.
Vaak als ik bij Henry ben, in Mokum, gaan we een stuk fietsen.
En dan ergens in een gezellig tentje een kopje koffie drinken.
Dat vinden we allebei leuk en je komt nog eens ergens, he!
En zo komt het dat we al fietsend langs een tekst komen.
Omdat ik een lettervreter ben sta ik boven op de remmen en ga de tekst lezen.
Het is eigenlijk helemaal geen vrolijke tekst. Maar toch is het goed dat de tekst er is...
Bij het Muiderpoortstation in Amsterdam:
Nee, je kunt de tekst nog niet lezen.
Er staat een lantaarntje bij. Iemand heeft er de avond ervoor een lichtje gebrand.
Een lichtje voor 11.000 mensen die vanaf het Muiderpoortstation vervoerd werden naar narigheid.
11.000 mensen.
Er zouden 11.000 lantaarntjes bij moeten staan...
Tegenover de tekst staat een bankje.
Je kunt er op zitten en een beetje mijmeren en liefde sturen naar al die mensen, die zo in angst geleefd hebben...
Op het bankje staat een gedicht.
Kom maar even dichterbij, dan kun je het lezen.
Het is een stuk van een gedicht eigenlijk.
Van Victor E. van Vriesland.
Tocht er door hun schimmen
Nog een stroom van lang,
Lang vergeten namen,
Lang vergeten ogen?
Zullen wij nog weten
Dat wij ons vergeten
Zijn vergeten?
Muiderpoortstation, Amsterdam
13 comments:
een fietstochtje waar je nog even over kan bezinnen, zo'n spreuken kom je niet overal tegen...
Een @->- voor jou.
Dat is prachtig en treurig tegelijk. Ik ben ondanks dat wij ook vaak fietsen in Amsterdam nog nooit bij dat station geweest geloof ik.
.
En zo zie je overal om je heen dat de narigheid overal in Nederland is geweest. Goed dat het herdacht wordt op zoveel plekken.
Love As Always
Di mario
Een mooi plekje om te mijmeren over toen.
Heb het goed vandaag...!
Mooi Marlou
Goede morgen lieve Marlou en een fijne week gewenst.
Wow, wat een intens, aangrijpend log is dit geworden, de foto's spreken al voor zich maar de tekst maakt het allemaal nog indrukwekkender!
Fantastisch dat je ons dit stukje Amsterdam hebt laten kennen...
Mooi dat het er is! Zo dat ze zeker niet vergeten worden!
nee loutje ze worden niet vergeten, dat zie je wel anders stond er geen lichtje bij,
lijkt me afschuwelijk als ze een geliefde van je meenemen en die zie ej nooit meer terug...
vreselijk, wat een verdriet..
we houden het zonnig hé.
xxx
heb het goed vandaag hé.
Ja, nooit, nooit mag deze misdaad vergeten worden.
Prachtig dat Victor van Vriesland deze sterke regels daar heeft laten opschrijven.
En ook mooi, Marlou, dat jij ze ziet, ze hebt gezien.
Ik ga daar binnenkort eens kijken met mijn oude moeder.
Jelle Droeviger.
En het gaat maar door en door...
Wat een griezels zijn we toch....
Het is weer fijn geschreven door Marlou Witzel!
Iets hartverwarmends van moi....
¸.•*¨*•.¸♪¸.•*¨*•.¸♥¸.•*¨*•.¸
Annette XXX
Het is goed dat we af en toe lering trekken uit ons verleden.
Ha Marlou,
je bezinnen en er bij stil staan,zo dat deze mensen niet worden vergeten
mooi aandacht er aan te geven.......een mooi plekje voor je even terug te trekken.
en je gedachten te laten gaan
groetjes Christiene.
Indrukwekkend. En lief dat er mensen zijn die daar een kaarsje branden. Een kaarsje voor 11.000 mensen die naar de hel moesten, alleen maar omdat ze Joods waren.
Het mooie van deze vorm van kunst is dat het verweven is in het dagelijks leven. Op deze manier stemt het veel mensen tot nadenken. Want uit verveling gaan mensen die staan te wachten ook letters vreten. Wie weet hoeveel reizigers de tekst uit hun hoofd kennen.
En toch word ik elke keer weer stil als ik herinnerd word aan de holocaust...
Heel veel liefs ♥
Post a Comment