't Toetje

Denk nou maar niet, dat ik het op deze vleesvrije maandag over eten ga hebben.

Mooi niet!
Neen ... driewerf neen! Ik heb even geen zin...
Maar waarom heet dit stukje dan: 't Toetje?
Omdat het over 't Toetje van Gé Reinders gaat.
Na vier seizoenen met honderden optredens met grote blaasorkesten door het gehele land sluit Gé de concertserie af met: 't Toetje!

Afgelopen zaterdagavond zijn wij naar zijn toetje geweest hier in de Philharmonie in Haarlem.
Een heerlijk concert van Gé, de Remunjse zanger waar Henry al jaren fan van is.

Henry is opgegroeid in Roermond (Remunj...) en een aantal jaren geleden liet hij me iets horen van zo'n mooie poëtische schoonheid, dat ik er helemaal voor viel: het lied "d'n haof".
Van Gé dus, ... over zijn tuin, die aanvoelt als het land wat hem is beloofd. De varens en de vijver. De merels...

Iedereen kent inmiddels al lang zijn "Blaosmeziek". Je kunt er van houden, je kunt er van gruwelen. Maakt mij allemaal niet uit. In Nuenen (Noord-Brabant) hebben wij een speciale uitvoering meegemaakt, waarbij Gé dit lied tegelijkertijd tientallen blaasorkesten op afstand mee liet spelen. Dat klinkt gek en dat is het ook. Een unieke belevenis.

Hij zong toen met een klein gezelschapje. Dat vind ik zelf het allerfijnste.
Klein en licht houden. Een beetje intiem.

Gisteren is Gé Reinders officieel door de KNFM benoemd tot "ambassadeur blaasmuziek", waarbij hij een onderscheiding ontving als erkenning voor het vele werk dat hij heeft gedaan voor de amateurblaasmuziek in Nederland.
Proficiat, Gé!

Het laatste gedicht

Nee, niet het laatste gedicht, dat Lorca schreef, maar het laatste gedicht dat ik hier plaats.

Als je meer van hem wilt lezen: kom mijn boeken maar lenen.
Ik leen ze met alle liefde uit.
En als je ze vergeet terug te geven, dan vind ik dat niet erg.
Want dan weet ik, dat Lorca in goede handen is.

LOLA

Ze wast bij de oranjelaar
luiers van wit katoen.
Paars is haar stem, en haar
ogen zijn groen.

Ay, amor
bij oranjebloei!

Het water in het gootje
kwam vollopen met zon.
In het olijvenbosje
was er een mus die zong.

Ay, amor bij oranjebloei!

Is later Lola´s zeep op
en alle was gedaan,
dan komen de kleine torero´s
eraan.

Ay, amor
bij oranjebloei!

(Vertaling: Dolf Verspoor)LA

Memento

Hier is een kort gedicht van Federico Garcia Lorca.

Ik ben nogal sentimenteel, dus als ik dit lees, krijg ik meteen een brok in mijn keel.

Memento

Cuando yo me muera,
enterradme con mi guitarra
bajo la arena.

Cuando yo me muera,entre los naranjos
y las hierbabuena.

Cuando yo me muera,enterradme, si queréis,
en una veleta.

¡ Cuando yo me muera!


Hier is de vertaling:

Als ik doodga,
begraaf me dan
met mijn gitaar onder het zand.

Als ik doodga
tussen de sinaasappelbomen
en het muntkruid.

Als ik doodga begraaf me,
als je wilt,
op een windwijzer.

Als ik doodga!

(vertaling: Dolf Verspoor)

Lorca's lichaam is nooit gevonden.

Federico Garcia Lorca

De tweede reden om Spaans te leren is de prachtige dichter Federico Garcia Lorca.

Deze bewogen, intelligente en schone dichter werd op vijf juni 1898 geboren in Fuente Vaqueros.
Op 19 augustus 1936 is hij vermoord door de Spaanse nationalistische aanhangers van Franco.
En waarom?
Omdat hij homoseksueel was. Hij kwam er rond voor uit dat hij verliefd was op, bijvoorbeeld, meneer Dali, de bekende surrealistische schilder.
En op Manuel de Falla, componist van de Vuurdans. Misschien ken je de melodie wel. Anders kom ik 'm even voor je zingen.

Eén van Lorca's mooiste gedichten was: A las cinco de la tarde (Om 5 uur 's middags)
Het is een lang gedicht. Te lang om hier te plaatsen, maar ik kan je wel vertellen waar het gedicht over gaat: over zijn liefde voor de mooie, jonge torero Ignacio die precies om 5 uur 's middags gedood wordt door een stier tijdens een gevecht. In dit gedicht heeft Lorca zijn verdriet zo mooi kunnen verwoorden.

A las cinco de la tarde gebeurt het vreselijkste: de wereld staat even stil, want Ignacio wordt gedood.

De officiële naam van het gedicht luidt: Llanto por Ignacio Sánchez Mejías.
Dat zoiets betekent als: ik ween om Ignacio...

Morgen meer... Hasta mañana!

Spaanse les

Buenas dias, todos!
Ja, ik spreek een eindje over de grens!
Maar waar ben ik aan begonnen...
Tja, dat krijg je als je geliefde Spaanse roots heeft.

Het Spaans-leren is moeilijk, maar het gaat! Moeilijk, omdat alle taalklepjes boven in mijn hoofd al een tijdje geleden gesloten zijn.
Wanneer gebeurde dat? Toen ik 18 was of toch iets ouder?

In ieder geval wordt het steeds ingewikkelder om, als je ouder bent een andere taal te leren spreken.
Op de middelbare school heb ik Frans, Duits en Engels geleerd.
En een paar jaar later Hebreeuws gestudeerd op het Tarboet-ressort in Amsterdam. (Ellen weet je nog, die keer dat we zo waanzinnig de slappe lach hadden?!)
De klepjes stonden nog helemaal open en elke taal werd met het grootste gemak opgeslurpt.

Sinds vorig jaar heb ik me op de Spaanse taal "gestort".
Olé en hasta la pasta...
Het is een leuke taal en ik vind het wonderbaarlijk, dat ik er plezier aan beleef om huiswerk te maken en om echt in de schoolbanken te zitten met een juf voor de klas.
Onze juf is hispano-hablante (= Spaanssprekend) en heet Adèla.
De lessen worden gehouden in de Volksuniversiteit.
Zie je me zitten? Heel braaf!
Nee... geen vlechtjes meer en ook niet met de armen over elkaar.
Ook hoeven we de vinger niet meer op te steken, als we iets willen zeggen.

Una botella de vino de Rioja, por favor.
Morgen meer... Hasta mañana!

Babaganoush

Van Andy MacDonald krijg ik elke maandag een vleesvrij recept! Dat heb ik zo geregeld door me bij hem aan te melden.

Om je een voorbeeld te geven, wat je dan in je mailbox krijgt, krijg je nu van mij het heerlijke recept van twee weken geleden:

Babaganoush is een van oorsprong Arabisch recept op basis van aubergine, en is ook erg lekker als dip met stokbrood of rauwe groente.

Ingrediënten voor de babaganoush:

2 aubergines
1/2 theelepel komijn poeder
1 teen knoflook
100 ml olijfolie
1 citroen
100 gram dikke yoghurt
50 gram geroosterde hazelnoten
zout, peper

Snijd de aubergines in blokjes en bak ze gaar in de pan.
Voeg hier de gesnipperde knoflook en het komijnpoeder aan toe en breng het geheel op smaak met zout, peper en citroen.
Voeg ten slotte de dikke yoghurt en de geroosterde hazelnoten toe.

Nokke ma' voort...

Nee, lieve lezers, dit betekent beslist niet dat jullie weg moeten wezen...
Dit betekent: breien maar!
Guido Gezelle heeft ooit (eind 1800) dit gedichtje geschreven voor zijn zusje:

Aan mijn breiend zusterke

Nokke ma' voort,
nokke ma' voort,
breie ma'
breie ma'
nokke ma' voort,
'k zal u wel volgen gij
snelle Behendigheid.
'k zal u wel halen en
eer ge een' kouse afbreidt
hebbe 'k een liedtje op een
bitje papier geleid:

nokke ma' voort,
nokke ma' voort,
breie ma'
breie ma'
nokke ma' voort.

Schattig, niet?! Het is op muziek gezet en ons koor zingt het...

Ik ben overigens ook aan het breien: een vest!
Maar eigenlijk heb ik er geen tijd voor....

Ik wil schrijven. En... ik wil dit en ik wil dat.

Rijkdom...

.

Geluk

Een oud echtpaar ging naar bed,
op het nachtkastje twee bakjes met tanden.
Vol liefde keek de man haar aan
en streelde haar rimpelige handen.

Hij sprak: "Al meer dan vijftig jaar
zijn we gelukkig, meid,
geloof me als ik zeg:
ik wil je voor geen miljoen nog kwijt!"

"Dat weet ik, jongen", zei de vrouw,
"Ook jij bent niet te koop,
ook niet voor een miljoen,
en dat is toch een hele hoop."

Ze lagen daar tezamen
op de avond van hun leven.
Twee mensen, die elkaar
zoveel hebben gegeven.

Ze zeiden: "Welterusten, hoor..."
En hij gaf haar een zoen
en fluisterde: "Is de deur op slot?
Hier ligt voor twee miljoen!"

.

De bus naar Nergenshuizen

.

Sinds dit weekeinde heeft mijn geliefde verloofde ook een eigen weblog.
Ik nodig iedereen uit om er eens een kijkje te gaan nemen.
Klik op: DE BUS NAAR NERGENSHUIZEN en lees de verhaaltjes, die er al gepubliceerd zijn, sinds afgelopen zaterdag.

Het allereerste verhaal, een heerlijke fantasie over een fietstocht op de Alpe d'Huez... Als je het leest zou je gewoon denken, dat het echt gebeurd is.
Misschien is het...
Zou toch zomaar kunnen?!

Lance

Maar... dat Henry de Alpe d'Huez opgefietst is, dát is een ding dat zeker is, want ik was er zelf bij en vorige zomer heb ik er ook een verhaaltje over geschreven.
Toen heb ik gezien, dat het afzien was. Zeker op zijn stadsfiets...
Ik heb hem gefotografeerd op de eretribune, want ik vond het geweldig knap!

Numero UNO!

.

Genieten met Mozart

.

Dinsdagavond. Mozartavond. We zingen in een oud gebouw in de binnenstad, waar al sinds 1915 een mannenkoor met de naam "Zang en Vriendschap" huist, dat "Het doel van ons vereenigd pogen is, zang door vriendschap te verhoogen" in het vaandel heeft staan.

Dat koor bestaat overigens al sinds 1830, maar toen zongen ze nog in een schuurtje ergens achter...

Het koor waar ik vanavond bij meezing is het Kennemer Oratoriumkoor. Het zingt grote koorwerken, zoals The Messiah van Händel, de Johannes Passion van Bach en... Dido en Aeneas: een prachtig werk van Purcell in het Engels gezongen. Zoek dat maar eens op bij YouTube. Verrassende muziek!
Dit is de dirigent van het Kennemer Oratoriumkoor:

Annelies Smit

Het Requiem van Mozart is voorwaar geen gemakkelijke kost. Er zitten veel loopjes in, die al gauw verkeerd gezongen kunnen worden.
Annelies kijkt dan weliswaar een beetje moeilijk, maar haar instructies zijn helder en inspirerend. Je wordt lekker meegezogen in de muziek. En na de aanwijzingen klinkt het allemaal als een klok.
Ik heb natuurlijk de film "Amadeus" gezien en zie al zingend de doodzieke Wolfgang op zijn sterfbed liggen, terwijl hij zijn laatste noten op papier probeert te krijgen. Zo droevig, dat hij het zelf nooit heeft mogen horen. Maar het zat wel allemaal in zijn hoofd!

Het Kennemer Oratoriumkoor wordt op de piano begeleid door (klik op:) Nobuko Takahashi, een Japanse pianist, die krachtig en zeker speelt, met zo'n enorme concentratie... Ik sta er versteld van!

Al die inspiratie, die prachtige muziek... ik heb een avond met een gouden randje. En dat tot eind april, elke dinsdagavond. Wat ben ik toch een geluksvogel! Ik sta gewoon weer eerste rang. Hoe krijg ik het voor elkaar...
Hoi hoi hoi! Liesbeth zingt ook mee.....

Overigens: er is nog plaats voor bassen of tenoren!

(Kennemer Oratoriumkoor, Jansstraat 74, Haarlem. Iedere dinsdagavond van 19.45 to 21:30)

Amanda Strydom

Bij Klaproos zag ik vanavond zo'n mooie tekst,van Amanda Strydom.

Nu kreeg ik van mijn lieve webbie Marjolijn twee CD's van deze Amanda.
Voorheen kende ik haar niet, deze geweldige Zuidafrikaanse zangeres. Maar ik kan er niet meer omheen. Ik ben helemaal overrompeld door deze stem. De tekst...Klaproos, die leen van je:

EK ZAL STAAN

Ek was lank in die woestyn
Sonder water, sonder wyn
Met 'n honderdduisend duiwels aan my sy
En almal het gesê Sy't uiteindelik gaan lê
Vir haar is alles nou verby

Maar ek het stadig teruggeloop
Krom gebuk en afgestroop
My spore lê soos woorde in die sand
En soos Jona ingesluk
Uitgespoeg en reggeruk
Word ek wakker in 'n helder nuwe land
Jy kan my breek
Jy kan my slaan
Jy kan my sê dat ek moet gaan
Vat my hoop, vat my bloed
Vat my laaste druppel moed
Ek sal staan

Bring die wind
Bring donderweer
Bring die heelal om my neer
Ek sal staan

Ek sal staan,
jy kan maar lag
Ek sal staan, stuur maar die nag
Maar ek sal staan

Jaaaaa, dat is me even een tekst, die binnenkomt, ja toch niet dan!
Ik vind het Zuidafrikaans ook zo schitterend...

Meatless Monday...

Hi Folks,

hier ben ik weer met een heerlijk vleesloos recept...

Ik kreeg het van vriendin Ellen. En het zijn heerlijke, feestelijke taartjes!

Je hebt vier taartvormpjes nodig.

Dit zijn de ingrediënten voor 4 personen:

- 4 plakjes hartigetaartdeeg

- 3 rode uien

- 5 eetlepels crema di balsamico

- 1 eetlepel suiker

- peper en zout

- tijm

- 150-200 gram zachte geitenkaas

- beetje olie

Bereiding:

- Ontdooi de plakjes hartigetaartdeeg.

- Snijd de uien in dunne ringen en fruit deze in een beetje olijfolie.

- Voeg de crema di balsamico en de tijm toe en laat het mengsel zacht koken gedurende 15 minuten.

- Breng het ui-mengsel op smaak met wat suiker, peper en zout.

Verwarm de oven voor op 200 graden.

- Bekleed de taartvormpjes met het deeg.

- Verdeel de ui over de vormpjes en leg hierover de geitenkaas.

- Zet de taartjes in de voorverwarmde oven en bak ze in 15-20 minuten.

- Serveer de taartjes met een takje tijm.

Kijk en zo ziet het er uit:

Is het geen plaatje?! Echt eens uitproberen.... Eet smakelijk allemaal!

Een aap op een fiets...

Ik doe de gordijnen open om het daglicht binnen te laten en zie aan de overkant van de gracht een AAP OP EEN FIETS!
Hij heeft een kostuumpje aan en een pet op.
Ik weet niet wat ik zie... EEN AAP OP EEN FIETS!
Hoe vind je zoiets?!














Gauw loop ik naar de voordeur en roep naar de overkant:
"Hé, Aap! Hoe kom je aan die fiets?"
"Gepikt!", zegt de aap.
"Gepikt???" zeg ik, "Maar dat mag toch niet?"
"Ik mag dat wel", zeg de aap, "ik heb ontheffing!"

Ik zie, dat de aap naar het bruggetje fietst en zijn fiets er behendig overheen tilt.
Dan komt hij mijn kant op.
"Ik kom bij je ontbijten", zegt hij en zet de fiets tegen de muur.
"Moet je 'm niet op slot zetten?" vraag ik.
"Nee hoor", zegt de aap. "Het is toch míjn fiets!"
Ja, daar kan ik niks tegen in brengen, dus ik ga maar gauw een kopje thee zetten.
"Heb je niets sterkers?" vraagt de aap...
Tja, het enige wat ik in huis heb is Schnapps. Maar dat lust een aap toch niet!
"Houd je van Schnapps?" vraag ik hem.
"Schnapps?! De enige echte uit Trahütten?!" zegt de aap. "Natuurlijk houd ik daar van. Dat brandt zo lekker in je buik! Doe mij maar een warme chocolademelk met Schnapps!"

Even later zitten we gezellig bij de kachel en drinken en eten en kletsen.
"Zijn er nog jarigen?" vraagt de aap.
"Jawel", zeg ik, "hoezo?"
"Dan kunnen we op hun gezondheid drinken", zegt de aap.

Dat vind ik een goed idee. Dus....
Dienie en Marianne, namens Meneer Aap een hele fijne verjaardag...
En die chocomel met Schnapps... die gaat er in als limonade.

De aap slingert wel heel erg als hij weer wegrijdt.


© Marlou Witzel

.

Het boek is af!

Weten jullie nog, dat ik een tijd geleden over de Rozenprinsessen heb geschreven?
(klik*)
m
Mijn dochter Roosje, de beroemde grafisch vormgever Roosje Klap.... heeft het boek ontworpen en eergisteren aan mij overhandigd tijdens een feestelijke lunch in Atelier Roosje Klap. (ARK)

Het is een prachtig boekje geworden. Klik maar even op deze schakel: *klik*
Hier kun je iets meer info lezen en zien, hoe het boekje is geworden. Een kleinood!

En.. ik sta er in vermeld als zijnde ROZENPRINSES!
Ik heb dan ook in de zomervakantie vorig jaar 20 witte rozen gehaakt...
Maar dat is niks vergeleken bij Riet, die 2152 roosjes maakte.

Kristien Hemmerechts heeft speciaal voor dit boekje korte rozenprinsessenteksten geschreven. Heel leuk om te lezen.
En 10.000 witte rozen: wat een schoonheid, als je ziet, wat daar van gemaakt is.
Iemand heeft uitgerekend, dat daar 3333,33 uren "vrouwenvlijt" in zitten!
Allemachtig, wat een werk.
Ik heb na het opsturen van de roosjes nog voor mezelf zo'n 20 roosjes gehaakt. Die heb ik zo bevestigd, rondom een soort altaartje in de boekenkast:

.

Mozart

Els (van mijn vorige koor: Vrouwenkoor Kaviaar) belt op. Ze zit nu op Oratorium Koor Kennemerland en dat zit dringend verlegen om alten voor het volgende concert.
Ik houd de boot een beetje af, want ja, wàt wordt er gezongen? "Oratorium" is altijd GROOT (met hoofdletters) En wanneer wordt er gerepeteerd en wanneer is het concert.

Het gaat om het Requiem van Mozart. Je weet wel: Wolfgang Amadeus. Die muzikale deugniet.
Zijn laatste werk was dit Requiem en het is één van de mooiste stukken die ik ken. Naast alles van Bach, natuurlijk en... alles van Schubert.

Nou, dan ben ik al voor de helft om. Het Requiem van Mozart, met dat prachtige droevige "Lacrimosa" er in. Ik houd van droevige liederen. Want ik ben zo af en toe super sentimenteel.

"En wanneer wordt er gerepeteerd?" vraag ik. "Op dinsdagavond", zegt Els.
Mmmm, ik ben nu nog een stukje verder "om".

En wanneer en waar is het concert?
Eind april in de Philharmonie in Haarlem. Het concertgebouw van Haarlem!!

En als ik dan hoor, dat mijn beste vriendin Gerda ook meezingt... tja, dan kun je me wegdragen.
Natuurlijk doe ik mee. Dit is echt "kicken!"

Goeiedag!

Sinds een jaar of anderhalf sport ik in de sportschool hier om de hoek.
Twee minuten lopen en ik ben er. Lekker gemakkelijk.

Er viel mij laatst iets op: er zijn mensen, die, als zij ergens binnenkomen, niet groeten.

Ik ben soms een beetje van de oude stempel. En ik vind dat niet-groeten raar.
Daarom heb ik besloten om er iets aan te doen. Nee... ik ga ze niet terecht wijzen. Ik mopper niet. En ik scheld ook niet.
Mijn tactiek is: een charme-offensief.
Dat houdt in, dat ik juist heel vriendelijk wél gedag zeg.
Sta ik daar in de kleedkamer mij om te kleden en iemand komt zonder iets te zeggen naast me staan om hetzelfde te doen, dan zeg ik: "Goeiedag!" en weet je:

iedereen zegt "Goeiedag!" terug.

Dat voelt zo lekker...
Ik word er vrolijk van

Goeiedag!

Hoemoes

Hoemoes, of schrijf het als: humus, maakt mij niet uit, als je het maar een keertje maakt!

Het is ontzettend, super lekker op je boterham.

Het recept heb ik van één van de beste koks in Amsterdam en omstreken: mijn dochter Roosje.

Je dient er wel een keukenmachine voor te hebben, die alles tot een gladde pasta maakt.

HOEMOES

Dit zijn de onderdelen, die je heel erg goed moet mengen:

400 gram kikkererwten. Wel eerst gaarkoken, ja! Niet van die rauwe erwten er in mikken, want dan wordt het nooit wat. Weet je wat? Doe maar lekker gemakkelijk uit blik. Scheelt een hoop tijd.

Twee teentjes fijn geknepen knoflook erbij doen.

Drie eetlepels Tahin (dat is sesampasta, hoort in de voorraadkast te staan!)

Vier eetlepels citroensap.

En drie eetlepels olijfolie. Ik doe alles met olijfolie, iets anders komt er niet in.

Nu komen de kruiden, van alles een snufje:

cayennepeper, paprikapoeder, gemalen komijn en zout.

En dan knip je er ook nog wat koriander doorheen. (ik knip zowat alles!)

Dit alles moet echt een mooie, fijne gladde pasta worden. Niet glad genoeg? Doe er dan nog een scheutje olijfolie door. Wil je iets meer citroen? Gewoon doen.

Je weet het vast wel:

een tikkeltje van dit en een tikkeltje van dat.

Bon appetijt!

Kakesement

.

Even een snel berichtje, want ik ga zo naar het Kennemer Gasthuis naar mijn "grote vriend" de kaakchirurg.

Ja... hij heeft me gevraagd of ik zijn dure wintersportvakantie wil sponsoren.
Ik heb toen meteen een fijn ontstekinkje geregeld in mijn bovenkaak.
En straks gaat hij dat er uit snijden.
Zo help je elkaar een beetje.

Hoe kom ik daar?
Lopend! Lekker door de sneeuw baggeren...

En terug met de bus.

Wish me luck!

BIJPRAATJE:

Een half uur, nadat ik "besteld" ben loop ik alweer naar buiten.
Het vervelendst zijn de verdovingsprikken, maar omdat die mij later van grote dienst zijn neem ik ze maar voor lief.
Tijdens de behandeling visualiseer ik de prachtige sneeuwbeelden van de wandeling van vanmorgen. Ze staan nog op mijn netvlies, dus dat komt goed uit.
Als de chirurg zegt, dat hij gaat hechten merk ik toch, dat ik niet geheel en al ontspannen in zijn stoel heb gezeten.
Enfin, het is achter de rug.
Ik zit met een ijszakje op de wang om te voorkomen, dat die dik gaat worden (zoals de vorige keer...) en ik duik met mijn boek (Haar naam was Sarah) op de bank onder een warme plaid.

Hier is een foto van tijdens de wandeling van vanmorgen:

Ik houd even pauze, maar draag jullie allemaal een warm hart toe!

~

De snor

.

Mijn vader had een grote snor. Ik ken hem niet zonder. Hoewel... één keer had hij hem afgeschoren en liep door het huis in afwachting of iemand er iets van zeggen zou. We zagen wel iets geks aan hem, maar wat het was... nee, geen idee...
Ik heb wel foto's van hem zonder snor, maar ik herken hem er niet in.

Henry ken ik alleen maar mét snor.
Nu is hij onlangs naar Rusland geweest.
De grootste kerkklok ter wereld wilde hij zien.
Hij wilde met de trein door het witbesneeuwde landschap naar Sint Petersburg reizen.
De vreemde tekens van het Russisch proberen te doorgronden. Thee drinken uit een samowar.
Reizen in de Metro in Moskou en wodka drinken op het Rode Plein. Wellicht Gilbert Bécaud's Nathalie ontmoeten.
Dat alles heeft hij gedaan: ook híj leeft zijn idealen na...

Hij is net thuis en begint met me te skypen. Maar... zijn camcorder doet het niet: het cameraatje bovenop de rand van zijn beeldscherm doet niet wat het moet doen.
Na een tijdje begint Henry te lachen...
Ik zeg: "Wat valt er zo hartelijk te lachen?"
Waarop hij zegt, dat hij al, sinds we aan het skypen zijn met zijn nieuwe Russische bontmuts op én een van zwart katoen geknipte opgeplakte snor voor zijn beeldscherm zit en zich al die tijd, zeker een uur, zit te verkneukelen op mijn reactie.
Maar ik kan hem niet zien, vanwege de camera met malaise.

Ik vraag hem daarom een foto te maken en die op te sturen. Et le voilá: de enige echte
Иван Иванович (= Iwan Iwanowitz)





















Wat ziet-ie er knap en streng, doch rechtvaardig uit, hè?!!

(Klik op foto voor vergroting... Is echt de moeite waard!)


~~

Liedje van Burny

.

Brrr, wat is het koud

Wollen mutsen, winterjassen
dikke wanten die niet passen
brrr, wat is het koud, koud, koud
brrr, wat is het koud!

Koude voeten, koude benen
dooie vingers, wintertenen
brrr, wat is het koud, koud, koud
brrr, wat is het koud!

Koude oren, koude handen
neus bevroren, klappertanden
brrr, wat is het koud, koud, koud
brrr, wat is het koud!

Wollen sokken, wintertruien
natte sneeuw en hagelbuien
brrr, wat is het koud, koud, koud
brrr, wat is het koud!

Warm bedje, da's pas lekker
arrejakkes, 'k hoor de wekker
brrr, wat is het koud, koud, koud
brrr, wat is het koud!

Burny Bos

Ik zong het eens met een klasje kinderen.
Het "brrrrr" klonk tot het einde van de gang!
Heerlijk liedje en nu zing ik het als ik een eindje ga lopen...

Hier kun je het horen: klik op sneeuwpop en dan naar beneden scrollen naar de vertolking van Wieteke van Dort.

*

Elfstedenkoorts

.

Vanmorgen deed ik de deur achter me dicht met een rodewandelingplan. Een wandeling, waarbij ik de kleur rood achterna ga.
Dat is niet altijd eenvoudig, vooral niet als de hele wereld wit en groen is.
Maar... waar een wil is, is een weg:

Bij het Houtmanpad kom ik Pieter tegen. In een rood jackie. Dus dat klopt!
Hij heeft zijn schaatsen onder zijn arm en is op weg naar de Kolk.
Ik loop met hem mee. Hij is "ziek", zegt hij: Elfstedenkoorts! Daarom gaat hij op de Kolk een tijdje trainen. Van de week nog een keer op de grote kunstijsbaan bij Biddinghuizen, maar hier, op natuurijs trainen is toch wel je-van-het, om HET gevoel te krijgen!

Pieter is een enthousiaste verteller en op weg naar de Kolk weet ik, dat hij dit jaar 65 wordt en het op een hele speciale manier gaat vieren: met zijn zoon de Mont Ventoux op fietsen, met zijn ene dochter wandelen in de Ardennen en met zijn andere dochter paardrijden op Terschelling. En tot slot ook nog een huifkartocht op de Veluwe met de kleinkinderen!
Hij vertelt, dat hij zich erg verheugt op de Elfstedentocht... "Je moet een aantal idealen in je leven hebben", zegt hij. Maar wat wel jammer is: hij heeft een hoog startnummer: 19464! Dat is laat beginnen en dus ook laat eindigen. In het donker op de Bonkevaart in Ljouwert aankomen.

Bij de Kolk aangekomen doet Pieter zijn noren aan en vertelt, dat dit niet de eerste Elfstedentocht wordt. Nee, hij heeft 'm al drie keer gereden. Een keer was hij vroeg klaar, reed naar huis en kon thuis nog uren naar de beelden op TV kijken.
Dan gaat hij het ijs op. "Schrijf er maar bij, dat het rommelig ijs is! Er ligt veel sneeuw op!"
(Henry zei gisteren, dat ze maar lauw water moeten sproeien boven de route...)

Als Pieter zijn rondjes rijdt loop ik door en ga ik even voor een kopje koffie langs bij zijn vrouw. Zij zoekt zijn startbewijs van 2010 op. Inderdaad, een hoog startnummer: 19464... Stel je voor, zoveel schaatsers! En er zijn meer dan 30.000 leden van de Elfstedenvereniging.

En dan maak ik ook nog een foto van de stempelkaart van Pieter van de Tocht der Tochten in 1985...
Kijk: een echt doorleefde stempelkaart. Hier zitten een hoop gevoel achter. HET gevoel!

Pieter.... "It giet oan!"
En succes.
We gaan allemaal de hele dag kijken of we je voorbij zien schaatsen.
Wel iets roods aantrekken!

Spruitjestaart met champignons

Wat gaat het worden???

Meatless monday! 

Dat vind ik toch de leukste term.

Ik probeer om elke maandag een gemakkelijk vegetarisch recept te publiceren, zodat jullie een dagje zonder vlees kunnen!

Denk dus op maandag steeds aan dit lammetje dat jullie zegt: "Dank je wel!"

En dan nu het eerste recept...

(foto komt uit de Allerhande)

Henry en ik hebben het gisteren uitgeprobeerd en we vonden het zeer smakelijk.

Dit heb je nodig:

3 e.l. olijfolie
6 plakjes diepvries bladerdeeg
500 gram spruitjes (gehalveerd)
1 ui (in plakjes snijden)
250 gram kastanjechampignons (in plakjes snijden)
1 tl. gedroogde tijm
1 bakje zuivelspread met bieslook (koop je bij AH)
3 eieren.

Verwarm de over voor op 225 C.
Vet een ovenschaal in met 1 e.l. olijfolie en bekleed deze met het bladerdeeg. Prik het deeg hier en daar met een vork in.
Kook de spruitjes kort (5 min.) in ruim kokend water.

Verhit de rest van de olie in een steelpan en fruit hierin de ui glazig. Voeg de tijm en de champignons toe en roerbak 5 min.
Schep de spruitjes erdoor en breng op smaak met peper en zout.
Schep dit mengsel op het bladerdeeg. Roer de zuivelspread los met de eieren en lepel dit over de vulling.

Bak de taart in het midden van de oven in 30 minuten. Daarna nog 15 minuten op 175 C.

Eet lekker!