Mozart Requiem

.

Overmorgen is een muzikale, grote dag!

Dan zing ik het Requiem van Mozart in de Sint Janskerk in het hartje van Gouda.

Van mijn eigen koor Vrouwenkoor Malle Babbe doet zo'n tiental andere koorleden mee met dit grootse evenement en reken maar, dat het genieten wordt!

Sint Janskerk vroeger 

We repeteren de hele dag, gaan 's avonds met z'n allen bij "Buiten" aan de Oosthaven een vooraf besteld etentje nuttigen en dan... het prachtconcert, waar ik weken lang op de altpartij geoefend heb!

Ben benieuwd of Mozart er zal zijn.

De vorige keer namelijk, toen ik het in de Philharmonie in Haarlem zong (klik) stond hij achter in de zaal gekke bekken te trekken. Het is me er eentje...

Het Requiem van Mozart... Hij heeft het in 1791 helemaal met de hand geschreven terwijl hij ziek op bed lag. Het laatste deel kreeg hij niet af, maar dat is door zijn vriend Süssmayer afschreven, geheel in stijl van Mozart zelf.

Bedford

.

Later als ik groot ben neem ik een oude Bedford.

Ik zeg mijn baan op en ga de wijde wereld in.

Ik kampeer op de Stelviopas in een van die moeilijke bochten.

Of op weg naar boven bij de Galibier, waar de renners van de Tour de France langskomen.

Ik neem altijd lifters mee en maak 's avonds grote kampvuren.

Er is wijn en chips. Voor iedereen. 
Iemand speelt op een gitaar en er is gelach en gezang.
Ja, er wordt veel gelachen.

Soms sta ik gewoon in de buurt van Elswout.

Dan mag je ongevraagd altijd komen logeren.

Maar ... wel altijd de voeten vegen voor je binnengaat...

.

foto's: Marlou Witzel Uhl

Witzel-Uhl

,

Gisteravond had ik wat gezelligheid over de vloer.

We kregen het over familie en vriendschap.

En over hoe ze in Spanje twee achternamen hebben: die van de vader en die van de moeder.

Zo heet Henry's madre: Milagros García Lopez y Lopez

Dat lijkt op zich al een gedicht en ik vind het eigenlijk heel mooi .

En de grote dichter Lorca heet voluit: Federico García Lorca. Het is wel makkelijk om alleen maar Lorca te zeggen, maar het is niet volledig...

Dus... toen we er over voortborduurden boven het geborduurde tafellaken van mijn moeder, bedacht ik dat ik dat eigenlijk ook wel wil.

Ik wil ook twee achternamen. Die van mijn vader en die van mijn moeder.

Ik ga er maar eens voorzichtig mee beginnen. Bijvoorbeeld, als ik een foto plaats en ik heb die zelf gemaakt, dan zet ik er foto: Marlou Witzel-Uhl bij.

Gewoon eens uitproberen hoe of dat voelt.

Ga er vandaag meteen mee beginnen...

foto: Marlou Witzel-Uhl

Challenger (4)

..
Het grote avontuur duurde slechts 73 secondes...
En toen...

Doe je ogen dicht en luister naar wat het had moeten zijn.

Jean Michel Jarre heeft het stuk: “Last Rendez-Vous (Ron’s piece)” genoemd.

Ik doe mijn ogen dicht en luister. Ik scheur en snerp van binnen, zoals de sax scheurt en snerpt.

Te groot dit allemaal. Niet te bevatten…

Het duurde 73 secondes... toen knalde de Challenger STS 51 uit elkaar. Resten van de astronauten zijn op de bodem van de oceaan terug gevonden en mee genomen om te begraven...

Het duurde 73 secondes...

.

Challenger (3)

.

Kijk... daar lopen ze: 7 astronauten met kloppend hart en vol verwachting naar de Challenger STS 51, vol trots en oneindig vrolijk, dat ze dit allemaal mogen meemaken...

De gasten zitten klaar op hoge tribunes. Het zijn familieleden en vrienden van de astronauten. Christa’s ouders, de vrouw van Ron, een zus van El...

Vol verwachting kijken ze naar de Challenger, die daar op het platform klaar staat en waar ze hun geliefden weten.

Ron, met zijn mooie saxofoon, die hij straks gaat uitpakken.

Christa met briefjes van haar leerlingen op zak.

En ieder met zijn eigen zenuwen en angst, maar ook met blije spanning… een soort van schoolreisjes- idee: “broodjes en koffie mee.”

Een laatste zwaai naar de tribune en dan gaan de deuren van de Challenger STS 51 dicht. De motoren worden gestart. Iedereen zit vol verwachting met camera’s in de aanslag naar het reusachtige gevaarte te kijken:

73 secondes

.

Challenger (2)

.

In de Challenger, die 28 januari 1986 opstijgt zit Ron.

Ron McNair.

Hij is 36 jaar. In de bloei van zijn leven. 

Het is de tweede keer dat hij met de Challenger meegaat.

Ron speelt al jaren fantastisch saxofoon en samen met zijn vriend, componist Jean Michel Jarre, heeft hij een geweldig plan bedacht: muziek vanuit de ruimte! 

Ron neemt zijn behoorlijk goed ingepakte sax mee de spaceshuttle in, en, terwijl Jarre een concert geeft, ergens beneden op de aarde, zal Ron tegelijkertijd op zijn favoriete instrument spelen en dat zal worden opgenomen.

Het album, waar deze muziek op komt zal “Rendez-Vous” gaan heten.

Het zal de eerste originele muziek zijn, die live is opgenomen vanuit de ruimte.
Ron oefent het stuk maandenlang: op z'n kop, opzij en ondersteboven tot het er helemaal in zit...

73 secondes…

.

Challenger (1)

.

Deze week lezen jullie iets over een speciale Challengervlucht: de 10^de vlucht van 28 januari 1986, de STS 51.

In deze Space Shuttle zitten 7 mensen.

Hun namen zijn…

Dick, Mike, Judy, El, Ron, Greg en Christa

Kijk… dit zijn ze:

Zij hebben een maandenlange training voor deze vlucht achter de rug. Ze hebben moeten leren omgaan met gewichtloosheid, leren leven in de ruimte en honderden dingen meer…

Dit is Christa. Ze is onderwijzer en 38 jaar. Ze zal de eerste onderwijzer in de ruimte zijn.

Als ze “solliciteert” bij NASA schrijft ze op het formulier: "I watched the Space Age being born, and I would like to participate." En tegen een vriendin zegt ze: “Do you realize that someday people will be going to the Moon? Maybe even taking a bus, and I want to do that!"

73 secondes...

.

12 mei, het kalenderblaadje

.

Als ik bij Yvette langs geweest ben en daarna een wandeling langs de vaart maak vind ik een papiertje.

Nou laat ik papiertjes meestal liggen, maar dit is een kalenderblad en mijn oog valt op de tekst:

ZATERDAG 12  MEI

Ik denk: "Dát kan geen toeval zijn. Dat is namelijk mijn verjaardag!"

Helaas heb ik geen fototoestel bij me, dus neem ik het blaadje mee en maak er thuis een foto van.

Aan beide kanten staat een tekst van Sue Patton Thoele uit Een bron van kracht, 2007

De vlinder is in zijn onvolgroeide 

larvenstaat helemaal niet aantrekkelijk, 

maar hij voelt een diep innerlijk weten

en zoekt de afzondering op, zodat zijn

bestemming zich kan ontplooien.

Als de tijd daar is komt hij als een wezen

met vleugels te voorschijn.

Op de achterkant staat een soort van uitleg over de tekst, waar van ik een klein gedeelte overneem.

"Het is essentieel dat we, wanneer we aan onze innerlijke ontwikkeling werken, vriendelijk en geduldig voor onszelf zijn.

Voor transformatie is tijd nodig, toewijding en discipline.

We moeten ons elke dag de weldaad van enkele minuten rust in onze cocon geven.

We moeten de moed opbrengen om op dit proces van coconvorming te vertrouwen en niet meteen spectaculair vuurwerk of inzicht verwachten.

Het duurt een tijdje voordat onze geest zo rustig wordt dat we het geruis van onze vleugels kunnen horen."

Wat een goeie tekst! En van toepassing voor mij, want... tijd, toewijding en discipline zijn onderdeel van mijn wezen...

En dat ik die tekst dus zomaar langs mijn paadje vind.

Dat kan toch geen toeval zijn?

.

Verjaarskadootje

.

Het is 12 mei. Ik ben jarig!! Vandaag vlieg ik terug naar huis en ga onderweg tijdens de tussenstop in München mijn iPad ophalen.

We hebben slechts één uur de tijd om naar de Lost and Found te gaan.

Maaaar, HELLUP!! ons vliegtuig in Graz komt bijna een half uur te laat aan, dus de overstaptijd wordt flink bekort.

Grrr*grrr!!!

Nog maar 35 minuten om de iPad op te halen.

Ik vraag aan de stewardess of ik dat wel haal. Ze zegt, dat het 20 minuten lopen is van de ene terminal naar de andere. Naar daar waar mijn iPad ligt. Dat is heen en terug 40 minuten.

Dat haal ik toch niet???

De piloot stuurt een fax naar de Lost and Found en krijgt een fax terug:

"Die Dame soll sich beeilen". 

Jaja, die man weet zeker nog niet, dat we vertraging hebben opgelopen.

Maar enfin, als we geland zijn rennen mijn schoonzoon Kaleb en ik terminal 2 uit, naar terminal 1

(1 kilometer!), waar we buiten adem aankomen en de iPad voor 25,00 euro mee mogen nemen.

Dan weer het hele eind terug. 40 minuten samen. En... weer door de security, wat nogal wat tijd kost!

Dan RENNEN naar de gate, waar ik nog wil plassen, maar dat mag ABSOLUUT niet, want het vliegtuig wordt binnen één minuut gesloten!

Ik houd de plas billenknijpend op, ren de slurf door en zit in no time gigantisch uit te blazen op stoel 4B met mijn iPad glimlachend tegen mijn borst geklemd.

Als het sein "riemen mogen los" gegeven wordt sjees ik als eerste naar de plee, waar ik niet alleen plas, maar ook mijn oksels was...

.

De klusweek

.

Je zou bijna vergeten, waarom ik naar Oostenrijk vloog: de klusweek!

Wat hebben we allemaal gedaan:

een nieuwe vloer in de keuken

een nieuwe plek voor de koelkast gecreëerd

de schuur geschilderd

een hekje boven een trapgat

in de tuin gewerkt

vuurtjes gestookt van het afvalhout

aanrecht in de lak

opgeruimd

schoongemaakt
met ladingen vol naar het grof vuil

En dat allemaal met veel plezier en groot gemak.

Heerlijk veel buiten kunnen zijn door het mooie weer. Een fijne sfeer onderling.

Om graag aan terug te denken.

.

Een e-mail terug!

.

05-05-2012, 16:15

Seht geehrte Frau Witzel,

wir freuen uns Ihnen mitteilen zu können, dass das von Ihnen verlorene iPad in unseren Fundbüro abgegeben ist. Ihr Gegenstand wird unter folgender Fundnummer # 1207475 sechs Monate aufbewahrt.

Sie, oder eine von Ihnen bevollmächtigte Person können Ihren Gegenstand jeder Zeit gegen Vorlage Ihres Ausweises und einer Servicegebühr von 25,00 Euro in unserem Fundbüro Terminal 1, München Airport Center, Ebene 03 abholen.

Bitte teilen Sie uns mit wie Sie weiter vorgehen möchten.

Gerne stehen wir Ihnen bei weiteren Fragen zur Verfühgung.

Mit freundlichen Grüssen,

Rainer Schuhmann

05-05-2012, 16:30

Lieber Herr Schuhmann,

Sie haben mich sehr glücklich gemacht.

Herzlichen Dank für Ihre schnelle Mail!

Ich fliege Samstag 12 Mai wieder zurück und kann dann rund 14 Uhr da sein.

Ich  hoffe ich kann das Fundbüro schnell finden, weil ich um 15:15 nach Amsterdam fliege.

Nochmals herzlichen Dank!

Mit freundliche und glückliche Grüsse ,

Marlou Witzel


OT: Mario, ik heb 'm nog niet, maar hij is wél gevonden en naar het bureau voor gevonden voorwerpen gebracht!!

das Fundbüro

.

Am Fundbüro, München Airport,  5 Mai 2012, 16:05

Gutentag,

Heute Morgen 5 Mai, zwischen 11 und 12 Uhr morgens, habe ich mein iPad verloren.

Und zwar zwischen Gate 43 und Gate 42.

Ich bin geflogen von Amsterdam nach München und um 11:50 nach Graz mit Lufthansa.

Mein iPad hat ein lederen Tasche, schwarz. Und am hintenseite ist ein weissen Sticker geklebt

von Apple. Darauf steht meine Nahme aber das ist nicht mehr gut zu lesen.

Haben Sie mein iPad gefunden?

Ich hoffe es vom ganzen herze, weil sehr viel Arbeit von mir darauf steht.

Können Sie mir bitte mailen ob mein iPad gefunden ist?

Herzliche Grüsse und vielen Dank,

Frau Marlou Witzel

(Mario, bedankt voor de Shift/Enter-tip. Je ziet... de regels zijn weer normaal.)

.

München Airport.

Er staat een man naast onze bank.

Die roept steeds: "Olga... Olga... Olga..."

Het is niet zo'n heel oude man. Jaar of 40.

Verdwaasd. Ziet er uit als mijn vader toen die zwaar dement was.

Die kon ook zomaar in het wilde weg roepen: "Paula... Paula... Paula..."




Hij staat daar maar te staan en te roepen. En niemand antwoordt.

"Olga... Olga... Olga..." op een zeurderig toontje.




Je zou denken: ga die man helpen. Ga helpen "Olga" te zoeken.

Maar dat kan niet. Die man is niet alleen. Er staan drie mensen bij hem. 

Ze horen bij hem en vinden het heel gewoon, dat hij maar steeds "Olga" 

roept.




Ik zou wel een foto willen maken, maar dat durf ik niet.

Zou eigenlijk een camera moeten hebben, zoals Henry die heeft. Daarmee 

kun je stiekem foto's maken. Niemand die het merkt.




Later, als hij een beetje zit te suffen neem ik 'm snel te "grazen"









Dan hoor ik de omroeper ons aansporen tot boarding; ik pak mijn rugzak en meld me bij de gate.

Eenmaal in het vliegtuig wil ik mijn i-Pad pakken.....

i-PAD LATEN LIGGEN BIJ DE GATE!! **##!**&$~> **## (etcetera)




Meteen aan de stewardess gevraagd: mag ik 'm even halen?

Nee... dat kan écht niet meer, want de motoren draaien al, maar ze belt wel onmiddellijk naar de

balie.

NIETS gevonden Grgr**#grrrrr!!!

Ze adviseert me om bij aankomst in Graz Airport meteen naar de Lost and Found te gaan.




Ik zit te balen als een stekker... Grrr **#grrrrr!!!!




(En nu baal ik ook, omdat Blogspot ineens van die rare regelafstanden heeft... 
Grrr **#grrrrr!!!! Ik weet niet wat ik er aan moet doen...)






.

werkvakantie

.

Werkvakantie??


Ik hoop, dat het doorgaat. Nu verga ik nog van de kiespijn. De tandarts kon niets doen. Het is een vervanger, een goeie, maar echt repareren kon hij het euvel niet. Ik moet daarvoor wachten tot maandag 7 mei, als mijn eigen tandarts terug is.


Is vliegen wel verstandig met zo'n bonkende kaak??? Zelfs mijn oor doet zeer...
Morgenochtend vroeg zou ik met het vliegtuig naar Graz, in Oostenrijk vertrekken.

Daar zou ik worden opgehaald door mijn broer.

We zouden met een aantal familieleden gaan klussen in en om het huisje.

Er moet een nieuwe vloer in de keuken en de tuin moet echt eens aangepakt worden. Ook moet er eens opgeruimd en schoongemaakt...

Reden voor een klusvakantie.

Ik hoop op mooi weer, zodat we veel buiten kunnen werken en doen. Maar kan ik mee? Gaat het door?

Het fort hier zou worden bewaakt door een vriendin, die graag eens in de buurt van de duinen wil vertoeven. Dat was een prettig gevoel... Bovendien zou de tuin hier dan ook een beetje worden bijgehouden!
Maar... zoals het zich nu aandient ben ik bang, dat ik mijn vlucht moet annuleren. 

Kan ik morgen zeggen: "Tot over een dikke week!" ????
Ik weet het nog niet... ik neem nog maar een pijnstiller...


Laatste bericht: het gaat iets beter, dus..... IK GA! Auf Wiedersehn!

.

De Eeuwige Bron

.

Vorig jaar kreeg ik voor de vakantie van mijn vriendin Ellen een DVD-cassette te leen met daarop heel wat theatervoorstellingen van  Het Werktheater. Ken je Het Werktheater? Helaas bestaat het niet meer, maar het was een theatergroep, die met een grote tent door heel Nederland reisde met schitterende heerlijke theatervoorstellingen, vaak geïmproviseerd... 
Ik was gek op ze en ging zoveel mogelijk naar hun voorstellingen: 
Zwoele zomeravond, Avondrood...

Ach... Gerard Thoolen en Joop Admiraal... ze leven beiden niet meer. Ik was gek op ze. Misschien herken je andere acteurs???

Nu zat er bij de DVD's die ik geleend had ook een voorstelling met Helmert Woudenberg en Frank Groothoff. Ze spelen allebei een terminale patiënt en zijn opgenomen in een ziekenhuis. De voorstelling heet dan ook: Opname.

Bij het zien van de DVD in Oostenrijk op de berg heb ik gejankt. Wat was dat ontroerend goed.

Maar nu komt het...

Frank speelt een jongeman, die heel ernstig ziek is. Hij heeft niet lang meer te leven en hij leest een boek. Hij leest het kapot. De bladzijden zijn omgekruld en er zitten miljoenen vingertasten en vetvlekken op.

En als een vriendin op bezoek komt vertelt hij haar, waarom hij het boek zo mooi vindt. Weer janken geblazen... om de manier waarop hij dat vertelt en speelt. 

Gek op Frank!!

En ineens dacht ik: ik heb dat boek gezien!!!

Het ligt hier boven in ons bibliotheekje: De Eeuwige Bron van AYN RAND. Dus ik naar zolder en ja hoor... daar lag het: De Eeuwige Bron.

Ik ben het meteen gaan lezen. Een dikke pil, die ik niet meteen uitkreeg. In het vliegtuig ben ik verder gaan lezen en thuis... in één adem uit.

Een prachtig boek, dat gaat over een briljante architect (Howard Roark) die absoluut weigert concessies te doen aan zijn opdrachtgevers. Hij gaat tegen alle conventies en normen in, omdat hij alleen in zichzelf gelooft en zijn eigen weg zoekt. Oh wat een boek, wat een verhaal.

En dat allemaal, omdat die doodzieke, lieve jongen het in zijn laatste levensuurtjes op zijn ziekenhuisbed leest. Echt janken...

Aanrader! Ik kan het je alleen niet lenen, want het ligt weer boven op de berg.

.

Ayn Rand (Alissa "Alice" Zinovievna Rosenbaum) (Sint-Petersburg, 2 februari 1905 – New York, 6 maart 1982)

De vergadering

. 

Meneer Aap moet naar een vergadering.

Nou vraag je je misschien af: wat moet Meneer Aap nu in een vergadering.

En wat voor vergadering is dat dan wel?!

Dat zal ik je haarfijn uit de doeken doen.

Meneer Aap is voorzitter geworden van een club, die zich “Jeugdige Vaders” noemt.

Zoals je weet is Meneer Aap pas geleden vader geworden en hij zet zich enorm in tijdens de verzorging van zijn zoontje, dat kortweg “Kleine Prins” wordt genoemd.

Kleine Prins is een behoorlijke druktemaker, zeer beweeglijk en luidruchtig. Vriendin heeft haar handen vol en daarom steunt Meneer Aap haar waar hij maar kan.

Hij vindt het leuk om overal bij betrokken te worden en geniet van het vaderschap.

En daarom is hij ook lid geworden van “Jeugdige Vaders” en toen de oude voorzitter aftrad (die allang geen jeugdige vader meer was) heeft hij diens plek ingenomen.

Hij vindt het fijn, om een beetje belangrijk te zijn. Niet teveel, hij hoeft niet in de krant of op tv, maar gewoon een beetje... daar houdt hij wel van.

Dat ze hem op straat gedag zeggen en zo.

Vandaag is de vergadering van “Jeugdige Vaders” in de vergaderzaal van het ABC. Dat is het Architectuurcentrum in de binnenstad. Daar is het rustig vergaderen en de koffie staat altijd klaar.

Het zijn er 10 vandaag. Vrij netjes, valt hem op. Ze hebben zich allemaal eens lekker geborsteld. Een enkeling is speciaal naar de kapper geweest.

Jaha, dat ziet hij allemaal, want... meneer Aap ziet altijd alles. Daar staat hij om bekend. En daarom zijn ze ook blij met hem als voorzitter.

Er is geen ander die de voorzittershamer met zoveel verve hanteert als hij. Enthousiast ramt hij er op los, als hij vindt, dat de anderen te rumoerig zijn.

Ram-ram-ram...

Dan grijnst hij van oor tot oor. En iedereen is onmiddellijk stil...

.

Mei met Linnéa

.

Zoals beloofd, aan het begin van elke nieuwe maand, de maandkaart van Linnéa, het grappige grietje gecreëerd door Christina Björk en Lena Anderson.

De meikaart... kijk daar zit ze op het stoepetje. Met dat gekke hoedje op. Ik wil ook zo'n hoedje!

En ik wil Zweeds leren. 

God morgon = goedemorgen.

Jag älskar dig = ik hou van jou

Niet moeilijk toch?

Oh ja, en ik wil ook een huisje huren op het Zweedse platteland.

Misschien is mijn buurmeisje dan ook zo'n Linnéa, die van Opa leert hoe je bloemen moet drogen en lekker in de tuin rommelen met zaaien en gieten en vogeltjes bij hun naam leren.

In mijn Linnéa boek staat een recept voor brandnetelsoep.

Dat heb ik ooit al eens ergens voor jullie opgeschreven, maar hier is Linnéa's recept:

Heb het goed vandaag...