.
Toen ik die burnout kreeg moest ik natuurlijk naar de bedrijfsarts en ging een heel traject in.
Ik werd getest, onderzocht, gewikt en gewogen.
En ik hoefde voorlopig niet meer terug naar school.
Kon rustig bijkomen en dan later wel zien hoe het terugkeerproces aan de gang gebracht kon worden.
Ook moest ik naar de huisarts.
En die gaf me het beste advies ooit:
"Denk er om, dat jij niet op de bank gaat liggen hangen!!
Jij gaat langs de vloedlijn lopen!"
En dat heb ik gedaan.
Dagenlang, wekenlang...
Met de bus of met de fiets naar het strand.
Naar de vloedlijn en lopen maar.
Richting IJmuiden en weer terug.
Lopen, lopen, lopen... geef je burnout aan de zee!
En het lukte! De zee nam mijn burnout op en ik was vrij! Heerlijk vrij.
Van de bedrijfsarts mocht ik helemaal niet meer terug: hij raadde terugkeer naar het onderwijs zelfs af...
Daarna heb ik nog geprobeerd om een andere baan te krijgen.
Niet gelukt. Daarom doe ik nu nogal wat vrijwilligerswerk.
Daarna heb ik nog geprobeerd om een andere baan te krijgen.
Niet gelukt. Daarom doe ik nu nogal wat vrijwilligerswerk.
Maar goed!
Zo staan de zaken, na 17 jaar...
Ik werd even heel erg kwaad op vroeger en ben nu weer gelouterd.
En ik loop nog regelmatig langs de vloedlijn. Heerlijk zuiverend!! Kan het iedereen aanraden...
14 comments:
goede raad moet je opvolgen , die dokters die het goed menen kennen hun vak wel.
toi toi
en ik ben blij dat het je zo goed gaat
Eén @->- voor jou
Fijn dat je dat vervelende pakketje aan de zee mee kon geven...!
Daar is veel meer plaats, dan in een mensenlijf.
Fijne dag meis.
Het water neemt, het water geeft...
Jelle Droeviger.
Fantastisch Loutje, moeder natuur neemt al onze zorgen hé.
ik heb dat met dokter woud :-) we gaan er zo weer heen...
fijn hé, als het goed gaat met een mens,
we hebben een lief vriendinneke met wie het niet zo goed gaat, ik zou zó graag...... dat ze net als jij en ik, weer lekker in haar vel zat...
❤ ❤ ❤
Nou je mag dan akelige collega's hebben gehad, maar die artsen deden hun werk goed en steunden je . Dat gebeurt niet altijd.
En de zee... ja de zee werkt louterend!
Met een burn-uot is dat misschien te doen en is dat genoeg. Geen idee. Met een depressie komt er meer bij kijken dan alleen langs de vloedlijn lopen.
Maar goed, ik ben blij dat jou artsen je zo hielpen. Mij ook trouwens, en ik mocht ook niet mijn oude werkzaamheden ooit nog oppakken.
Ik loop weleens langs de vloedlijn van de oude Zuiderzee, maar dat is niets meer dan een kabbelend watertje geworden. Misschien is het hier toch beter om de bossen in de trekken of juist op de zandverstuiving.
Love As Always
Di Mario
Wat een goed advies van je dokter! Voor jou werkte dat heel goed!
Voor mijn vriendin iets minder, maar die is er nu gelukkig ook weer boven op!
Wat ben ik blij dat je hebt leren vliegen! Daardoor heb ik jou leren kennen
en met een vleugeltje ben ik al aan het proberen....
Heerlijk, schoenen uit sokken uit en daar door het water... Ik snap die dokter wel.
je moet wel iets doen
en dat wist je dokter goed
groeten
2002, ik was net zestig geworden. In een tijdsbestek van 5 jaar overleden onze ouders, ons zusje, de vader van mijn kinderen, hing een jongetje van 12, die ook in mijn klas gezeten had, zich op en overleden twee goede collega's. Daarbij was de sfeer op school
ronduit verpest. Ik zie nog de "three witches" aan het einde van de gang hun hoofd naar me toe draaien toen ik de klas uit kwam. Ik deed niks goed in hun ogen...
het elastiekje knapte. De rek was er uit. Keuringsartsen behandelden me ronduit onbeschoft. Er is aan me getrokken en gesjord. Ik moest naar de "Gezonde Zaak", waar een broekie, in dit geval een rokje, in de leeftijd van mijn jongste dochter, toen 27, mij zei: "maar mevrouw: voor rouwen staat een jaar. Wilt u zó met uw werkzame leven stoppen? Uit eindelijk kwam er na 4 jaar een einde aan het getouwtrek door een keuringsarts die vond dat ik niet meer hoefde. Nog steeds droom ik over die rot school en dat ik er nog werk. Alleen kan ik nu zeggen in mijn droom : Aja je hoeft helemaal niet, je bent 75! En dan zeg ik tegen ze: "na de zomervakantie kom ik niet meer terug".
Ook ik heb, zeker in het begin, de zee opgezocht en waande me soms in verre paradijzen. Ik wacht tot het weer wat rustiger wordt aan het strand en dan ga ik weer.... Je maakt heel wat los, Loutje, je zusje Aja.
Ha Marlou,
een goede huisarts is goud waard
je plukt er nog elke dag de vruchten van.
geen pillen maar het uitwaaien aan zee
heerlijk toch....
liefs een groetje
Christiene.
Zelf had ik eveneens een burn out zoals je weet en ook mijn arts raadde aan zoveel mogelijk te gaan wandelen. De vloedlijn lag niet in mijn bereik maar ook op het platteland kan je je heerlijk laten uitwaaien. Je dokter had dus gelijk en ik ben blij dat je zijn advies volgde zodat je er helemaal overheen kwam. Jammer dat een terugkeer naar de klas er niet in zat maar ik hoop dat jij in je mooie vrijwilligerswerk evenveel voldoening vindt!
Post a Comment