.
Nee, deze Karel is geen kat.
Het is een verzonnen persoon.
Toen ik nog met Hans getrouwd was fietsten we regelmatig langs de Weesperzijde in Mokum naar het schip van mijn zus. Dat was zo rond 1970, lang geleden dus...
Als we dan ongeveer hier waren:
...dan keken we naar boven naar één van de ramen
(maakte niet uit welk raam, overigens)
en riepen: "Karel!"
En nog eens:
"Karel!"
En waarom we dat deden?
Geen idee!
We kenden niet eens een Karel, of misschien wel, maar die woonde zeker niet hier.
En waarom de Weesperzijde?
Geen idee!
Het was bijna altijd donker, dus niemand zag ons, en we kregen er elke keer de slappe lach van...
"Karel!"
11 comments:
Een leuke herinnering, die goed is blijven hangen.
Fijne vrijdag en op naar een zomers weekend...!!
eigenlijk, waarom doe je dit nu niet meer,
ik vindt zoiets zalig om te doen :o)
Ja, leuk, lekker dollen. En Karel kwam nóóit te voorschijn. Héérlijk. Want je was jong en je durfde nog gék te doen.
Jelle Droeviger.
Heerlijk als je dat zomaar kan doen. Ik zou me ook bescheuren...
Ha Marlou,
Een erg leuk verhaal.
Zo lees ik ze graag :)
fijn w-end
Haha je had raar opgekeken als er een hoofd uit een raam kwam " Ja wie roept mij?"
Fijn weekend Marlou
Zet je geluid maar effe goed hard!! https://www.youtube.com/watch?v=ILOIQf2FqD4
Goede morgen lieve Marlou en hopelijk wordt die het begin van een even goed weekend voor jou.
Wat een leuk verhaal, grappig ook en ik kan het me heel goed voorstellen dat jullie telkens weer de slappe lach kregen! Wij hadden dat met het woordje Koelele, vraag me niet waarom maar we vonden dat geestig. Op een blauwe maandag ben ik dat eens op het internet gaan opzoeken, en wat raadt je, het bestaat echt, in tegenstelling met jullie Karel: het is een piepkleine oase in de Sahara hihi.
ik wens je een heel fijn weekend
@->- voor jou
Wat een mooie, nieuwe plaatjes van Poeh heb je op je blog gezet. Het citaat van Rivers is ook prachtig. Ik neem me altijd voor een hele oude wijze vrouw te worden maar het wil nog steeds maar niet lukken (-:
Als ik met mijn tante (ze was als een tweede moeder voor me) op de markt liep, stootte ze me elke keer aan, en zei ze: moet jij eens opletten hoeveel mannen er Piet heten. Dan riep ze heel hard: Piet! en zagen we een hoop mannenhoofden draaien. Zo'n leuk mens. Ze is helaas niet oud geworden.
Je kan maar lol hebben om niet, Marlou, gewoon mee doorgaan!
Lieve groet
Dat zijn de herinneringen om te koesteren...leuk!
Post a Comment