.
Iedere dag dezelfde wandeling en die verveelt nooit?
Klopt!
Ik ben niet zo'n dappere held, die in d'r eentje door bossen aan het dwalen is.
Als ik dwaal doe ik dat graag mét iemand.
Maar zelden alleen.
Maar hier op de berg is een wandeling die ik elke dag maak (en deze week steeds alleen) waarbij ik me altijd veilig voel.
Het is een route die om het dorp gaat, over een berg, die de Parapluie wordt genoemd en dan aan de andere kant van het dorp weer terug.
Een uurtje.
Dat is het, meer niet.
Met een beetje mazzel hoor je binnen dat uur de klokken van het kerkje slaan.
Voor de kwartieren is dat de sopraan en voor de hele uren de tenor.
Ik houd van de klank van de tenor.
Je loopt tot slot ook nog een stukje door het dorp.
Het stelt niets voor en tóch stelt het heel veel voor...
.
8 comments:
Als je de klokken maar blijft horen dan weet je wel dat je op de goede weg zit en niet verdwaalt.
Fijne dag vandaag.
Het belangrijkste is dat je lekker aan het genieten bent.
Love As Always
Di Mario
Jij kan het zo knap in mooie volzinnen gieten, dat gevoel wat je hebt bij zo'n wandeling... gewoon van de kleine dingen genieten die op deze manier héél groot worden!
Voor jou:
De Drie Klokken
Verscholen tussen 't groen der bomen
Ligt ver van hier een klein gehucht
Daar wordt een jongetje geboren
De sterren twink'len in de lucht
Zijn moeder kust hem in vervoering
Er werd zo op zijn komst gehoopt
Morgen brengt men hem vol ontroering
Naar 't kerkje waar hij wordt gedoopt
En de bronzen klokken luiden
Blijde klonk hun fantasie
En zij duiden door hun luiden
Op een welkomst-melodie
Een wereldburger is gekomen
Een nieuw leven in 't heelal
Nog onschuldig onbedreven
Maar door liefde reeds omgeven
In dit aardse tranendal
Na jaren, tussen 't groen der bomen
Daar in dat dorpje, ver van hier
Werd 't jongetje een stoere kerel
Zijn houding is zo trots en fier
Want hij vond de vrouw van zijn leven
Zijn mooiste droom komt weldra uit
Morgen leidt hij haar voor 't altaar
En dan is zij z'n liefste bruid
En de bronzen klokken luiden
Blijde klonk hun fantasie
En zij duiden door hun luiden
Op een huw'lijksmelodie
Door 't uitgesproken jawoord
Zijn zij voortaan man en vrouw
Zullen zij hun verder leven
Samen strijden, samen steven
Steunend op hun woord van trouw
't Is avond en rust heerst er op aarde
Als in datzelfde klein gehucht
Een man, die 't leven gaat verlaten
Weer twink'len sterren in de lucht
Zijn stervensuur is aangebroken
Een stem zegt zacht: "'t Is volbracht"
Door kind en vriend wordt hij gezegend
En naar z'n laatste rust gebracht
En de bronzen klokken luiden
Droef hun klank van fantasie
En zij duiden door hun luiden
Op een afscheidsmelodie
Het mysterie van 't leven
Is 't komen en 't gaan
Altijd trillen mensenharten
't Zij van vreugd', 't zij van smarte
Als de bronzen klokken slaan
De klokken slaan
© Bob Scholte
heerlijk marloulekind,
ik kan me indenken welk gevoel er dan door je heen gaat,
ik heb ook jarenlang in volle tevredenheid wandelingen rundumhauze gedaan
maar toen ik eenmaal verder kon en u alleen door bossen en velden zwerf met de hond,
laat ik me dat noooooooit meer afnemen:-)
kom maar op zeg ik, ik lust je rauw:-)
en gaan met die banaan:-)
xxx
Ik kan elke dag de zelfde wandeling maken en toch is deze nooit hetzelfde.
En elke wandeling is iets! Elke wandeling is goud voor de ziel.
Bergen, vergezichten, je komt adem tekort. Je borstkas wordt te klein voor je hart. Je voelt het kloppen en weet dat je op weg moet, naar wat daar áchter is..
'K moest dwaaaaalen, 'k moest dwaaaaalen, langs bergen en langs daaaaalen, enz.
Dat zongen we vroeger op school, netjes in de bank zittend en de maat volgend, en toen voelde je al: er is méér.
Jelle Droeviger.
Nee ik loop en liep ook nooit alleen door het bos...
Alleen toen ik bij de NOS werkte ging ik tussen de middag onder een eeuwenoude eik zitten dromen in het Spanderswoud...dat was de hippietijd...
Een uur lopen gaat nu niet meer...de benenwagen is een bolderkar geworden...sjielig hè...
Helaas de realiteit, ben er nog niet aan gewend....
Dag Marlou...
Liefs Annet * ~ *
Volgens mij kun je zo heel goed tot rust komen.
Post a Comment