Writer's block

.

Het is maar goed dat ik een tijdje wegga.

Mijn pen is namelijk leeg.

Er komt niets anders uit dan gezwam en geleuter.

Dus ik laat het hier maar bij.

Ik peer 'm en over twee weken ben ik er weer.

Dan heb ik weer energie en inspiratie en goede moed...

(letterlijk writer's block!)

Dus...

Tabé en gedraag je in mijn afwezigheid!

Wat gebeurde in de stal?

.

Ik ben weer elf jaar.

De boerderij van Jagebauer ligt vlakbij met de warme koeienlucht uit de open staldeuren.

's Avonds moet ik melk halen in een kannetje.
Mijn broertje en ik helpen de boer met melken en strontruimen.

Ik sta in mijn korte broek en op blote voeten in de donkere stal.
Ineens voel ik de harde, eeltige hand van Karl, de broer van de boer, over mijn blote bovenbeen...
Voel ik het echt? Staat hij daar werkelijk mijn zachte jongemeisjesbeen te betasten?
Ik doe gauw een paar stappen bij hem vandaan.
Ik durf niks te zeggen.

Eenmaal thuis bij mijn familie in het vakantiehuis zeg ik ook niks.

Ik ruik naar koeiepoep, maar dat is dan wel voor het laatst.
Iemand anders moet de melk nu maar gaan halen...

.

Nog vier nachten...

.

Nog vier nachten en ik vertrek voor een tijdje naar de bergen.

Geen computer, geen telefoon, geen tv.

Niks dan vogels en een enkele koeiebel.

Nog vier nachten en dan ben ik weg.

Lekker luieren in het groene gras met wat hommels die hoog boven m'n hoofd brommend rondvliegen.

In de verte een houthakker. Tok-tok-tok... hout voor de kachel in de winter.

Ergens ver weg blaft een hond.
Zo nu en dan een koeiebel.

En verder is het stil.
Niks niemendal.
Stilte... Heerlijke stilte.

.

De eerste maandag van de maand

.

Vandaag is de eerst maandag van de maand april.

En om 12 uur kunnen we hier en overal elders in het land "meegenieten" met de oefeningen met het luchtalarm.

Ik weet niet hoe het komt, maar op de één of andere manier raak ik steeds ontroerd door dat geluid.

Als ik om 12 uur midden in mijn rondje loop en de sirenes gaan af... dan luister ik heel intens en ja... dan gebeurt het: brok in de keel. Eén minuut en 26 sekonden luister ik naar dat geluid...

Eens was ik in Graz op de Schlossberg.

Het was de eerste maandag van de maand. Ik keek uit over die prachtige stad: de rivier de Mur, het gekke dak van het Kunsthaus. De zon scheen en er was geen vuiltje aan de lucht.

En toen ... was het 12 uur... de sirene-oefening klonk van alle kanten op ons af.

De oefening is daar vele male langer dan hier en door de bergen klinken ook nog eens de echo's...

Je snapt het al... daar kwam die brok in m'n keel weer.

Hoe zou dat toch komen. Is toch raar: een brok in je keel van de eerste-maandag-in-de-maand-sirene...
Misschien heeft het te maken met een gevoel van veiligheid: er wordt over me gewaakt...

.

Kenau in Haarlem en omstreken (slot)

.

In de stad van Kenau Simonsdochter Hasselaer: Haarlem, is een wandeling uitgezet langs plekken waar zij geleefd en rondgelopen moet hebben.

Je waant je sowieso in het centrum van Haarlem vaak terug in de tijd: de smalle straatjes en de kleine huizen van "de heilige landen", zoals daar is de Ravelingsteeg, en aan de overkant van het Spaarne waar de werf van Kenau geweest moet zijn: de Houtmarkt...

Ik kan daar doorheen lopen en me indenken dat ik rond 1650 leefde en kruiden zocht bij de stadswallen. Zie je mij ook lopen? Op zoek naar zuring voor in de soep?

Nu, in 2014, loop ik met mijn vriendinnen door de stad langs de Kenau-plekken.

We leven ons in in deze sterke vrouw en genieten van de zon, die op de klinkers schijnt.

We lopen door het Kenau-park en over het Hasselaersplein...

Niet alleen ìk ben geïnspireerd door Kenau.

Ook de Spaanse (maar nederlands sprekend) Lita Cabellut  maakte twee enorme portretten van Kenau. Je kunt hier (klik)  een filmpje zien, waarin je ziet hoe megagroot de portretten zijn.

Misschien is er nog veel meer te weten over Kenau Simonsdochter Hasselaer.

Wie spookt ze 's nachts over de daken van de oude stad... Je weet het niet.

Maar dat ze er was, dat is zeker. En de naam "Kenau" is geen scheldnaam, maar een geuzennaam! 

De moderne Kenau in het stadhuis

.

Het stadhuis van Haarlem bevindt zich aan een centraal plein: De Groote Markt. 

Als je de poort onder doorloopt en langs de binnentuin gaat kom je in de kloostergangen.

Daar is de entree van het stadhuis. Hierachter wordt vergaderd door burgemeester en wethouders.

De kloostergangen zijn vrij toegankelijk en op dit moment is er een prachtexpositie te zien... over 15 hedendaagse Kenau's met de titel: Kenau's Kracht. Strijdbare vrouwen anno 2014.

Schitterende, enorm grote foto's van 15 hedendaagse vrouwen met lef.

Naast elke foto hangt een beschrijving met de inspiratiebron van degene die geportretteerd is.

We zien onder andere Bernice Notenboom (avonturier), Sunny Bergman (documentairemaker), Bibian Mentel (snowboarder bij de paralympics)

Zo is daar Hedy d'Ancona. Deze foto is een foto van de foto, dus doet een beetje onrecht. 

De echte foto is mooi van kleur, scherp en helder...

Hedy d 'Ancona was van 1989 tot 1994 minister van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur én mede-oprichter van Man-Vrouw-Maatschappij en het maandblad "Opzij" . 

Ze werd geïnspireerd door haar moeder, die al heel jong de zorg voor haar 5 kleine kinderen op zich moest nemen. 

Terwijl ik hier in de Kloostergangen ronddwaal komt er een man naar me toe. Hij zegt: "Gaat u mee naar de Fabriciuskamer? We mogen van de portier naar binnen om het schilderij van Kenau te zien".

Natuurlijk ga ik mee, wat dacht je dan... Zo'n buitenkansje krijg je niet vaak.

En ja... daar is het: "Kenau Hasselaer en hare gezellinnen op de wallen van Haarlem":  een enorm schilderij van drieëneenhalf bij viereneenhalve meter! 

Mijn heldhaftige bron van inspiratie... Ik ben er helemaal van ondersteboven. Het is gigantisch!

Natuurlijk is de figuur van Kenau wat geromantiseerd. Maar er schuilt een bron van waarheid in.

Zo rond 1650 heeft Kenau werkelijk geleefd en heeft werkelijk tegen de Spanjaarden gevochten.

Samen met een legertje Haarlemse vrouwen.

Misschien was ik daar wel bij?!

Kenau, vrouw met lef

.

Het woord "lef" komt uit het jiddisj en betekent: hart.

En nu er een expositie is in het Historisch Museum in Haarlem: "Vrouwen met lef"  snap je wel, wat voor vrouwen dat dan moeten zijn...

(Historisch Museum, Groot Heiligland, Haarlem)

In deze mooi gestileerde expositie komen zo'n 20 Haarlemse heldinnen aan bod, ieder met haar eigen verhaal.

Natuurlijk staat Kenau Simonsdochter Hasselaer, een vrouw met veel lef, een soort van centraal.

Tijdens de expositie wordt zelfs de 10 kilo wegende jurk uit de film "Kenau" tentoongesteld.

Maar ook Hannie Schaft, die zich samen met Truus Menger, inspande om de duitse bezetter zoveel mogelijk tegen te werken.

En de eerste Nederlandse architecte: Margaret Kropholler.

De meesterschilder Judith Leijster en "hoe-heurt-het-eigenlijk" Amy Groskamp ten Have, die Nederlanders de etiquette bijbracht. Anders zaten we hier nog met onze tenen te eten...

Schuin aan de overkant in het Frans Hals Museum kun je een kleine expo zien van schilderijen, waarop Kenau is afgebeeld. Een brief van haar hand aan het stadsbestuur van Haarlem. Een paar mooie prenten en... een korte introductie, waarin een interview met Els Kloek over Kenau. Best een leuk filmpje!

Klik op: Kenau in het Frans Hals

Kenau... een vrouw die me bezighoudt!

Kenau , het boek en de film

.

Wat was er eerst... het kip of het ei?

En in het kader van Kenau: het boek of de film?

Welnu: eerst was er het filmscenario en naar aanleiding daarvan schreef Tessa de Loo een spannend boek over de stoere, geëmancipeerde vrouw Kenau, die leefde van 1526 tot 1588.

Ik vond het een spannend boek en heb van kaft tot kaft genoten toen ik in het leven van Kenau Simonsdochter Hasselaer dook.

Tessa de Loo heeft het boek weliswaar geschreven naar aanleiding van het filmscenario, maar ze heeft heel veel research gedaan naar het leven in de tijd van de belegering van de stad Haarlem door de Spanjaarden onder leiding van de zoon van de gehate hertog Alva.

Want... hoe leefden de mensen toen binnen de stadsmuren, zonder verwarming, zonder waterleiding, zonder supermarkt, zonder telefoon en zonder trein...

Dat moet regelmatig zwaar geweest zijn, vooral tijdens het beleg.

Ik heb het verhaal lekker op zitten slurpen en waande me in die moeilijke tijd...

En toen het boek uit was... naar de film!

Want ik wilde het natuurlijk ook allemaal zien!

Heerlijk. Ondanks de tegenvallende recensies heb ik genoten van de film. Zo nu en dan was ik ontroerd door het schitterende spel van Monic Hendrickx. En mooi ook, de rol van Barry Atsma als Wigbolt Ripperda (klik voor meer info).

Hier is de trailer van de film:

En wat ook heel leuk is om te zien: de "making off" van de schaatsscène. Ik heb helaas geen Nederlands woord voor "making off". Sommige woorden zijn in het Engels gewoon sneller en handiger. Maar het was een leuke scene, dus ook leuk om te zien hoe het allemaal gemaakt is:

Misschien krijg je zin om ook naar deze spannende film te gaan.

Ik ga gewoon met je mee! Nog een keertje terug in de tijd...

En wil je het boek digitaal? Laat maar weten, dan stuur ik het je op!