21/08/2017

Burnout

.
Weet je nog dat ik vorige week zo ontzettend kwaad werd?
Maar eigenlijk kwam dat nadat er eerst iets ontzettend fijns was gebeurd.
Ik was in een boetiekje een opwaaiend zomerjukje aan het passen toen ik aangesproken werd door een jonge vrouw.
"U bent toch juf Witzel?" vroeg ze.
En toen ik dat beaamde en koortsachtig zat te bedenken wie zij ook al weer was zei ze: "Ik ben Carolien. U was mijn favoriete juf!"
Toen herkende ik haar en ik schoot bijna een beetje vol, want dat is toch wel een mooi compliment.
"U was veel met muziek bezig en ik vond het zo fijn om bij u in de klas te zitten... u was echt mijn favoriete juf!"

Ik zei, dat ik het heerlijk vond, dat ze me dat vertelde.
Want ik heb namelijk 17 jaar geleden een burnout gekregen en ik dacht steeds: "Dat komt er nou van: je bent gewoon een rot-juf geweest" 
Na die burnout ben ik dan ook nooit meer terug gegaan als juf en zéker niet naar die school.

Ik vertelde haar, dat ik die burnout had gekregen en dat ik dacht dat ik een rotjuf was geweest en zij verzekerde me, dat niet zo was en dat ik, nogmaals, haar favoriete juf was.




(foto: internet... ik heb helemaal geen foto's meer uit die tijd. Allemaal weggegooid!)


Oh jee... er komt zoveel naar boven...
Ik ga morgen verder...

15 comments:

Marjolijn. said...

Een mooie ontmoeting, maar ik kan me voorstellen dat er dan ook weer veel boven komt.
Hopelijk ben je nu toch blij met het compliment.

Goede start van de nieuwe week....!

Lutje said...

als ze je dit zeggen moet je niet twijfelen....
een echt compliment
maar je gevoelens kan je niet bedwingen, het ziet precies diep bij je....
toi toi
Eén @->- voor jou

Jelle Droeviger said...

Ja, een burnout is méér dan je banden oppompen en weer op de fiets stappen...
En een nieuwe fiets kopen helpt óók al niet.

Jelle Droeviger.

Bertiebo said...

Wat een pracht ontmoeting! Wat fijn om zo iets te horen.
Ik moet trouwens zeggen dat ik de laatste tijd zo vaak hoor, dat goede juffen het toch op hebben moeten geven. Wat jammer toch. Maar ik snap het wel. Er wordt nog altijd lacherig gedaan over juffen die klagen en de lange vakanties en dat je om vier uur klaar bent en zo. Maar het is echt wel een zwaar beroep. Ook erg leuk, maar zwaar. Ik heb jaren gehad dat ik iedere zondag op school was om de zaken bij te werken waar ik door de week niet aan toe kwam. Dat gaf me rust. Maar achteraf denk ik dat ik dat niet had moeten doen.

klaproos said...

Ach lieve loutje...
weet je.... en zeg het maar als het niet zo is,
ik denk dat alleen lieve mensen een burnout krijgen, wat rotjuffen en rotmensen, die er niet voor een ander zijn, krijgen echt geen burnout, die zijn daar egoistisch genoeg voor,

ach ik heb met je te doen, steek twee armen door het scherm en geef j eene dikke knuffel,
die vrouw kwam op de juiste tijd naar je toe.... 17 jaar geleden zou je haar mss niet geloofd hebben...
wat ben je toch een schat

John said...

Het kan dat jij dat zelf vond. JE hebt voor jezelf de lat veel te hoog gelegd.
Ik denk dat het goed was dat je deze jonge vrouw ontmoet hebt. ZO kun je je zelfbeeld wat je had over jezelf als juf zijnde aardig herstellen :)

Petr@ said...

Wat een mooie ontmoeting! Fijn om te horen dat zij je nog altijd herinnert als een lieve juf, dat zal je goed doen.
Een vriendin van mij die ook in het onderwijs zat kreeg ook een burn-out, steeds nieuwe en onbegrijpelijke regels en heel fout "hoofd" van de school, deden haar de das om. Ze is heel diep gegaan, vond zich zelf niets waard en wilde eigenlijk het liefst de zee inlopen.....
Gelukkig heeft ze dat niet gedaan en is er langzaam boven op gekomen.

Liefs Petr@

די מריו said...

Lou, hoe kun je dat nou over je zelf denken. Maar daarom ben je dat meisje tegen gekomen. Want je weet, het is nooit te laat voor een compliment. En zo'n compliment krijgen. Is toch mooi. Koester die gedachte en weet dat ze gelijk heeft.

Love As Always
Di Mario

Anonymous said...

Bedenk wél: Mensen breken niet omdat ze zwak zijn, maar omdat ze veel te lang sterk waren.
De sfeer in een school kan alles verstikkend zijn. En dan toch maar doorgaan en doorgaan. Plichtsgetrouw zijn. En tegen jezelf zeggen: kom op, stel je niet aan. Tot het te laat is en je als een hoopje ellende thuis zit. Niet omdat je zwak was, maar omdat je niet meer kón.
En nu hoor je het eens van iemand die erbij was en die zegt: je was mijn favoriete juf. Geweldig!
Aja

Sjoerd said...

Ik kan me niet voorstellen dat jij een rotjuf was, jij die voor iedereen klaar staat, jou avonturen doen iedereen een plezier, je weggeefweken en ga zo maar door... Dit meisje heeft gelijk. Wel heel heftig uiteraard.

Nietzomaarzooo said...

Kan me inderdaad ook niet voorstellen dat jij een rotjuf was, maar wat een ellende dat jij dit zelf ging geloven.
En wat heilzaam dat je door zo'n kleine ontmoeting anders over jezelf durft te denken. Maar hopelijk deed je dat al. Reis door de tijd en zeg tegen de juf van 17 jaar terug dat ze het goed doet.

vilterietje said...

Dit meisje moet inmiddels een volwassen vrouw zijn, iemand die niet zomaar
een compliment geeft.
Wat een pareltje!

Annette said...

Zo zie je maar weer hoe je jezelf kunt kwellen met denksels over jezelf die er helemaal niet zijn.
Wat een opluchting Marlou!

Leuk om te weten dat je in het onderwijs zat.
Ik dacht 'iets'bij het toneel.

Het gevoel van jou is herkenbaar bij mij.
Denk dat ik in vorige levens een kwaaie was.
Wat ik allemaal te verstouwen krijg in dit leven is toch echt niet normaal.

Nou ik stop maar.

Liever dan liefs van Annette


Hans said...

Dat is onder andere het nare van een burnout, je legt de schuld bij jezelf.
fijn dat je een positieve bevestiging kraag dat jij een goed mens bent. Hans

gerdaYD said...

Tja lieve Marlou, na zoveel jaren zo iets te horen, dat moet je inderdaad wat doen! Alle narigheid uit die tijd kwam weer naar boven, je dacht dat je een rotjuf was en dan hoor je van een oud leerling dat ze je nooit vergat en zoveel voor haar betekend hebt. Ik kan het me dus wel indenken dat je kwaad op jezelf was maar dat hoeft helemaal niet zo te zijn hoor, dat je finaal op was is helemaal niet houw schuld!