.
Als je het station uitkomt na je lange reis in de trein, bijvoorbeeld naar Maastricht en weer terug en je loopt dan over het Prinsen Bolwerk, dan ineens... is daar een kleine plek onder een boom in de struiken.
Je loopt er zo voorbij als je het niet weet.
Maar als je het weet en je kijkt... dan zie je het.
Het is een plek, waar een kabouter woont.
Kijk maar:
Aan de ene kant is het een beetje een slordige kabouter. Hij ruimt zijn troep niet op en het is een rommeltje voor zijn deurtje.
Maar aan de andere kant... hij heeft wél een kliko: een vuilnisbak. Misschien dattie zo nu en dan eens opruimt en blaadjes veegt of zo. Je weet het niet. Want je ziet 'm nooit en je kunt het dus ook nooit vragen.
Nu wil je misschien weten hoe groot dit allemaal is.
Niet groot. Je kunt boven het deurtje een veertje zien en óp het deurtje een handgreep van een lade.
Het is geen grote kabouter.
Ik ga eens een keertje wat lekkers neerleggen.
Of iets uit de speelgoedhoek wat daar bij kan.
Bijna niemand kent dit plekje.
Het is dan ook geheim.
Want kabouters zijn geheim.
Je ziet ze nooit, maar ze zijn er wel...
.
9 comments:
Oh dat is leuk, zo'n stadskabouter.
Misschien heeft hij het wel zo druk om andere mensen te helpen, dat hij niet aan zijn eigen huisje toekomt.
De stadskabouter zal blij zijn met jouw aandacht meis.
Verwen hem maar een beetje.
Fijne dag vandaag.
Ronduit méésterlijk, Marlou.! Een sprookje in een sprookje.
GB, die volgend jaar 100 zou zijn geworden, zou het zéker ook vergenoegd hebben gelezen.
En ook mijn oude moeder zit hier naast mij te glimlachen.
Jelle Droeviger.
ze zijn er wel , jawel dat geloof ik graag,
en soms als we het even niet zien zitten fluisetren ze ons iets liefs in zodat we er weer tegen kunnen hé,
da's het mooie van tuinkabouters:-)
xxx
Die kabouters zijn altijd razend druk om ons te helpen. Vandaar dat het een beetje rommelig is denk ik.
Je hebt overigens wel geluk dat je wel weet dat hij er is.
Fantastisch! Niet alleen dat jij dit bijzondere plekje spotte, maar ook dat je er zo'n heerlijk, grappig logje over pleegde! Bedankt lieve Marlou, voor mijn eerste lach van de dag. Moge er nog vele volgen, en zeker ook voor jou!
Ha Marlou,kabouters zijn net als mensen de een is schoon en de ander maakt er een rotzooitje van.Leuk dat jij ze gevonden hebt.Dus het krijgt een vervolg.
Groetjes Christiene.
Grinnik, grinnik, wat énig!
Niemand anders ziet dit natuurlijk..
Daarvoor moet je een Marlou zijn..
Zij weet: ze bestaan!
Wat een leuk en uniek mens!
Kleine kabouterknuffeltjes van Annet uit Kabouterland :::X:::
Ik weet er hier in het kasteelbos ook ene te wonen...
Je hebt er een foto van, en dat zou het bewijs van waarheid moeten zijn. Maar ik lees morgen wel even verder bij je. ;)
Post a Comment