16/06/2010

Het witte lam

.


Al vroeg zitten we op de veerpont. Henry wil eigenlijk die ene hoge brug over, maar ik vind het zo lekker om eerst een tochtje over het water te maken en weet hem over te halen.
“Heen en weer...” begint hij te zingen.
Er zit ook een groepje fietsers uit Bremen op de boot, die het liedje maar niks vinden: ze zijn bang dat we zinken.

Aan de overkant van het water gaat het richting Ybbs. Onderweg begint het lekker te regenen, maar we doen de regencapes nog niet om. Eerst maar eens aan de koffie en dán pas de capes om.  Het is wel nodig, want het regent niet zachtjes meer.
In Pöchlarn zoeken we een plek om te lunchen. Het moet wel overdekt zijn, dus... wordt het een kerkje. Meteen een paar kaarsjes branden en daar zitten we in één van de kerkbanken onze Semmeltjes op te peuzelen.
  


 













 Ook bezoeken we het geboortehuis van Oscar Kokoschka, waar een heel museum van gemaakt is, met veel werk van hem.
Toch wel prettig, even wat cultuur op doen.

Na Pöchlarn is het niet ver meer naar Melk. De regen is opgehouden en we komen droog aan in “Das Weisse Lamm” een gasthof, dat is overgenomen door een Italiaan, die ons later echte ouderwetse spaghetti gaat opdienen.



 
 












In Melk bevindt zich een groot klooster op de berg: Stift Melk. Daar moet je natuurlijk even geweest zijn. Dus klimmen we via een smal weggetje naar boven. Het is een mooi klooster met veel glitter en goud en gedoe en een prachtige kloostertuin.

Het stadje is verder wel aardig, het is goed om een beetje rond te banjeren en om de spieren op een andere manier te gebruiken.
Mijn linker achillespees is heel geïrriteerd en vraagt me steeds: “waar ben je mee bezig?!!”





.

8 comments:

Marjolijn said...

Mogge meis,

Ja, zo een paar dagen op de fiets, vraagt veel van andere spieren, dan normaal in het dagelijkse leven.
Maar je doet het goed...!!
Een beetje afwisseling, zal je goed gedaan hebben.
En met een beetje cultuur snuiven is ook niets mis.
Ook een bord heerlijke spaghetti sterkt de spieren weer.

Voor vandaag lekker genieten van een zonnige dag.
Liefs Marjolijn.

gerdaYD said...

Melk... die naam alleen al heeft bij mij steeds visioenen opgeroepen van oude middeleeuwse sagen. Had jij dat gevoel ook toen je er liep, lieve Marlou?
Je achillispees kreunt onder al dat fietsgeweld, maar ik wéét dat je toch behouden thuis kwam, dus ze (of is het hij, hihi) hield zich kranig hé?
Maar ik kan het geloven dat je medepassagiers helemaal niet vrolijk werden toen jullie zongen:
Heen en weer ((Heen en weer) Heen en weer, heen en weer (Heen en weer))
Heen en weer ((Heen en weer) Heen en weer, heen en weer (Heen en weer)) Ga nou weg mensen
Heen en weer ((Heen en weer) Heen en weer, heen en weer (Heen en weer)) Dat loopt nog verkeerd af
Heen en weer ((Heen en weer) Heen en weer, heen en weer (Heen en weer) (...)
© drs. P.
*wink, big smile*
Bedankt voor je schitterende reactie, en maak er een fijne, zonnige dag van!

Lutje said...

oei, dat wordt masseren en rusten want overbelast je pees maar niet!

Fluitenkruid said...

Na boze voeten nu ook al een boze pees? Jij moet echt wat liever voor je onderdanen zijn :-)

klaproos said...

wat lastig als je lichaam zich op allerlei manieren verzet marlou,
ik denk dat je aan een tandem moet volgende keer:-)
henry voorop en jij achterop genieten :-)

Liesbeth said...

En? je hebt zeker wel even geluisterd naar je achilluspees. Je zat daar wel lekker zo op dat bootje, op dat bankje..heerlijk varen, heen en weer!

Liesbeth said...

En, heb je geluisterd naar je Achilluspees? je moest wel..Op de foto zie ik dat je daar heerlijk zit op dat bankje, heerlijk varen..heen en weer!

wim said...

Moet wel interessant zijn geweest, het werk van Kokoschka te bekijken.