ja ja... mijn knappe dochter Roosje! heeft 'm ontworpen...

De koning heeft 'm goedgekeurd en 25 november wordt de eerste munt geslagen!

Binnenkort in je handjes om er van alles mee te betalen...

Weet je wat... we bewaren er een stuk of vier en dan gaan we samen in een gezellig café een glaasje bubbels drinken!
Kijk maar eens goed naar dit prachtige ontwerp:

November weggeefmaand

.

Wat lees ik nu en vooral... ben ik nog op tijd?

November is weggeefmaand!

Ja, ik hoor je al denken... weggeefmaand. Duh!!

Nee echt... serieus... een gaaf idee... In november elke dag iets weggeven.

Ik ben er een beetje laat mee begonnen, het is al 11 november, maar het kan nog steeds. Waarom niet?!

Verscheidene blogs besteden er aandacht aan...

Deze bijvoorbeeld: In en om de kas (klik)

Of hier bij Caroline (klik)

Geefmaand: hoe een maand lang geven je leven kan veranderen... 

Vorige week gaf ik een schilderij weg.

Vandaag eh... hoe pak ik dat aan?

Ga ik de straat op en zeg: "Hier... je mag deze CD hebben of dit boek..."

Ik moet er nog even over nadenken hoe ik dat ga aanpakken, maar ik laat het je weten.

Ik weet het al!! Vandaag geef ik de hele dag door glimlachjes weg.

Zou dat ook gelden? Stralende glimlachjes?

Hier, pak er maar eentje:

Wordt vervolgd...

Een rotsmak

.

Getverdemme... ik heb me daar toch een rotsmak gemaakt. Echt klungelig!!

Nu denk ik dat ik m'n voeten niet genoeg optil met lopen, maar ja... als je deze TEGEL tegenkomt en je bent ook nog even je sleutel in je tas aan het opbergen en je let even niet goed op...

Dan...

Hoppa... knal boem...

Ik lig languit op de stoep! Verdemme m'n knie!!

Ik blijf nog even liggen om te voelen of ik iets gebroken heb.

Nee... niks... Een bult op m'n kin en een pijnlijke hand. Even kijken of er iets kapot is aan mijn hand:

Nee, niks. Hij wordt langzaamaan wel wat rood, maar dat is niet erg.

Bij zo'n val is de schrik eigenlijk het vervelendst.

Ik sta op, "pull myself together" en vervolg mijn wandeling.

Mij krijgen ze verdikkeme niet klein.

Als ik een uur later weer thuis ben schrijf ik een briefje aan de mensen, waarbij de tegel zo stom omhoog steekt.

Ik hoop, dat die lui er snel wat zand onder doen, zodat de stoep weer normaal te belopen is.

Ik moet er niet aan denken als ik wat gebroken had. Of iemand anders...

Stelletje lummels...

.

Straatschrijfselen in Dordrecht

.

Ik ga maar weer eens een dagje vrijreizen met de NS...

Dit keer ga ik even zo maar eens een kijkje nemen in Dordrecht.

Ik hoop niet dat ik je beledig, maar... Dordrecht doet me niet zo veel.

Het Dordts Museum is wel heel gaaf, dus alleen daarom zou ik er nog een keer naar toe gaan!

Maar goed... Als je niet alles bekijkt kun je ook nergens over meepraten.

Dus ik ga gewoon zwerven door de stad...

Dit is een straatschrijfsel, dat ik in de Lenghenstraat vond:

Er staat dit: 

" ze kwamen elkaar tegen als vreemden op het vriendenpad

na een blik en een gebaar

herkenden zij en gingen samen verder"

Dat staat daar toch zomaar gezellig op de muur... 

En op een gebouw iets verder naar rechts in dezelfde straat kwam ik dit tegen:

Ja... laten we dat doen. Laten we even samen lekker hartelijk lachen...

Ik tel tot drie en dan doen we het. Okay? Okay!!

1... 2... 3...

Whoehahahahaaaaa... lekker hè...

Wat hebben we lekker even samen gelachen...

Verder lopend door de stad zie ik dezelfde winkels als overal in elke stad in Nederland.

Alleen één winkel springt er voor mij uit.

Om te weten te komen, welke winkel dat is moet je even hier klikken.

Ik ben namelijk zo dom geweest om de foto weg te gooien. Weet ook niet waarom. Maar op dit experimentele blogje van mij staat de foto, die ik gemaakt heb.

(Hetty Aandagt is een pseudoniem van mij. Ik schreef onder die naam bij de Volkskrant Blog)

Salut! 

Het schilderij is af!

.

Het schilderij, waarvan ik jullie de vorige week de opbouw liet zien, is af.

Tenminste... dat denk ik.

Misschien moet ik er nog iets aan doen.

Ik heb de adviezen ter harte genomen en het een en ander veranderd.

Maandagmiddag heb ik er nog twee volle uren aan geschilderd. Heerlijk, lekker een beetje mediteren en wegdromen... Het is wat lichter geworden en daar ging het me ook om. Licht!

Dienie reageerde als volgt:

"ik vind het mooi groeien loutje, maar ik denk dat het nóg zonniger kan :-)

maar heel erg mooi kleurig is het al,

en weet je, ik denk dat het hier zo mooi aan de muur zou hangen :-)

whaaaaaaaa:-)

past precies bij me:-)

dag loutje, een dikke knuffel uit het brabantse land, zo'n verse warme apfel knuffel:-)

dag lieverd,

xxx "

En toen dacht ik... ik ga het aan haar geven...

Wil je het nog hebben, Dienie?

Of moet ik er nog wat aan doen? Laat maar weten...

Misschien heeft iemand nog een tip? Ik kan er nog twee middagen aan werken voordat ik Dienie's kant op ga...

.

Kunst op straat

.

Eergisteren Kunstlijn in Haarlem.

Heel leuk... een weekend lang zwerven langs ateliers en expositieruimtes...

Echt de moeite waard en overal is zoveel moois te zien.

Maar... dan weer teruglopend naar huis, zie ik wat moeder natuur gewoon op de stoep heeft achtergelaten.

Nee... geen hondenuitwerpsel. Echt niet, maar wel iets bijzonders:

Het blaadje is allang weggewaaid, maar heeft een mooie herfstprint achtergelaten op de stoep.

Kunstenaars die voor hun werk iets van wol moeten verven doen dat met zoiets als dit of met iets heel anders... de rode kleur van een rode biet bijvoorbeeld. Of uienschillen. Maar zo een mooi blaadje op de stoep...

Natuurlijk weet ik, dat er kleurstof in een blad zit, maar dat het dan zoveel kleur achterlaat. 

Nee... dat wist ik niet.

Ik vind het mooi.

Kunst ligt zo nu en dan gewoon op straat...

.