Het huis, dat mijn ouders in het dorpje huurden, heette de Kortschak-villa, naar de oprichter van het dorp, die daar ooit heeft gewoond. Wij gingen er voor het eerst rond 1960 op vakantie.
Er was nog geen waterleiding. Het was twee emmertjes water halen, om de beurt, bij de bron die zich achterin de tuin bevond.
Er was geen elektra, geen gas en helemaal geen ijskast.
Gekookt werd er op een enorme houtoven, waar mijn moeder de scepter zwaaide.
Ze was er goed in, want het eten was altijd lekker.
Maar wat ik niet lekker vond was: de melk.
Mijn drie jaar jongere broer Florian en ik haalden elke avond een emmertje melk bij Jagebauer. Dan hielpen we met stront vegen, terwijl de koeien gemolken werden.
We konden de melk zo onder de koe vandaan meenemen.
Als het 7 uur was hielpen we de broer van de boer met klokluiden, totdat we ons daar zo misdroegen, dat we er nooit meer mochten komen.
Het klokgelui klopte niet en de mensen begonnen te klagen!
Als we weer thuis kwamen was het al bijna donker. We stonken een uur in de wind. Een douche??? Die was er niet. Gewoon poedelen bij de bron.
De melk vond ik vies. Bah! Lauwe stinkmelk…
Op een dag hagelde het zo erg, dat we moesten uitkijken, dat we de stenen, als eieren zo groot, niet op ons kop kregen.
Dat was jammer: Florian en ik waren immers altijd buiten. Maar goed… ook een hagelbui duurt niet eeuwig en toen mochten we er op uit. Met emmers gingen we de hagelstenen rapen. Massa’s hagel-eieren!
En wat deden we er in: de lauwe melk!
En wat deden we er in: de lauwe melk!
Het melkemmertje werd in het ijs gezet en niet lang daarna……...........................
de hemel op aarde:
KOUDE MELK!!!
.
de hemel op aarde:
KOUDE MELK!!!
.
14 comments:
Ik kan er niets aan doen, maar melk, nee, dat komt in mijn drinkpatroon niet voor. In welke vorm dan ook....gruwel, gruwel...
Trouwens, gruwel, ook zoiets, dat moet je mij ook niet voorzetten.
whaahahhaha
jawel hé..
ik herken dat wel, van die melk,
vies hé zo lauw:-(
maar eh eigenlijk klopt het ook niet je neemt het eten van een jong dier om zelf beter van te worden....
nee melke laat maar gaan :-)
die hagelstenen zeg, niet misselijk marlou??
xxx
gek eigenlijk,hè, dat wij het enoge zoogdier zijn, dat na de zoogperiode nog melk drinkt.
ik ken het ook, die lauwe melk.
OT; en ik heb het ook al jaren dat dankbaar voor de dag-boekje( een stapeltje inmiddels)
Ik heb je verhalen gemist Marlou, fijn dat je er weer bent.
Ik vind lauwe melk ook zo vies, goed idee van die hagelstenen :-)
Ja, zo was dat, vroeger. De dagen duurden zo lang en er was zo veel te doen. Je werd smerig en vuil, je zat onder de schrammen, je rende de hele dag, je klom in een boom en tuurde vanuit de geheime hoogte naar de mensen beneden.
En als je moeder je zocht, dan hield je je eerst een tijdje muisstil. Totdat ze riep dat de boterhammen klaar waren.
Vroeger kon je nog gelukkig zijn zonder verdriet te hebben...
Jelle Droeviger.
Lauwe melk, nee mag ik er voor bedanken.
Koude karnemelk nog wel, maar dat was het wel.
Als het heel warm is een lekker ijsje, kan ook.
Mooi verhaal meis, wat hebben jullie daar al veel beleefd in en rond het huisje op de berg.
Gatver,... melk moet koud zijn.
Love As always
Di Mario
melk, gewone melk ... iedere ochtend mijn eerste werk
melk, nee daar gruwel ik van, maar een bordje brinta lust ik wel
Wat een heerlijke herinneringen mijn lieve Marlou. En wat hebben jij en je pen -euh- klavier er weer iets moois van gemaakt. Héérlijk om lezen, dankjewel!
Voor jou:
Dronken as een peliesie
Zo zat as een kameel
We drinken nooit meer een druppel
We zoepen al veel ste veel
Dus steun ons arme boeren
Het is zo goed voor elk
Allemaal, allemaal
Allemaal an de melk (...)
© Mannenkoor karrespoor
*wink, big smile*
Wat een leuk verhaal Marlou, ik heb weer van het begin tot het eind genoten. Maar ook van de thee op woensdag middag.
De melk nog omringd met de geur van de warme speen: lief voor kalversnuitjes....en buikjes....
Dingen om nooit te vergeten....geuren, klanken, beelden....nu voor goed bewaard in de kosmos?
Sterrenliefs * * * Annet
Mijn broer en ik kregen wel eens suiker in onze warme melk, dat was pas lekker:)Maar wel een beetje herkenbaar want ook gingen Toon en ik met pa mee melk halen bij de boer, dat was voor mijn moeder die MS had en ze probeerde van alles uit om haar te genezen, dat was ook zoiets. Dus wij hoefde die vieze melk niet te drinken.
Het is goed zo af en toe eens op reis te gaan.
Verandering van spijs doet eten.
Post a Comment