Net voordat ik de sleutel in het slot steek hoor ik binnen de telefoon gaan.
Razendsnel zet ik mijn fiets op slot en in recordtijd sta ik in de voorkamer met de telefoon in mijn hand…
Met Marlou…
Hallo mijn lief, met Henry…
Heeeee Henry! Wat leuk, waar zit je?
Ik sta op Times Square. Heb je je computer aan?
Haha, nee… hoezo?
Nou.. doe even aan en zoek dan naar: Times Square Webcam. Dan neem je het tweede beeld.
Zie je me staan?
Wacht even… ik ben er bijna. Heb je nog genoeg beltegoed?
Ja.. geen probleem. Ik bulk van het beltegoed!
Jaaaa, jaaaa… ik zie je staan. Ik zie je! Ik zie je! Zwaai even…
Henry zwaait naar de webcam, terwijl hij met mij aan het bellen is. Hij is in New York en staat echt op Times Square met mij te bellen en naar me te zwaaien…
Dit is toch onvoorstelbaar? Hoe ver is het niet vanuit New York naar Haarlem… En dan ook nog een beetje staan te zwaaien! Jammer dat hij mij niet kan zien. Ik zit ook te zwaaien. En te glunderen…
Eigenlijk is de wereld maar heel klein.
(Dit is Henry niet, maar het is wel ongeveer hetzelfde plaatje:)
.
12 comments:
ach wat leuk...
wat liefffffffffffffffff
dát moet echte liefde zijn:-)
jouw hele dag is weer goed en die van morgen derbij zeker :-)
xxx
Die telefoon van jou staat niet stil hè?
Mooi , hoe al die snufjes je dierbaren zo dichtbij kunnen brengen, ik kan me, denk ik, vrij aardig voorstellen hoe je je voelde toen hij stond te zwaaien..Vandaag weer even, of is hij onderweg?
Dit zijn van die onverwachte kleine kadootjes, heerlijke man die Henry.
Ha, gelukkig jouw magische vingers hebben goed gedaan, het lukt weer...!!
En dit verhaaltje had ik toch echt niet willen missen.
Wat mooi....heerlijk dit soort telefoontjes...!!!
Liefs Marjolijn.
Wat geweldig al de techniek van deze tijd. Even zwaaien vanuit New York naar jou. Wat een geluksgevoel zal dat hebben gegeven. Fantastisch dat hij eraan dacht.
Liefs Ibella
Haaaaaaaa... leuk, zo'n telefoontje!
Je had PrintScreen moeten doen, dan had je 'm op de foto gehad!
Maar zo krijgen we ook wel een idee van hoe het was.
Leuke man.
Een uit duizenden.
:-)
groetjes van Nienk
Begin jaren '60 woonde ik in new-York. Op Broadway kon met een 45 toerenplaatje maken van je stem en met bijpassende omslag opsturen naar Europa.
Er is sindsdien wel het 'teen en tander' veranderd ;-)
New York...
fijne, boeiende stad.
Ik ga de volgende keer ook deze webcam opzoeken en zwaaien...
Mooi is dat..
Ik ga toch eens kijken waar de webcam staat bij de Western Wall in Jerusalem. Misschien kan ik mijn moeke wel even bellen.
Love As Always
Di Mario
Hoi meis,
Maak er weer een fijn dagje van.
Komt Henry nu ook weer snel naar huis, dat zou helemaal fijn zijn..!!
Liefs Marjolijn.
Hé, dat is wel een heel leuk telefoonstukje, Marlouke!
Ik vind dit een echt kadoke, zo iets maak je geen tweede keer in je leven mee. Ik kan me het gevoel dat jij er bij kreeg een beetje voorstellen, maar niet echt, want zo iets is me nog nooit overkomen...
Jij daarentegen, maakt de fijnste dingen mee. En waarom? Ik denk dat het is omdat zo veel mensen van je houden...
Ja, de wereld is kleiner geworden door al die techniek. Maar onze aandacht voor de naaste buren is nu wel verdwenen. Elke vooruitgang is geen verbetering.
Post a Comment