.
Omdat ik zo’n groot huis heb, zeg maar gerust een aardig optrekje, heb ik een gedeelte verhuurd.
Nu woont er in een van de bijgebouwen een gezin met 9 kinderen.
Vader en moeder zijn de gehele dag bezig met het voederen van de kleintjes. De dikke sappige rupsen zijn bijna niet aan te slepen! Ik heb met ze te doen en leg wel eens wat voedzaams neer, maar ze bepalen toch zelf wat er gegeten wordt en mijn gulle, doch nederige giften worden totaal genegeerd.
Maar je wilt toch iets doen aan het welzijn van dit klein geluk.
Dus heb ik het de buren (klik op Gerrit) onmogelijk gemaakt om van het dakje van de kleine waranda naar mijn gasten te gluren.
De andere kommensalen wonen in een van de koelste kamers. Zij hebben het niet zo op verwarming en houden van een beetje vocht. Ze zijn met z’n vijven: oma en opa, pa en poe en één kind.
Het zijn rustige klantjes, maar... ze houden mij wel nauwgezet in de gaten. Zo nu en dan is er een vraag: "Wilt u het bad vullen?" maar verder heb je geen kind aan ze.
Leed is er ook. Niet alleen lief. Een van de vochtige kommensalen heeft het loodje gelegd. En hoe???
Geen idee. Een beet van Gerrit? Wie zal het zeggen…
Dan heb ik nog een kamer, waar om de beurt van allerlei gespuis komt logeren. Iedereen is welkom, zolang er maar niet gerookt en gezopen wordt. Meestal houdt men zich wel aan de regels.
En dat is mooi.
Ik heb het goed op mijn landgoed. De landerijen staan er lekker sappig bij en soms komt er een heerlijke geur in mijn reukorgaan.
Dan sta ik even stil en snuif…
Laat je op tijd weten als je wilt komen logeren? Het landgoed is namelijk erg in trek! Maar je bent van harte welkom...
(klik voor vergrotingen op de foto's)
(klik voor vergrotingen op de foto's)
.
