.
"Hausschuhe" zijn pantoffels en ik begin mijn blogje met het einde van de eerste week vakantie..
We hadden een fijn hotel in een fijne omgeving midden in de Alpen. Ik zal er nog over schrijven, maar nu eerst over mijn "Hausschuhe"... mijn pantoufles zeg ik ook wel eens.
Die heb ik altijd bij me, omdat ik ze altijd binnenshuis draag. Lekker warm aan de voetjes en schoon ook nog.
Als we weggereden zijn van het hotel om naar de volgende bestemming (het huisje op de berg) te gaan kom ik er na 200 kilometer achter, dat ik mijn pantoufles ben vergeten. Ze liggen onder de verwarming, achter het gordijn...
Wat nu??
Zal ik het maar zo laten en gewoon een ander paar kopen?
Nee! Dat doe ik niet...
Ik bel de volgende dag het hotel en zeg, dat ik veel emotionele waarde hecht aan mijn pantoufles: "Ze zijn van mijn Mutti geweest" zeg ik.. Nou is dat helemaal niet waar want mijn Mutti had hele kleine voetjes, misschien wel 4 maten kleiner dan ik!
Maar ik zeg het omdat ik ze gewoon heel erg graag terug wil hebben.
En dan... vier dagen later:
Een pakje uit Mayrhofen... met voor €3,40 aan mooie Vincent van Gogh postzegels er op!
Ik weet meteen wat er in zit. Geweldig!! Wat ben ik blij...
Ik loop zingend naar binnen en maak het pakje open.
Eerst even het adres veilig stellen om ze straks te bedanken.
Maar dan... daar zijn ze! Mijn pantoufles!
Mijn oude, afgetrapte heerlijke pantoufles. Al tig keer gerepareerd. Er zit niets zo lekker als deze...
Ik had ze in het huisje op de berg achter willen laten, omdat ik inmiddels nieuwe heb gekocht. Maar die zijn lang zo fijn niet als mijn oude. Dus, als ik weer naar Trahütten ga, neem ik de nieuwe mee en de oude blijven hier.
Omdat ze van mijn Mutti zijn geweest... Haha... nee hoor!
