.
Ik doe mijn boodschappen graag bij een kruidenier, waar je gratis lekkere koffie kunt krijgen. Meestal zit er wel een praatje in met deze of gene...
Daar staat Don. Ik ken hem van vroeger. Van toen hij nog kapper was.
Hij knikt vriendelijk en zegt: ”Lekkere koffie vandaag…”
Waarop ik antwoord, dat ik verslaafd ben aan koffie, maar dan alleen ’s morgens en niet meer dan twee kopjes.
“Nou...” zegt hij, “ik ben ook verslaafd: haha! elke dag een flesje wijn!”
Ik zeg: ”Dan weet ik wel een fijn wijnwinkeltje voor je.”
En ik begin uit te leggen, waar je dat wijnwinkeltje (klik op: Vintous) kunt vinden: ”Je loopt van de Botermarkt richting…” maar Don begint nee te schudden.
“Laat maar…” zegt hij, “ik heb mijn vaste supermarkt, waar ik Tempranillo koop: 24 flessen. Dan ben ik gauw klaar en voor weinig!”
Ik vind het grappig, zoals we daar staan in die koffiehoek. Ik zou wel een foto van hem willen maken, maar dat durf ik niet.
Hij gaat door: “En ’s avonds voor het slapen gaan neem ik een whisky. Een Schotse. Dat is om je gedachten te laten stijgen. Geen cognac, daar gaan ze juist van naar beneden. Maar whisky… daar slaap je lekker op, zonder gedachten, want die zijn dan opgestegen…” Hij wijst naar het plafond.
Omdat ik snipverkouden ben zeg ik, dat ik mijn grogje dan maar met whisky moet maken.
“Neehee… zonde! Doe maar met cognac. Een grogje hoort met cognac. Of met rum.”
Hij heeft zijn koffie op en zegt: “Ik stap maar eens op”.
Ik vind het jammer, dat ik geen foto van hem durf te maken.
Maar… een paar dagen later kom ik hem tegen op de Groote Markt (waar ik hem meteen vraag of ik zijn naam mag gebruiken in dit verhaaltje...) en dan ineens durf ik wél een foto te maken:
Maar oh oh… een foto in een kruidenierszaak, met de pakken melk en de boter op de achtergrond was wel een stuk leuker geweest.
Hallo Marlou,
Geinig verhaaltje! Ik ben blij, dat ik niet voor George Clooney door hoef te gaan. Die drinkt alleen maar geitenmelk en eet glutenvrij.
Ik mag nog alles eten en drinken van de dokter, gelukkig maar. Wel, helemaal goedgekeurd en gemachtigd tot plaatsing.
Hartelijke groet en tot op de koffie bij AH of zomaar,
Don
13 comments:
Zo heb ik ook voor mijn vaste spullen vaste plekjes om te halen. Heerlijke plekken met goede herinneringen.
Love As Always
Di Mario
Hoe dan ook meis, jij hebt weer een mooi verhaal met foto, je boodschappen gedaan en zelfs gezellig koffie gedronken.
Wat wil een mens nog meer.
Fijne dag vandaag.
Als ik moest kiezen tussen een kruidenier met of zonder kofie koos ik voor de eerste
Tegenwoordig kun je bij bijna elke supermarkt gratis een bakje koffie drinken volgens mij, maar ik denk niet dat iedereen er zo'n leuk verhaal weet te ervaren.
Ik zelf maak nooit gebruik van de mogelijkheid. Ik drink lieve rmijn iegen koffie :D
Opgestegen gedachten dat lijkt me wel wat maar laat ik nou niet van alcohol houden. Een kopje koffie daarentegen zit er al weer in.
Leuk verhaal en Don heeft iets bekends, waarschijnlijk ben ik hem wel eens tegengekomen in Haarlem.
Lieve groetjes
whaahahahhaha
wat ben j e toch een heerlijk mens, ik zi eje het doien en ik hoor je praten,
zalig zo'n verhaal , heerlijk zulke ontmoetingen daar hou ik ook zo van:-)
heb zondag het recept vaoor kesrenstreuf weggegeven aan een belg die al aan de dikke kant was, maar hij zag eruit alsof hij vreselijk genoot van het levenen daar hoort een kesrenstreuf gewoon bij,
dag struiveke, altijd zo leuk blijven als je nu bent hé:-)
xxx
Prachtig verhaal Marlou ik wou dat ik zo kon schrijven.
Maar ja JIJ hebt talent!
ot je hebt mail!
geweldig Marlou...wat maak je me toch weer blij met je geinige stukkie.
Mooi verhaal en leuk dat je het zo kon publiceren.
Hi Marlou,
wat een mooie 'spirituele' gedachten van Ron over het gebruik van alcohol. zo kun je het ook doen natuurlijk:)
Grappig van dat niet durven en hoe dat kan wisselen dat gevoel...
Je reacties kwamen ergens anders terecht maar welkom...en ik viel door de mand...het is beter zoiets niet te zeggen maar ja:))
Liefs&liefs Annet :>)
Reactie verwijderen van: IK KAN VLIEGEN...
Jelle Droeviger zei...
Ja, geweldig, zo een onverwacht gesprek, in de supermarkt. De meeste mensen lopen alleen maar langs elkaar heen, bevreesd voor menselijk kontakt.
George Clooney, die kwam ik in september 2009 bij toeval tegen in Los Angeles. Ik peddelde met mijn vouwfietsje langs de boulevard, richting Santa Monica Pier, toen ik hem op een bankje zag zitten.
Een zonnebril hattie op en een hoedje, mogelijk ter vermomming, maar ik herkende hem tóch. Ik ging naast hem zitten op dat bankje, en zei verder niets. Ik voelde dat hij opzij keek, mijn kant op, en na een tijdje zei hij: "Is dat niet het nieuwe blond, dat grijze haar van jou? Is het echt, of heb je het geverfd?"
Ik kon alleen maar lachen na die vraag, en stelde me meteen maar voor. Hij deed hetzelfde, en vroeg of ik hem had herkend. "Ja, vanzelfsprekend," zei ik, "maar ik kom uit Holland, en dus heb ik stijl."
Na enige tijd wat te hebben gekletst over de beroemde Santa Monica Pier, en over mijn vouwfietsje gingen we uit elkaar.
Hij bood me geen koffie aan.
Jelle Droeviger.
Allemachtig knap, die foto-bewerking van kapper Don, nu in de SuperMarkt...
Lijkt wel toveren. Mooi gedaan, Han.!
Jelle Droeviger.
Wat een schitterend én leuk verhaal lieve Marlou, en Han wist weer maar eens een oplossing voor je probleem te bedenken hihi.
Opgestegen gedachten van de whiskey? Wawww, maar goed dat ik dàt niet wist toen ik nog dronk... anders had ik toen élke dag in hogere sferen verkeerd! *wink, big smile*
Bedankt meid, voor dit hartverwarmend log!
Post a Comment