.
Pieter Bulthuis, overleden op 13 mei 2012... een dag na mijn verjaardag, om nooit te vergeten.
Op slechts 64 jarige leeftijd. In oktober van dat jaar zou hij 65 geworden zijn.
Maar helaas, dat mocht hij niet halen, want hij werd geveld door ALS.
Gisteren waren we op zoek naar zijn graf, maar we konden het niet vinden.
Vandaag gaan we na de duidelijke aanwijzingen van Milagros wéér naar de begraafplaats, want we willen écht dat steentje neerleggen bij het graf...
Nou... mooi niet. Het is zondag en de begraafplaats gaat pas om 15 uur open en dan zijn we al meer dan honderd kilometer verder!
Maar... we laten ons niet kisten, hè! Mooi niet.
Als je Henry heet, dan geef je nooit op. Marlou wil nog wel eens bij de pakken neer gaan zitten, maar Henry?
Maar... we laten ons niet kisten, hè! Mooi niet.
Als je Henry heet, dan geef je nooit op. Marlou wil nog wel eens bij de pakken neer gaan zitten, maar Henry?
Echt niet!
Die gaat een manier zoeken om tóch binnen te komen.
We lopen door een bos naar de achterkant van de begraafplaats.
Met grote stappen loopt Henry naar zijn doel.
Met grote stappen loopt Henry naar zijn doel.
Er is niemand, geen kip te bekennen... even links en rechts kijken en dan... klimt hij onder het hek door. Of je dan op de begraafplaats kunt komen weten we nog niet, maar in ieder geval wel óp het dak!
En het lukt!
Stevig loopt hij over het dak richting de gang die Milagros heeft doorgegeven. Hier moet het zijn, nee nog een gang.... ja... ik zie het!!
Het graf is op 5-hoog en er een steentje bij neerleggen, nee, dat gaat niet lukken.
Maar we zijn er wel heel dichtbij.
Het 8ste graf van rechts is het graf van Pieter.
Met een gouden vaas en grote rode klaprozen.
Dag Pieter!
We hebben er alles aan gedaan om je te vinden en het is gelukt, dit was het.
We komen vast nog wel een keer terug...
12 comments:
Ik denk dat Pieter zit te lachen.Ergens...
ik denk ook dat je nu terug gaat als het open is ;-)
Een @->- voor jou.
Toch gevonden...!
Pieter zal het wel mooi vinden.
Op naar een fijn weekend...!!
Mooi dat doorzettingsvermogen van je verloofde, ik mag dat wel. Volgende keer weten jullie het zo te vinden. Desnoods met aanwijzingen vanaf het dak.
Love As Always
Di Mario
De Laatste Rustplaats...
Pieter heeft zich vast te barsten gelachen.
Dat is nog eens wat anders dan bij de stoffelijke resten
een gebedje prevelen met een brandend kaarsje.
Jelle Droeviger.
ahhhh, dat vind ik van liefde getuigen.... waaorm zetten ze niet een naam op de steen, dat zou wel wat eenvoudiger zijn toch?
tof van je Henry dat je dit gedaan hebt, en ook tof dat je Marlou steeds weer van haar pakkie af weet te halen als ze erbij gaat zitten:-)
twee toffe peren zijn jullie
❤ ❤
Haha, ik lach in ieder geval om de capriolen van Henry. En ik vermoed dat Pieter het ook niet erg vind... Een heel apart verhaal.
Kijk, daar houd ik van: burgerlijke ongehoorzaamheid! Gewoon je eigen weg zoeken in het leven. Henri moest en zou het graf vinden. Is dat echt liefde of niet, mooi hè?
En wat zal Pieter gelachen hebben, want hij heeft natuurlijk alles vanaf een wolk gezien (-:
Om dat steentje maalt hij niet. Zeker weten!
Liefs en een warm weekend ♥
Zo wat een doorzetter die Henry! Met gevaar voor eigen leven heeft hij dit gedaan! ;-)
En dat steentje, dat komt de volgende keer wel!
Liefs x
Goede morgen lieve Marlou en een fijn weekend gewenst samen met je Henry.
Je Henry die van geen kleintje vervaard is om zijn doel te bereiken hihi. Gelukkig maar want zo hebben jullie toch nog een laatste groet aan je schoonbroer kunnen brengen, ook al was een steentje op zijn graf leggen er niet bij wegens te hoog.
Blij dat het jullie gelukt is want van daar weg te trekken zonder hem nog eens gedag te zeggen zou zonde geweest zijn hé...
Marlou
wat mooi dat jullie het hebben gevonden
doorzetten heeft zijn voordelen
en het geeft ook nog eens bijzondere foto,s.
voor nu wens ik je een mooi weekend!
lieve groet
Christiene
Je doet wel eens wat in geval van nood, in dit geval begrijpelijk.
Henry heeft het waar gemaakt. Hans
Post a Comment