Na de storm

.

Weet je nog, dat er hier in het westen in juli zo'n vreselijke storm is geweest?
Je kon niet naar buiten, want je werd omgeblazen. Ja echt!

Het bomenbestand van Haarlem is toen bijna gehalveerd...

Een ravage, echt vreselijk!!

Het ging me na aan het hart te zien hoe die grote vriendelijke reuzen zomaar als lucifershoutjes omgewaaid zijn...

Het is nog een wonder, dat er zo weinig persoonlijke ongelukken zijn gebeurd.

In één van de lanen bij mij achter waren 9 bomen op een rij omgekieperd...

De dag erop had de gemeente een hele hoop werk te doen!

Heel treurig om te zien.

Maar dit katje had ik zeker niet gezien, als die grote boom, die naast de kathedraal stond, niet omgewaaid was:

Alles is nu opgeruimd en op sommige plekken zijn nieuwe bomen neergezet.

Is ook wel weer goed: jonge en gezonde bomen...

Zo'n storm........

Ik hoop, dat we dat nooit weer mee hoeven te maken.

Konmari

.

Bijna klaar met de opruim actie!

Nu nog een paar categoriën en het huis is op orde...

De volgende actie is het opruimen van KOMONO...

Neehee... niet KIMONO , maar KOMONO.

En Komono, dat is het "allerlei", dat je je hele leven aan het verzamelen bent.

Van dat spul, waarvan je vaak niet eens meer weet dat je het hebt...

Misschien zelfs wegwerpartikelen?

Het Japanse woord wordt in het woordenboek verklaard als:

"kleine dingen, verschillende spulletjes, accessoires, gadgets of kleine hulpmiddelen, onderdelen of gereedschappen, een onbeduidend persoon, klein grut".

Dus ik ga aan de slag met de Komono en zal jullie hierna niet meer lastigvallen met mijn opruimerigheid.

Het lukt allemaal prima en het huis ziet er lekker ruim en gezellig uit...

Er uit met die handel!

Weer een paar dozen naar de Kringloop! Zij blij - ik blij...

Straatschrijfsel

.

Fiets ik door Mokum zie ik ineens dit:

"Wil je deze ook, TRUUS?"

Geen idee wat er mee bedoeld wordt, maar ik vind het wel geestig!

Eronder staat een lullig plantje en ik denk niet dat men dat bedoelde...

Maar wat heeft er dan gestaan? Een stapeltje brandhout?

Een versleten stoel?

Of misschien een doosje met gelezen kasteelromans?

Wat denk jij?

Beginzinnetjes

.

Iemand vroeg me waar ik over schrijf, als ik mijn dagelijks kwartiertje schrijfoefening doe.

Nou, dat is van alles en nog wat!

En het mooie van de cursus die ik doe is, dat ik een heleboel beginzinnetjes heb gekregen.

En die zinnetjes geef ik nu weer door aan jou, voor als je er zin in hebt, om ook zomaar van alles en nog wat te schrijven.

Overigens heet de cursus: bewezeneffect (klik) en iedereen mag er gratis aan meedoen!

Hier komen wat beginzinnetjes:

* Ik voel nu...

* Ik ben me ervan bewust dat...

* Ik word geïnspireerd door...

* Ik verlang er naar om...

* Ik zou willen dat...

* Terugkijkend op vandaag/gisteren/etc. komt bij mij boven...

Ja, en zo kan ik er nog een stuk of wat doorgeven.

Als je dat wilt dan laat je het maar weten.

Elke dag een kwartiertje schrijven met pen en papier is helend!

Mij doet het goed en jou vast ook...

Eén kwartiertje per dag! En je hoeft het aan niemand te laten lezen...

Dankbaarheid

.

Vorige week fietste ik van het station naar huis.

Het was al een beetje donker aan het worden en terwijl ik aan het fietsen was werd ik ineens overspoeld door een groot gevoel van dankbaarheid.

Omdat ik naar huis fietste en een veilig dak boven m'n hoofd heb.

Omdat ik dat huis kan verwarmen.

En omdat mijn koelkast vol eten zit, dus ik hoef geen honger te lijden.

En dat ik een lekker warm bed heb...

Van die dingen.

Een steentje in de zak...

.

Sinds kort volg ik een cursus over Optimisme en Positivisme.

Nou ken je me ondertussen al een beetje en ik hoor je denken: "Marlou, die is toch een rasoptimist! Die heeft het postivisme zelfs uitgevonden..."

Dat is ook een beetje zo.

Eigenlijk is het een cursus om het Optimisme en Positivisme door te geven. Om die mooie eigenschappen aan iemand anders te leren, want echt... je kunt het leren!

Maar voor me zelf heb ik er ook heel veel aan.

Het is een cursus waar veel in geschreven wordt. En dan bedoel ik niet het rammelen op je toetsenbord, nee... werkelijk schrijven met een pen en op papier.

De bedoeling is om minimaal 15 minuten per dag te schrijven, gedurende 40 dagen.

Ja! Ik ga er werkelijk voor zitten, met een eierwekkertje...

En dan duurt 15 minuten best lang, maar ik voel dat het goed is om te doen.

De tweede les gaat over dankbaarheid.

Er zijn namelijk verbanden tussen dankbaarheid en algemeen welbevinden.

Nou kan het wel eens moeilijk zijn om je dankbaar te voelen en om het vol te houden.

Daarom is het steentje bedacht.

Stop een klein steentje in je zak en elke keer als je dat steentje voelt dan voel je je even dankbaar voor al het goede dat in je leven is.

Het kan zo'n mooi rozenkwartsje zijn of een andere halfedelsteen of een mooi glad steentje dat je op het strand hebt gevonden...

En ik kan je vertellen: het werkt!

Ik voel me veerkrachtig en tevreden...

Dit is wat Thich Nath Hanh zegt:

"If you look deeply, you can always find more than enough conditions to be happy in the here and now. Just to be alive is already a miracle..."

Zingen in Schipluiden

.

Voorheen heb ik nooit geweten, waar Schipluiden ligt. Nou, eerlijk gezegd weet ik het nog steeds niet!

Zaterdag ging het hele koor met de bus op schoolreisje...

Haha, nee hoor, geen schoolreisje: we waren uitgenodigd om de verjaardag van één van de koorleden te komen vieren.

Jawel, onze Ina is haar 80ste levensjaar ingegaan.

Dat moest gevierd worden...

Vraag van Ina was: in het zwart met hemelsblauw en een wit accentje.

We kregen allemaal een mooie witte bloem.

En dan de kerk in om de laatste hand te leggen aan het haar, de bloem en de kleding én om in te zingen.

Inzingen is buitengewoon belangrijk anders klinken we als een stel verkouden ganzen, of zoiets...

Voordat we opkomen houdt Ina een praatje voor het publiek. Zie eens hoe mooi ze er uit ziet in haar hemelsblauwe kleedje en dat figuurtje! Bravo Ina!

Het koor ziet er ook fantastisch uit. Het blauw staat ons best wel goed. Schijnt ook, dat door blauw te dragen je keel veel soepeler is... (als dat zou kunnen!)

Het publiek geniet met volle teugen, dat konden wij aan hun gezichten zien... 

En niet alleen het publiek... Wíj genoten ook. Het hele repertoire van de middag is uitgezocht door de jarige zelf. De mooiste liederen kwamen voorbij en ook de leukste.

En onze dirigent was in top-vorm. Het ging heel soepeltjes allemaal, we kenden de teksten zonder moeite uit het hoofd.

Ja... één groot feest!

En na afloop was er wat lekkers...

En dan weer in de bus naar Haarlem met verhalen bij de microfoon...

(Foto's: Henry Kloostra)

De allerlaatste keer dit seizoen

.

Ach, wat jammer...

Gisteren heb ik voor de laatste keer van het seizoen gezwommen in mijn "achtertuin": Haarlems enige 50 meter openlucht zwembad, De Houtvaart".
Het bad gaat in de wintermaanden dicht, sja... logisch hè, met ons klimaat.

Maar wat zal ik het missen! 
Ik ging er bijna iedere dag naar toe om zo'n 8 banen te trekken, dat is toch 400 meter...

In een ander zwembad zul je me niet gauw vinden: er gaat niets boven de gigantische hemelboog boven je kop in het water.

Na het zwemmen heb ik deze laatste keer mijn dikke jas aangedaan, want ondanks dat het water "verwarmd" wordt (20.5 toch ook wel brrrr) had ik het koud! 

En na afloop even samen nog een lekker bakkie om goed door te warmen...

Het bad is bewaard gebleven door de activiteiten van de Vrienden van de Houtvaart.

Hier zie je een paar van die bikkels:

Tot volgend jaar, lieve vrienden van de Houtvaart... 

Tot volgend jaar in ons geliefde bad.

Klik op: 

DE HOUTVAART

Straatschrijfsel

.

Het is weer eens tijd voor een straatschrijfsel. Een bijzondere dit keer.

Vlak bij Henry is een huis gekraakt!

Ik weet niet wie er in wonen...

Misschien wonen er nu wel kabouters, want erg groot is het huis niet.

Maar het is gekraakt en ik vind dat wel iets voor kabouters.

Ik heb aangeklopt, maar ze deden niet open.

Jammer, ik had wat lekkers voor ze bij me!

Nou ja, ik probeer het later nog wel een keer.

Dan ga ik dat lekkers nu met mijn geliefde opsouperen.

Prettig weekeinde alvast!

De paperassen

.

De boekenkast is helemaal klaar en het is allemaal prachtig geworden. 

Lekker schoon en fris geschilderd en weer wat ruimte voor eventuele nieuwe boeken.

Ja... ik ben buitengewoon tevreden met deze aktie.

Het was een hele klus, maar na een korte rustperiode ben ik doorgegaan met de Konmari-methode.

De derde categorie is aan de beurt: de paperassen.

En wat mag dat dan wel zijn?

De paperassen zijn alle papieren in huis die her en der verspreid liggen: in de kast, op tafel, in mappen en zelfs verstopt onder mijn bed.

Eerst ben ik maar eens al die paperassen tevoorschijn gaan halen en gaan sorteren en als het weg kon in de tas voor de papierbak gaan stoppen.

De belangrijkste kast vóór de aktie:

en toen gebeurde er dit:

En daar kwam nog eens een zelfde stapel bovenop. In totaal heb ik twee grote tassen met paperassen naar de papiercontainer gebracht. 

Tsjakka! Weg er mee...

Tijdens de aktie was het buiten honde-weer. Dus ik hoefde toch niet naar buiten...

Kijk maar:

Ik ben anderhalve dag bezig geweest met categorie 3: de paperassen.

Maar ... het is gelukt! Van 10 mappen naar één! Knap hè!!

Ik heb daardoor twee planken vrijgemaakt in de kast.

Op één van de planken staan nu al mijn CD's en de onderste plank blijft voorlopig vrij van herrie!

Nu heb ik wel een klein glaasje verdiend! Proost...

Het hondje leest!

.

Je weet zeker nog wel, dat ik een hondje uitlaat?

Twee maal per week mag ik zo lang als ik wil met Lizzy lopen.

Het is een lief hondje en heel gehoorzaam: ze kan gewoon loslopen!

Ik beleef er veel plezier aan en het is natuurlijk enorm goed voor mijn conditie!

Het is me opgevallen, dat het hondje kan lezen!

Ja echt...

Jij denkt natuurlijk: die is gek!

Maar nee...

Het hondje loopt al lezend de stad door en dan langs het pad naar Overveen en weer terug.

Het leest zich te pletter!

Overal is wat te lezen...

Hé... wat lees ik daar? Dat is spannend... Hier was net nog een mannetje, ohhhh wat een lekkere letters!

Even zoeken: ze staat daar écht te lezen bij de brug.

Het is een heel belezen hondje, een heusche "lettervreter"!

Het maakt de wandeling heel relaxed, ik zou bij wijze van spreken iets anders kunnen gaan doen.

Nou ja, niet echt natuurlijk. Ik moet wel in de buurt blijven...

Het staat hier alsof het zeggen wil: "Kom je nou nog eens? Ik sta al die tijd op je te wachten..."

Na de wandeling is er koffie en een goed gesprek. Kortom: ik ben een echte geluksvogel!

Het mooiste uitzicht volgens mij

.

De dichter Jan Boerstoel heb ik eens (in 1970?) tussen de schuifdeuren zien optreden.

Het was tijdens een feestje, waarbij de gastheer had gezegd: "Iedereen "moet" iets doen tussen de schuifdeuren, al is het maar een handstand".

Mijn vriendin Anke en ik deden een lied: zij begeleidde mij op de piano en ik zong een smartlap: "Klein Jantje", een echte tranentrekker.

Nelleke van der Krogt zong formidabel: "Scheiden doet lijden" , een nóg ergere tranentrekker en een prachtstem!

En Jan Boerstoel had voor de gelegenheid een gedicht geschreven.

Daar stond hij... helemaal in het zwart gekleed en met een grafstem zei hij het gedicht:

het mooiste uitzicht 

volgens mij

zijn 40 flessen

op een rij

Dat was het... Iedereen in een deuk.

Was een leuk feest. We dronken en lachten veel en alles was goed.

Nu is Anke helaas niet meer. Ze is in 1997 overleden, mijn lieve vriendin...

En daarom krijgt zij van mij mijn favoriete uitzicht:

Wat is jouw favoriete uitzicht?

Shana Tova!

.

Voor al mijn joodse vrienden, familieleden en alle anderen:

Het Joods Nieuwjaar is begonnen...

We denken een maand lang (wel erg lang!) aan het afgelopen jaar: 

Heb ik het wel goed gedaan?

Heb ik niet iemand gekwetst?

En we wensen: "... dat je opgeschreven mag staan voor een goed jaar!"

En we bakken een heerlijke zoete honingcake...

Rosh Hashana Honingcake:

Ingrediënten:

200 gram basterdsuiker

250 ml honing

120 ml plantaardige olie

3 eieren

2 tl geraspte sinaasappelschil

250 ml sinaasappelsap

300 gram bloem

1 el bakpoeder

½ tl baksoda

½ tl zout

1 tl kaneelpoeder

Bereiding:

Verwarm de oven voor op 180 graden.

Vet een bakblik in en bestuif licht met bloem.

Zeef bloem, bakpoeder, baksoda, zout en kaneel in een kommetje.

Meng suiker, honing, olie, eieren en sinaasappelschil in een grote kom.

Doe het bloemmengsel en de sinaasappel erbij en roeren roeren roeren.

Het beslag in het bakblik en 40-50 minuten in de oven.

De cake is klaar als je er een prikker insteekt die er weer droog uit komt.

Af laten koelen en ... shana tova!

Achter de boeken

.

Het opruimen heeft wel degelijk zin gehad.

Je vindt van alles en nog wat áchter de boeken.

Zo lag daar een verrekijker: wat doet dat ding daar?

Twee foto snijdapparaten - een lang computersnoer - een aantal lampjes - een ontbijtkoektrommel - een doosje met handgebaren voor doven - en nog veel meer en vooral: STOF! 

Wat ik erg leuk vond zijn deze bierviltjes, die ik achter de boeken gemikt heb, ik denk in 1994??

En daarna noooooit meer gezien tot gistermiddag...

Het zijn bierviltjes met poëzie er op, korte gedichtjes van Nederlandse dichters.

Deze van Levie Weemoedt vind ik geestig:

Zal ik de bierviltjes dan toch maar bewaren?

En ze gewoon weer achter de boeken gooien?

Tot over 15 jaar??

In ieder geval hou ik nu even opruimpauze, want het is allemaal veel werk en ik ben er behoorlijk moe van.

Heb uiteindelijk maar weinig boeken weggedaan: slechts twee boodschap- tassen. Valt mee, toch?

Volgende week misschien naar opruim-categorie 3: de paperassen...

Daar ben ik heel benieuwd naar.

Ik voel me van overigens binnen wel opgeruimd.

Prettig weekeinde en een goeie sjabbes!

Oh jee, die boeken!

.

Het opruimen van de boeken is niet in één dag gebeurd.

Ik heb tóch besloten om de hele zooi er uit te halen.

En wat je dan tegenkomt!! 

In ieder geval heel veel stof en daarnaast allerlei prullaria, waar ik even geen plek voor had.

Het rechter gedeelte is nu wel klaar, maar de rest is leeg en pas geschilderd.

Verf laten drogen en boeken uitzoeken.

Ook de achterwand moet er aan geloven: de witkwast ter hand! 

Een enorme klus, waar ben ik aan begonnen...

Maar ik ga door, ik geef niet op!

Ik ga nu de boeken uitzoeken en een aantal tassen naar de Kringloop brengen.

Hoop wel, dat ik morgen klaar ben.

De tweede categorie

.

De tweede categorie van mijn opruimfase á la Konmari: de boeken...

Extreem veel heb ik er niet, maar tóch...

Er staan wel overal stapeltjes boeken...

En ik heb gewoon behoefte om te minimaliseren en het gaat me lukken ook nog!

15 jaar geleden hebben Henry en ik samen de boekenkast gebouwd en die staat nog steeds in de grondverf, dus... 

Aan de slag! En daarna... opruimen die hap!

Ik begin met het meest rechtse gedeelte...

Eerst alle boeken en planken eruit.

Jeminee... een heel projekt gaat het worden...

Waar laat ik die hele handel??

Op de bank! Je kunt nu dus even niet op visite komen...

Dan het lege gedeelte van de kast schilderen en daarna alle boeken even heel goed bekijken en wegdoen welke ik toch nooit zou missen. 

En dan de volgende dag, als de verf gedroog is door naar het volgende gedeelte.

Gaat niet in één dag lukken dus...

Oh ja, de DVD's had ik al teruggebracht tot 10!

OPGERUIMD

.

Nadat ik de 518 spullen weggemieterd heb ben ik heerlijk op vakantie gegaan.

Maar eenmaal terug werd ik weer gegrepen door het opruim-virus.

Dat komt zo: de moeder van mijn vriendin is onlangs overleden. De oude dame is bijna 100 geworden. Een respectabele leeftijd dus.

Mijn vriendin mopperde, toen ze aan het opruimen was: "Er staan wel 15 complete serviezen in de garage!!"

Dagenlang zijn ze bezig geweest om het huis leeg te ruimen...

En toen dacht ik: "Ik ga zelf nóg verder met opruimen!"

Ik kocht het boek OPGERUIMD van Marie Kondo. 

Zij is een jonge Japanse vrouw, die inmiddels is uitgegroeid tot opruimgoeroe.

Goed, soms gaat ze wat ver, maar ik heb er veel aan...

Haar methode heet de Konmari-methode.

Ze adviseert haar cliënten om per categorie op te ruimen, dus niet je hele huis gaan opruimen, maar per categorie en te beginnen met: de kleding.

Vorige week heb ik dus mijn hele klerenkast helemaal leeggehaald en alles, ook de schoenen en de tassen, stuk voor stuk in handen gehad. 

Mijn klerenkast, leeg! Een heel raar gezicht. Zo heb ik de kast alleen gezien, toen die pas gemaakt was...

Kijk, zo zag mijn woonkamer er uit tijdens deze actie:

En dit is maar één gedeelte. De bank lag ook vol met kleding: broeken, pijama's ga zo maar door.

De schoenen en tassen had ik toen al gedaan.

En dit is mijn fiets, vlak voor ik naar de Kringloop reed 's morgens rond half twaalf. Vier volle tassen:

En 's middags om vier uur ging de tweede lading de hort op. Weg er mee...

Weer vier tassen, bedankt en good luck!

De klerenkast is nu heerlijk opgeruimd. Ik voel me voldaan en tevreden!

(Als je het boek (e-boek) van Marie Kondo wilt hebben  laat het dan maar weten, dan stuur ik het je op... )