Straatschrijfsel

.

In ons dorp in Oostenrijk op het prikbord van de Vrijwillige Brandweer zag ik dit "straatschrijfsel".

Dierdektive, in plaats van detective... maar dat had je misschien al gesnapt.

"Wij brengen uw dieren terug. Bel ons. Onder: telefoonnummer"

Kinderen kunnen soms zo inventief zijn! Heerlijk toch?!

Henry heeft natuurlijk meteen een strookje afgescheurd, want je weet maar nooit...

Dus... als je je dier kwijt bent (maakt niet uit welk dier) :

wij hebben het nummer van een goede diertektive!

Een paar tekeningen...

.

Zomaar even een paar tekeningen van DrawFree...

Dat is een programma op m'n i-Pad. Zo nu en dan raad ik een tekening van iemand en die persoon raadt er eentje van mij.

De persoon waarmee meestal ik teken heet Garybee12 en die tekent ontzettend goed!

Het raden is dan ook nooit een probleem.

Je ziet de tekening ontstaan en dat alleen al is een genoegen...

Hier een citruspers voor het woord... SAP

Met het bommetje rechtsonderin kun je kleurtjes ophalen of spannende titels om te tekenen.

Het programma kost niks en je beleeft er een hoop lol aan...

Hier nog eentje van Garybee... Eens kijken of jullie kunnen raden wie hij (of zij) getekend heeft:

Goed getekend he!!

Tot slot eentje van mezelf voor Garybee. Je snapt... ik doe steeds mijn uiterste best! Lijkt-ie?

Eh, help! Brand... de zeemeermin...

.

In het (klik) ABC, het architectuurcentrum in Haarlem, waar ik als vrijwilliger werk, was een expositie van een jonge kunstenaar, die prachtige fotoos had hangen en... drie 3-D sculpturen had staan.

Ze zijn zo mooi... je smelt als je ze ziet. Kijk eens naar de Zonnende Zeemeermin met op de achtergrond een portret van haar.

Ze is klein: slechts 30 cm lang en 20 cm breed.

Ik heb er een meetlat bij gelegd, maar die ligt daar normaal natuurlijk niet.

De kunstenaar heet Eric van Straaten (klik) en hij heeft deze drie ontroerend mooie beelden ter ere van de Haarlemse stripdagen op een heel groot, hoog houten bouwsel gezet...

Dat bouwsel is 1.22 meter hoog en 2.44 breed en 2.44 diep. Een mooi geheel om de kunstwerken op te exposeren...

Tijdens één van de stripdagen zijn er wel 180 bezoekers geteld. 

Willem, één van onze vrijwilligers leidt wat mensen rond en vertelt het een en ander over architectuur en ineens........

Hij kijkt de zaal in, waar de zeemeermin hoort te liggen........ en ziet, dat haar plek leeg is!

DE ZONNENDE ZEEMEERMIN WEG!!!

En hij roept: "Eh..., help! Brand... de zeemeermin is weg!!!"

Het hele ABC in rep en roer.

Rondrennende mensen (de Zeemeermin is niet alleen mooi, maar ook heel duur!!) in tassen kijken, links rechts, wie oh wie... tot... pffffft... gelukkig... iemand heeft haar meegenomen, maar is zo geschrokken van het tumult dat hij (kan ook een zij zijn) het mooie meisje op de grond in zaal 1 heeft gedumpt...

Daar ligt ze. Kwetsbaar, maar onbeschadigd en ligt licht-glimlachend met haar mooie tengere lijfje... op de grond. Maar ze is er!!

Opgelucht wordt ze weer op het bouwsel gezet en zó ver naar het midden geduwd, dat je er niet mee bij kunt. Of je moet zo gek zijn om er op te klimmen...

Ik moet er niet aan denken... onze kleine zeemeermin...

Hier nog de twee andere 3-D skulpturen... Heel mooi werk!

Onderin zie je nog het kleine koppetje van... de Zonnende Zeemeermin...

Kijk nog even, echt de moeite waard, naar meer werk van Eric van Straaten: Digitaal Beeldhouwer

PIER 8 jaar!

.

Hieperdepiep...

Pier is vandaag 8 jaar geworden!

Dat wordt trakteren op school en taart en limonade en kadootjes en slingers...

 (juni 2006)

8 Hoeraatjes!!  Hoera Hoera   Hoera Hoera   Hoera Hoera   Hoera Hoera 

Tot vanmiddag!

Wijs en Zonen

.

Ja, ik kan er maar niet genoeg van krijgen... het vader (of moeder) op zoon bedrijf!

Want ik heb er nog eentje in de aanbieding: Wijs en Zonen!!

Een heel oud bedrijf in koffie en thee. Zo oud: in 1792 begonnen...

Eerst in de Warmoesstraat in Amsterdam en nu zit Wijs en Zonen op de Zeedijk...

Klik maar eens op: unieke winkeltjes...

En nu komt een mooi verhaal over Wijs en Zonen...

Het was namelijk zo, dat mijn dochter Roosje met haar zwangere buik 10 en een half jaar geleden op een terrasje een kopje heerlijke lavendel-thee zat te drinken.

En wat stond op het thee-labeltje??

Wijs en Zonen...

Ze zag een grote vrouw voor zich met een grote schoot en dan allemaal jongens eromheen...

En die vrouw die heette natuurlijk Wijs... en dan die zonen... sja... dan krijg je dus een bedrijf in koffie en thee en je noemt het bedrijf: Wijs en Zonen...

Dat vond Roosje zo leuk! Die was op zoek naar een naam voor haar nieuwe borelingske en dat is toen de naam: Wijs geworden.

Wijs is inmiddels 10 jaar!

Op deze foto is mijn mooie kleinkindje één jaar...

En de thee van Wijs en Zonen... is heerlijk! Ik drink er elke dag een kopje van!

Een jonge van van Wees

.

Mijn collega Helen van het Architectuurcentrum vertelde me onlangs dat ze een oom heeft, die in Amsterdam een grote distilleerderij heeft... "De Ooievaar".

Ze heeft de jonge jenever geproefd en zei, dat het was, alsof er een engeltje op haar tong zat te klateren...

Nou drink ik geen jonge jenever, maar... toen ze vertelde hoe de achternaam van haar oom is: Van Wees... toen ging er belletje rinkelen.

Ik dacht...

Waar heb ik die naam nog meer gezien?

En ineens kwam het naar boven... een straatschrijfsel, waar ik vaak onder zit om een bakkie koffie te doen:

Bij Orloff, ons koffietentje aan het Kadijksplein, kun je deze hele oude (opgeknapte) reclame van Van Wees zien.

Misschien dat ik ooit eens zo'n jonkie ga uitproberen in het proeflokaal van Van Wees...

Een echte fijnproever ben ik echter niet... Eerlijk gezegd vind ik de geur van jenever niet zo lekker. Maar het schijnt heel puur te zijn...

Proost oftewel: lechajiem!

Van vader op zoon

.

Van de week schreef ik een stukje over een vader en een zoon, die samen een bedrijf hadden... twee loodgieters (klik)

Nou heb ik tegenover mij, aan de andere kant van het water óók twee bedrijven zitten, waarbij de vaders samen met de zonen een bedrijf zijn begonnen.

Recht tegenover mij zit de firma Huizinga.

Daar werken zo nu en dan zelfs drie generaties...

Ze restaureren boten en campers.

Vaak is het een hele bedrijvigheid op de "werf", zoals gisteren toen er een prachtig gerestaureerde boot werd verkocht...

Ik mag daar graag naar kijken... Het is een levendige bedoening.

Naast de werf zit de firma Schouten. 

Vader Schouten is helaas overleden, maar zijn drie jongens zetten het bedrijf voort.

Ze knappen auto's op, die schade hebben opgelopen bij botsingen en dergelijke.

Ik heb er ooit mijn Lelijke Eend laten opknappen en móói dat ze was geworden!

Deze jongen hieronder krijgt nog een gedaanteverwisseling en ik denk, dat de eigenaar straks dik tevreden is, want de jongens van Schouten hebben het vak van hun vader geleerd en het volledig onder de knie!

.

Oléééééé

.

Zat ik gisteren lekker in mijn tuin in het avondzonnetje te eten met een vriendin... hoor ik tot drie keer toe om me heen een enorm gejuich uit de buurhuizen komen.

Ik denk dus: drie nul! 

Maar verder was het akelig stil...

Pas toen de wedstrijd afgelopen was kwamen de juichkreten los.

Er was zelfs vuurwerk.

Er fietsten opgeschoten jongens, geheel in het oranje gekleed aan de overkant van het water. 

Wat ze riepen weet ik niet, maar het klonk heel blij en opgewonden...

Was ik de enige die niet heeft kunnen kijken?

Of keek jij ook niet en zat je lekker te lezen in "De honderdjarige man die uit het raam klom en verdween..."

Marjolijn keek, die heb ik helemaal hier horen juichen!! Toch?! Jij hebt vast genoten!! 

Eén ding is zeker: maandag ga ik weer kijken. Geen gasten, of ze moeten meekijken! Oléeee!!

Schone was

.

Ik heb "iets" met schone, wapperende was...

Het ruikt zo lekker en natuurlijk is het meestal mooi weer als de was buiten kan hangen...

Maar helaas... je ziet haast geen wapperende wassen meer.

Ja... in achtertuinen misschien, zoals bij mijzelf: was in de wind

Of, zoals iemand me vanmorgen zei: "In Friesland bij mijn mem hangt elke dag een schone was aan de lijn..."

Maar ja... ik woon niet in Friesland...

Dus hang ik de was gewoon lekker op in mijn eigen achtertuin.

En wat zie ik als ik van mijn boodschappen terugkom?

Een wapperende was op het dak!!

Helaas, als ik mijn camera pak, is de wind net een beetje gaan liggen, maar echt... de was hing horizontaal en stoer in de wind te wapperen!!

Nee, dan deze was. Dit is een echte Hollandse mooi-weer-en-wind-was. Je ruikt bijna hoe schoon het allemaal is. Daar gaat je geest van open...

En deze hieronder heb ik vanmorgen nog even gemaakt. De enige was, die in deze tijd hier in Nederland overal wappert en niet alleen in achtertuinen.

De oranje wapperende was!

Lindenmarkt

.

Zaterdags gaan we vaak naar de Lindenmarkt in Amsterdam en aansluitend naar de Noordermarkt.

Heerlijke markten met van alles en nog wat te koop...

Aan het begin van de Lindenmarkt staat een mooi beeld van Theo Thijssen, die daar in de buurt op is opgegroeid.

Daar, op het beeld, trof ik dit grappige kereltje...

En waar kun je beter een olijfboompje kopen voor het nieuwe huis van je dochter?

Henry heeft er hier bij "Koop je plantje bij Jantje" een hele mooie gevonden!! En nu maar hopen op een mooie olijfoogst!!

Wat een markt... Eén en al kleur daar...

Prachtig!!

Een aanrader voor als je op zaterdag in Amsterdam bent. En dan ook een bakkie koffie doen bij CaféThijssen! Kijk eens hier... wat een mooie foto van Thomas Schlijper:

http://www.cafethijssen.nl/

http://schlijper.nl/

Straatschrijfsel...

.

Dan had je een zoon hè en je was gek op die jongen.

En toen het jochie zeven was zei-die: "Ik word later net als zo sterk als u, vader..."

En je zei het aan iedereen, die maar wilde luisteren: "Later ga ìk met mijn jongen samenwerken!"

En wat denk je... het gebeurde ook nog!

De meester op school had al een paar maal gezegd: "Hij moest maar bij jou in de leer."

En toen kwam de dag...

Samen naar de eerste klus.

Je gloeide van trots toen je naast hem van het Entrepotdok naar de Kleine Wittenburgerstraat fietste.

Kijk 'm toch eens voorttrappen...  

Jaha... later... dan zou hij de zaak van je overnemen. 

Zijn jongen, zijn geweldige zoon...

De wandeling naar de berg

.

Het huisje staat op een berg, of ín de bergen op ongeveer 1000 meter hoog. Vandaar dat immens fantastische uitzicht.

En vlak bij is een andere berg: de Parapluie, waar een heerlijke wandeling naartoe gemaakt kan worden.

Ik heb er al eens eerder over geschreven.

Dat die wandeling nooit verveelt en zo.

En dat ik die, toen ik er alleen was, elke dag maakte en dat het nooit hetzelfde was.

Kijk maar eens, wat we nu meemaken...

We worden wakker in een witte wereld van mist. Er hangen druppels aan de waslijn...

En we gaan tóch op stap, want die ene wandeling kan ik dromen... 

Ook al zie ik geen hand voor ogen... ik weet tóch waar ik ben.

Ineens een kleine opklaring en ja hoor... daar is het kerkje van Trahütten. Gezien vanaf de Parapluie.

Drie hutten...

.

Het dorp waarin we wonen heet Trahütten.

Ooit dus begonnen met drie hutjes.

Geen waterleiding, geen elektra en ook geen plee.

Dat was behoorlijk afzien.

Maar ja... als je op die manier tijdens een vakantie woont, vind je het nog leuk ook.

We hadden ieder ergens in het bos een plek voor onze behoefte.

Water haalden we bij de bron: ijskoud, glashelder, prachtig zacht water.

En als het donker werd gingen de kaarsjes aan en de petroleumlampen.

Geen TV, geen radio en zeker geen internet.

Ik was er toen gek op en voor mij hoefden al die vernieuwingen niet.

Maar ja... nu... in 2014 vind ik het toch wel fijn, dat we een wc hebben en een douche en ... een koelkast.

En dat lekkere muziekje tijdens het rummycuppen sla ik ook niet af.

Het dorp ging met z'n tijd mee... en wij gingen mee...

Hoewel... we koken nog steeds op een houtoven:

En vanwege de kou, de hagelstenen en de mist tijdens deze vakantie hebben we zelf een soort van CV verzonnen.

De grote pannen vol water, die op de oven staan te koken, worden op een gegeven moment naar de woonkamer gebracht en staan daar hun warmte af te geven...

De stoelen staan er overheen om te voorkomen, dat we de pannen per ongeluk omstoten...

(foto's: Henry Kloostra)

Geen idee...

.

Zo... ik ga er dus lekker even voor zitten.

Een beetje op het toetsenbord rammelen en dan komen de ideeën vanzelf...

Jaha... me hoela... niet dus...

Ik heb weken de tijd gehad om mooie gedachten op te slaan en nu is het dan zover en komt er niets uit m'n vingers.

Dat is natuurlijk wel teleurstellend.

Waar kan ik mee beginnen???

Met de vakantie?

Ja... laat ik dat maar eens doen.

Want uiteindelijk is mijn blogstop daarmee begonnen.

Heerlijk een paar weken er tussenuit...

Eerst naar de wijnbergen aan de oever van de Moezel en toen naar de bergen vlak bij Slovenië.

Vandaag eerst maar eens een foto van het huisje bij nacht...

Hier ben ik geweest... 

Een sprookje...

(foto: Henry Kloostra)

.

De accu is opgeladen!

.

Goedemorgen allemaal!

Jawel...

De accu is lekker opgeladen.

Ik ben weer helemaal fris en fruitig en heb er zin in!

De vakantie is natuurlijk allang achter de rug, maar ik heb er een hele lange blogvakantie aan vast geplakt.

Dat is me goed bevallen.

Even niks... 

M'n hoofd goed leeggemaakt en genoten van het Hier en het Nu.

Vanaf morgen ben ik er weer écht. 

Dus... tot morgen!

(Klik op foto voor groter. Fotograaf: Henry Kloostra)