.
In Mokum in een weggeefkast vond ik een boekje van Paolo Cognetti: De buitenjongen
En omdat ik De acht bergen van hem gelezen heb en er erg van onder de indruk was, vond ik deze vondst echt een mazzeltje...
Terug in de trein naar huis begon ik er meteen in te lezen.
Ik vind het gevonden boek eigenlijk best wel spannend.
Terwijl het toch gewoon mooie verstilde literatuur is: een filosofische vertelling over de schoonheid van eenzaamheid, over onze band met de natuur en met onze familie.
Het andere boek: De acht bergen is een ontroerend verhaal over de vriendschap tussen twee jongens, Pietro en Bruno. Het verhaal speelt zich af in een piepklein dorpje in de bergen: de Alpen in het noordwesten van Italië.
Cognetti heeft een groot gedeelte van zijn jeugd in de bergen doorgebracht. Elke zomer huurden zijn ouders twee maanden lang een hut op grote hoogte. Ik denk dat hij er daarom ook zo mooi over kan schrijven.
Toen het rond zijn dertigste misging in zijn leven is hij radicaal met alles gestopt en teruggegaan naar de 2000 meter hoogte van zijn jeugd: hij kocht een berghut en is gaan schrijven.
Hier zit hij voor zijn hut, waar hij elke zomer naar toe gaat om zijn boeken te schrijven.
Een hut zonder internet en zonder telefoon.
Geen mobieltje en geen tv.
Een hut om een tijdje alleen te zijn.
Maar niet te lang, want hij houdt van zijn vrienden en hun gesprekken.
Om daarna weer te kunnen genieten van het alleen-zijn.
Hij zegt: "Ik heb vriendschappen nodig om me ergens geworteld en thuis te voelen."
Daarom gaan zijn boeken over de bergen én over vriendschappen.
Erg mooi. Aanrader!
De acht bergen heb ik digitaal. Als je het boek wilt, dan stuur ik het je op.
Laat maar weten.
11 comments:
Super, die weggeefkasten die je zomaar tegen kan komen.
Veel leesplezier.
mogge Marlou
dus je vond een pareltje in Mokum , mijn geboortestad :)
zo'n plekje in de bergen lijkt mij ook wel wat
helaas het zit er niet in
ja een wereld zonder grenzen , wat zou dat mooi zijn
zonder oorlogen - armoede en honger
nu je ziet wat er gebeurt nu met Engeland , ook een soort van grens overschrijdend gedrag
alles door de smerige politiek :(
groet , Karel
Alleen zijn lijkt me moeilijk. Hier thuis niet, maar zo in de bergen... lijkt me niks
Een eenling zijn
en samen
willen gaan
Wat een tragedie
Van de bergen en van vriendschappen houd ik ook wel, van lezen tegenwoordig helaas een stuk minder.
Eventjes dit plakbriefje: ik brak mijn elle boog (olecranonfractuur) maandag en ben pas thuis met een zware gips waardoor ik een tijdje niets kan posten. Ik hoop hier weldra weer present te zijn… tot later!
Ik kan niet tegen eenzaamheid of alleen zijn. Ik moet gezelschap in de buurt hebben.
ohhh loutje je bent een bofkont, het is geweldig als je alleen kunt zijn, en daar ook van genieten zonder wat in huis :-)
als ik mijn jongens mee mag nemen en jij en kakelino regelmatig voorbijkomen, wil ik dat ook wel :-)
een kluizenaarsbestaan lijkt me zalig maar niet té lang.... want zonder vrienden kan ik niet
xxx
Je bent duidelijk een mazzalbips met zo'n boekje. Precies voor jou daar neergelegd. Geniet er maar van en deel hem gerust weer.
Love As Always
Di mario
ik zet hem op mijn bib lijstje!
Lieve Lou-Lou,
Doe mij ook zo'n hutje in de bergen. Of midden in de polder, mag ook. Zonder alles. Alleen vier muren en een dak is genoeg. Een stoel neem ik zelf wel mee (-: En dan lekker gewoon helemaal niets doen. Jij hébt zo'n hut in de bergen en ik gun je die van ♥e. Wat mieters om zo'n leuk boek in een weggeefkast aan te treffen. Fijn weekend, darling! xxx
Post a Comment