07/12/2016

Ontmoeting in het Bolwerk

.
Als je twee keer in de week een hondje uitlaat dan kom je nogal eens andere mensen tegen, ook met een hondje.
En het grappige is: je groet elkaar! Soms maak je een praatje.
En dan hoor je een mooi verhaal over een hondje dat gered is uit een Roemeense hel.
Of uit de handen van een slechte baas...

Ik loop met "mijn" hondje en ontmoet een vrouw met zo'n grappig ouderwets hondje.
Ik vraag aan haar wat het er voor eentje is: een Draadhaar Foxterrier.
Nooit van gehoord! Het hondje lijkt op Bobbie van Kuifje, maar dan met iets meer zachte haartjes. 
Al luisterend vergeet ik een foto van het hondje te maken, maar ik vind er wel een op het www:


Dat vind ik nog eens een mooi hondje! 
En dít is een hondje met een missie: de ontroostbare baasjes troosten.
En denk je dat het is gelukt?
Ja! Driewerf ja: het is gelukt.
Een hondje kan troosten!

Want wat is er gebeurd...
Het baasje had eerst een ander hondje van precies hetzelfde ras. 
Het was een vrouwtje en het heette Lola.
En dat was het aller aller aller allerliefste hondje van de hele wereld.
Ze hadden haar al 11 jaar en toen gebeurde er iets vreselijks:
Lola verdronk.

De vrouw die het vertelt begint zomaar te huilen en ik krijg ook tranen in m'n ogen.
Het is zo'n ontzettend zielig verhaal...
Ze vertelt minutieus wat er gebeurt is en het is echt hartbrekend erg.
Ze vertelt dat haar man en zij ontroostbaar waren en dat ze om dat te doorbreken een puppy hebben gezocht.
En dat ze dat maar niet vonden, totdat er een fokker was in Groningen...
Die had een teefje, dat om de een of andere reden niet geschikt was voor de "dek".

Na heel wat wikken en wegen, foto's van Lola bekijken en praten met elkaar mochten de vrouw en haar man het vrouwtje meenemen. Ze is een jaar of 4 en ze heeft een hele deftige naam, maar ze wordt Snibbe genoemd oftewel Snip.

En dát is het hondje, dat ik dus tegenkwam in het Bolwerk.
Het speelt met Lizzy, alsof ze elkaar al jaren kennen.
Ik loop nog een heel end mee, hoewel ik allang terug had moeten gaan.

Ik bedank de vrouw voor het vertellen en zij bedankt mij voor het luisteren...
Dat vind ik nou het leuke van wandelen met een hond.
Je loopt anders en je maakt nog eens wat mee. Echt wel!


(foto: www)



11 comments:

Lutje said...

het doet me ook denken aan het hondje van kuifje
een mooie wandeling is natuurlijk nog mooier als je gewoon geniet en open staat voor alles, zoals jij!
Eén @->- voor jou

Marjolijn. said...

Dat is een triest verhaal.
Gelukkig hebben ze een goede vervanger gevonden en zal het verdriet gaan slijten.
Nog vele mooie wandelingen meis.

די מריו said...

Het is een sociaal gebeuren, dat honden uitlaten. Ik kreeg oude mensen in de winkel. Hun vorige hondje waren dood en ze hadden een nieuwe genomen, want ze kwamen niet meer buiten. Nu met hond.. moeten ze weer drie, vier keer per dag naar buiten. Je zag de mensen opbloeien.
Never forget the power of a pet.

Love As always
Di Mario

Jelle Droeviger said...

Short emotional stories that make you cry and happy, by Marlou Witzel.

Jelle Droeviger.

klaproos said...

ohhhh wat erg loutje, vreselijk als je hondje verdrinkt, ik zie nu veel foto's van honden op het ijs, en hou mijn hart vast, honden vinden het leuk, mensen lachen erom, maar zo'n hondje weet niet wanneer het ijs te dun is, zoals afgeloepn dagen , zat door het ijs schiet er onder en klaar ben je met een verdrietig verhaal... afschuwelijk, en het zal het eerste niet zijn,

jawel loutje hondenbezitters kletsen wat af met elkaar, maar het zijn ook zulke leuke dieren hé, honden :-)

dag leukerd,
lizzy heeft het maar getroffen met jou,
xxx

christiene said...

Marlou, dat is het leuke van een hond
de wandelingen,vaak leuke mensen die je tegen komt
en de verhalen, droef of vrolijk,ze blijven hangen.
groetjes Christiene.

Sjoerd said...

Dat is een voordeel van een hond hebben. Kattenbaasjes hebben dat niet.

Mirjam Kakelbont said...

Het aparte is dat we sinds we Rosa hebben er ineens "bij" horen. Bij de andere hondenmensen. En de namen van de baasjes ken ik niet maar wel die van hun hond (-:
Jij bent zo'n mieters mens, Marlou. Iedereen kan aan jou zijn of haar verhaal kwijt. Dat is het mooie van het leven. We kunnen met elkaar mee-leven!
Dikke knuffel en een poot van Rosa ♥

gerdaYD said...

Inderdaad, het hondje lijk heel goed op Bobby van Kuifje. En zo te zien is het ook een intelligent hondje dat haar baasjes weet te troosten... Schitterend verhaal lieve Marlou, bedankt om het hier met ons te delen!

Villa Zeezicht said...

Wat een ontroerend verhaal.. kan ik haast niet met droge ogen lezen...

Yvette said...

mooimooimooi!