10/10/2017

Osuna

.
De afstanden die we rijden zijn niet zo groot. Dan heb je nog wat aan je dag.
We reizen van Ronda naar Osuna. Hemelsbreed slechts 74 kilometer.
En natuurlijk doen we onderweg de mooie witte dorpjes aan. We zoeken terrasjes op voor een lekkere cortado: een klein kopje koffie liefst op een gezellig druk Plaza Mayor. 
En later zoeken we een leuk eenvoudig tentje op om uitgebreid te lunchen. Dat kan allemaal als je maar weinig hoeft te rijden.
In Osuna rijden we meteen naar El Caballo Blanco (Het Witte Paard) ... een hostal, waar de familieleden ook altijd logeren...


Meteen na het inchecken en uitpakken gaan we op zoek naar het huis waar Henry's moeder geboren is: in de Calle de San Francisco. In dit straatje, aan het eind ervan, is ze geboren en heeft ze zo'n 20 jaar later de vader van Henry ontmoet... een blonde Hollander uit Groningen.


Voor Henry is dit natuurlijk allemaal spannend en leuk.
En als we naar het huis lopen komt er net een jongeman aan, waar we mee aan de praat raken.
Hij nodigt ons uit naar binnen en haalt zijn moeder er bij.


Henry vertelt het verhaal van de ontmoeting van zijn ouders en die twee zitten echt te genieten.
Het zou familie kunnen zijn, want volgens die jongen woonde zijn opa daar... Maar zeker weten doen we het niet.
's Avonds gaan we lekker op de Plaza Mayor zitten en kijken naar al die kindertjes die daar zo laat nog spelen.


Tegen de tijd dat onze kindertjes in Nederland allang op één oor liggen worden deze opgehaald om te gaan eten. Het avondeten is laat. Gezellig laat!
Vlak bij de Caballo Blanco hebben we een eetcafé gevonden waar je voor een habbekrats kunt eten.
Werkelijk!
Voor 8 euro zijn we met z'n tweeën klaar. Lekkerrrrr en daar zit dan ook een biertje bij!
Je snapt wel dat dit onze stamkroeg wordt!



13 comments:

vilterietje said...

Zoooo romantisch, laat een beetje aan Tulipani denken!

Lutje said...

jullie zijn daar echt aan het genieten, het spat volgens mij van jullie 2 af
geniet maar lekker verder...
Een @->- voor jou.

Bertiebo said...

Ja dat is echt heel romantisch
Heerlijk!

די מריו said...

Dat is toch genieten met hoofdletters. Toch mooi als je je oude herinneringen op kan halen. Ik kan me voorstellen dat het voor Henry een dubbel feest is.

Love as always
Di Mario

Jelle Droeviger said...

¡.Me gusta Andalucía mucho.!

Jelle Droeviger.

klaproos said...

Wat geweldig loutje, en wat gaaf dat er net iemand buitenkwam, tof.. heb je niet binnen mogen kijken:-)
herinneringen ophalen aldaar?

dat kroegje lijkt me super, daar ging ik voorlopig niet meer weg :-)

daar moesten ze me buitenrollen eind van de week :-)
dag lekkere smulpaap.
UIENTAART MET DASLOOK

klaproos said...

whahahahahaahah...

uientaart met daslook.... dat is het laatste recept wat ik copieerde:-)
kom je dat bij me eten:-)

het moest natuurlijk een hartje zijn...

krijg je er nu 2
❤ ❤

gerdaYD said...

Goede morgen lieve Marlou en een fijne nieuwe week gewenst.
Het moet voor je Henry een onvergetelijke reis zijn geweest, terug naar zijn roots... Maar voor jou ook want zo kon je met je eigen ogen zien waar hij vandaan kwam en je moet het toegeven: het is een schitteren land en streek!
Blij dat je dit met ons deelt want het roept heerlijke herinneringen op aan de reis die we er maakten!

Sjoerd said...

Ik vrees dat ik daar zou blijven plakken. Een mooi verhaal, lijkt me een hele belevenis voor Henry.

Anonymous said...

Zó, en dan heb je nog niet eens het hele rijtje áfgewerkt van die Tapas fritas.
In Barcelona ging dat anders. Daar had je overheerlijke kleine hapjes met een prikkertje erin. Die prikkertjes werden dan na afloop geteld. Nou, dan was je echt niet na €8 voldaan en met een welgevuld buikje naar je bed gegaan. Zo zie je maar weer: je moet in de binnenlanden van Andalusië gaan. Een waar feestje daar. Ik zou het ook wel eens van dichtbij willen meemaken! Aja

christiene said...

Marlou, 
mooie herinneringen op halen fijn voor Henry
om daar even te kunnen zijn.
Het samen genieten lees je tussen de regels door
zonde dat je op een gegeven moment
toch weer naar huis gaat.
Groetjes Christiene.

Petr@ said...

Wat leuk Marlou, zo'n tour de nostalgie!
En dan spontane ontmoetingen hebben, is altijd leuk.
Ik snap wel dat het jullie stamkroeg werd, hoe kan het voor die prijs?

Liefs

Mirjam Kakelbont said...

Was dat nou toevallig dat er net iemand naar buiten kwam? Ik vraag me dat dus af... Jullie hebben "iets" waardoor jullie heel gemakkelijk contact maken met anderen en dat is een gave, hoor! Inderdaad een heel bijzonder verhaal dat Henri's moeder daar gewoond heeft en verliefd is geworden op een blonde Groninger. Daar zit een roman in (-:
Samen uit eten voor 8 euro? Dat dat nog bestaat!
Dikke knuffel ♥
baai baai swietie ♥