.
Van webvriend Wim (klik) kijk ik zo nu en dan de kunst af van het stenen stapelen.
In Canada, aan het Moraine Lake heb ik zodoende een stapeltje achter gelaten:
Ik heb wel wat met stenen.
Zo oud als ze zijn.
Miljoenen jaren geleden gestold.
Als stenen konden vertellen...
Sommige mensen zeggen, dat ze stenen kunnen horen praten.
Ik hoor nooit iets. Best jammer...
Kijk eens...
Zien stapelen doet stapelen...
Met The Rockies op de achtergrond krijg je van zelf zin om stenen te zoeken en te stapelen.
Zal ik er nog eentje opleggen? Een kleintje?? Eigenlijk kan dat niet, want het is misschien wel een richtingaanwijzer. Kijk maar eens hier: inuksuk. dan zou iemand toch zomaar de weg kwijt kunnen raken...
Of zal ik een nieuwe bouwen, helemaal opnieuw beginnen en een vreemde spreuk zeggen...
Yokowaaa.... geheime steen... yokowaaa... ik leg u van de één op de ander...
Mat hartelijke groet van Witte Veder... en Kleine Hiawatha...
.
15 comments:
Ha, dat is leuk...!!
Jij ook aan de slag geweest om een paar mooie steenmannen te maken.
En met de voorbeelden van leermeester Wim gaat het helemaal goed komen..!
Fijne maandag.
heerlijk reageren op heerlijke logjes van Marlou...jij kan dus ook niet slapen...
zo heb ik wel veel tijd om bij te lezen!
wat geniet ik toch altijd in je heerlijke praathuis...en dat stapelen van Wim is besmettelijk
ik ga evenn kijken of er nog een woordje op feut staat
en van al die regen moet ik nog vaker plassen......
Mogguh Marlou,
Ja stenen stapelen schijnt iets met je te doen, maar ik weet niet wat. Stenen stapelen doe ik namelijk niet, en nog nooit gedaan, behalve om te metselen.
Het ziet er wel leuk uit iig.
Heb het goed vandaag.
Mooi, Marlou, die gestapelde stenen, met op de achtergrond de Rocky Mountains; zoiets zul je op de Veluwe niet zo gauw zien, of doen. ~ Die spreuk "yokowaaaa": hier op Terschelling stond twee jaar geleden in de zomer een Indiaan lederen polsbandjes met naam-inscriptie te maken, en die noemde zichzelf Yokowa.
Jelle Droeviger.
Stenen hebben in Israël bij een begraafplaats natuurlijk ook een speciale betekenis. Zo zie je maar dat in elke cultuur stenen iets speciaals hebben.
Love As Always
Di Mario
heerlijk dat stapelen jawel het steekt aan :-)
maar met zo'n uitzicht op de achtergrond, amaaikes marlou:-)
ik wil ook naar canada, stapelen en opnieuw beginnen..
wat een heerlijk idee, :-)
dag vrolijke frits,
ik ben blij dat je weer blogt:-)
xxx
Heel leuk Marlou!
Misschien heeft God of een natuurwezen ook wel zo gespeeld met de bergen.
Ik stapel ook graag stenen in de tuin of waar dan ook...
Niet met hunebedden hoor:)
Dat waren sterke jongens...
Liefs van Kiowa (m'n sjamanennaam):*)
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Ik mag dat wel als mijn gewoontes worden nageleefd in deze tijd. Groeten van Qusean
Eerlijk gezegd vind ik het iets droevigs hebben zo'n stapel stenen. Maar dat komt misschien omdat ik ze wel eens op rouwkaarten zie.
Liefs Petr@
Dat is ook een leuk onderwerp voor een boeiende voorgrond vulling Marlou. Top idee dat ga ik onthouden.
Tweede foto. Een heel mooie inuksuk :-)
Dat is inderdaad leuk, jij bent een goede volger van Wim als ik je steenmannetje zo zie! Bovendien mag ik weer eens van je mooie Canada genieten, waarvoor dank lieve Marlou!
Oh, oh, stenen, praat me er niet van! Kind en ik turen elke vakantie steevast naar de grond om de mooiste exemplaren mee naar huis te kunnen nemen. Mijn man lacht zich altijd rot: anderen willen juwelen als vakantiesouvenir, maar Roos en ik niet!
En stenen stapelen, ook al zo iets fijns! In Noorwegen en Zweden voelden we ons de koning te rijk. Eindelijk sjouwen met "rommel" en net zolang tot ze naar ons zin stonden.
Een keer hebben we op een grote ligsteen van kleine steentjes een hart gemaakt. De volgende dag bleek iemand de tussenruimte van het hart te hebben opgevuld en de derde dag had iemand er een pijl doorheen getrokken. Ook met stenen. Dat kleurt toch je vakantie?
Leuk om ff bij je te lezen Marlou. Ik ben officieel niet in Blogland, maar mijn favoriete blogs kan ik niet overslaan :D
Doei doei en liefs
Kakel
Oh, oh, stenen, praat me er niet van! Kind en ik turen elke vakantie steevast naar de grond om de mooiste exemplaren mee naar huis te kunnen nemen. Mijn man lacht zich altijd rot: anderen willen juwelen als vakantiesouvenir, maar Roos en ik niet!
En stenen stapelen, ook al zo iets fijns! In Noorwegen en Zweden voelden we ons de koning te rijk. Eindelijk sjouwen met "rommel" en net zolang tot ze naar ons zin stonden.
Een keer hebben we op een grote ligsteen van kleine steentjes een hart gemaakt. De volgende dag bleek iemand de tussenruimte van het hart te hebben opgevuld en de derde dag had iemand er een pijl doorheen getrokken. Ook met stenen. Dat kleurt toch je vakantie?
Leuk om ff bij je te lezen Marlou. Ik ben officieel niet in Blogland, maar mijn favoriete blogs kan ik niet overslaan :D
Doei doei en liefs
Kakel
Stenen stapelen? Google eens naar Ferdinand Cheval, dan zie je een prachtige stapeling.
Post a Comment