Ik ben een Haarlemse jongen

.

Gisteravond... een heerlijke avond gehad met het Ampzing Genootschap...

7 Mannen, nou ja... Haarlemse jongens dus, die heel veel van de Nederlandse taal houden. 

Ze zingen vrijwel alleen in het Nederlands (onze moerstaal) en zijn géén taalpuristen, maar wél liefhebbers van de Nederlandse taal... 

Daar spelen en kwelen ze mee...

(Ik had geen camera bij me, dus heb ik deze foto van het web geplukt:)

Er zijn diverse Ampzing-avonden, die allemaal in Haarlem worden gehouden en sinds gisteren ben ik fan, dus ik zal er wel vaker naar toe gaan! Meer hierover bij: Ampzing

(borstbeeld van Samuel Ampzing op de Oude Groenmarkt:)

Neem even de tijd om ze te zien en horen in het geweldige lied: "Ik ben een Haarlemse jongen".

Je ziet meteen een heleboel van mijn mooie stad. Echt doen... je zult er geen spijt van krijgen en het lied is TOF!

Tijd voor Meneer Aap

.

Meneer Aap loopt in de Grote Houtstraat: even naar het Kruidvat voor een nieuwe pot NIVEA.

Hij houdt daarvan, het is zijn merk: zijn handen worden er zo lekker zacht van.

Net als hij de winkel weer uitkomt ziet hij zijn oudste vriend.

Het is Ramon, zijn jeugdvriend, zijn maatje van de basisschool.

Samen konden ze de hele wereld aan en dat heeft de hele wereld geweten: één brok katte-kwaad...

Of moet je juist zeggen: "ape-kwaad"?

Het wàs me een stel. Altijd in de weer om iets uit halen en daar was het stuivertje op de spoorrails een niemandalletje bij! 

Meteen rent meneer Aap naar zijn oude vriend.

Hij loopt iedereen omver om zo snel mogelijk bij hem te zijn.

En dan bassen er twee gezellige vrienden door de straat: "Hee joh!" "Jij hier!"

Er volgt stevig kloppen op de rug en wat heen en weer springen.

En drie tellen later zit Meneer Aap bij Ramon in de auto op weg naar de kroeg in Overveen.

Even een paar biertjes bij Sligting! Even bijpraten...

Verloren...

.

We fietsen in Amsterdam over de brug van de Amstel bij de Sarphatistraat...

Ineens zie ik een soort van noodkreet op een lantaarnpaal.

VERLOREN!!

En wat is er verloren?

Kijk maar:

Een Herenpak!

Dat is balen!

Wil je goed gekleed naar een feest is je Herenpak van je bagagedrager gegleden.

Ik hoop, dat-ie gevonden is en teruggegeven...

.

Hallmark

.

Soms krijg je van die e-post waar je vanaf wilt.

Met Hallmark lukt me dat maar niet.

Begrijp me goed: ze hebben mooie kaarten en doen vast heel goed werk, maar ik hoef het niet.

Ik wil alleen maar minder....

Dus ik wilde Hallmark's afschrijven. Moet lukken. Makkie toch?

Maar die slimmeriken hebben bedacht dat je dan eerst in moet loggen.

En laat ik nu mijn gebruikersnaam helemaal vergeten zijn.

Maar daar heb ik wat op gevonden. 

Een nieuwe naam is gauw bedacht en uitschrijven maar...

Wat schetst mijn verbazing...

Op 1 januari krijg ik post van Hallmark, met mijn nieuwe "naam" er op... 

En hoe heet ik daar? 

En was ik jarig?
Nee... natuurlijk niet.
Nou, daaaag Hallmark!

Hallmark... Flikker nou toch op!

Pay it forward

.

Op mijn facebook pagina heb ik deze oproep gedaan:

"Na al de vreselijke gebeurtenissen die hebben plaatsgevonden en nog steeds plaatsvinden heeft de aarde zoveel mogelijk positiviteit nodig.

Ik presenteer: het "Pay it forward" initiatief.

De eerste 5 mensen die op deze status reageren met "Ik doe mee" krijgen van mij dit kalenderjaar (op een onverwachts moment) een verrassing. 

Het komt onverwachts en het kan van alles zijn: een boek, een kaartje, iets zelfgemaakts...

De eerste 5 mensen, die zeggen "Ik doe mee" doen mee.

Zij dienen hetzelfde te doen als ik: deze tekst kopiëren op hun eigen tijdlijn, dus niet "delen"...

Zo vormen we dan een web van connectie en vriendelijkheid... 

Laten we meer liefdevolle en aardige dingen voor elkaar doen in 2015.

Al was het alleen maar om elkaar te laten lachen en te laten weten, dat we aan elkaar denken.

Zo maken we samen van 2015 een liefdevol, positief jaar" 

Ik vind het mooi. En ik doe mee!

En heb nog maar drie mensen bereid gevonden om mee te doen. Om vijf mensen te verrassen...

Dus... nog twee mensen...

Twee van mijn webbies??

Ik hoor het graag....

Duinwandeling

.

Als je vlak bij de duinen en de zee woont...

Ja... dan heb je geluk!

Hier een foto van mijn wandeling in het mooie Middenduin in Overveen om het weekeinde mee in te luiden...

Ik hoop, dat het voor jou een heerlijk, vrij en licht weekeinde wordt!

De stroopwafel

.

Zo rond het avondeten zit ik in de trein van Mokum naar Haarlem.

Tegenover me is een Chinees echtpaar komen zitten. Nét op tijd, want de trein stond op springen.

Ze hijgen nog een beetje na, moeten lachen en knikken me vriendelijk toe.

Hij ziet er een beetje zo uit, alleen heeft hij een geruite pet op:

Ik zit wat te bladeren in mijn agenda, noteer alvast wanneer ik moet werken en wanneer ik op de kleinkinderen pas.

En terwijl ik dat doe, zie ik dat ze hun avondeten klaar zetten: een halfje gesneden bruin, een pakje smeerkaas en een jammetje. Ook wordt er een theelepeltje klaargelegd.

De man zegt iets tegen me, wat ik pas na een tijdje merk, sja... slechthorend weet je wel.

Hij geeft me een ingepakte stroopwafel.

"Thank you!" zeg ik blij, hoewel ik momenteel aan het lijnen ben.

Dus ik wijs op mijn tas en zeg nogmaals: "Thank you"

En ik wijs op de stroopwafel. "Stroopwafel" zeg ik.

Dan moeten ze onbedaarlijk lachen: "Hahahaa... whahaaa...  stloepwaffel, whahaha... stloepwaffel..."

Ze maken lachend een paar dubbele boterhammen klaar.

Met het theelepeltje smeren ze de smeerkaas op het brood en beginnen smakelijk te eten.

Ja, zó smakelijk, dat ik, met mijn dove oren het kan horen.

Ik kijk op.

De man zit te genieten van zijn brood, hij smakt lekker en kijkt verheerlijkt naar de dikke boterham met echte westerse smeerkaas.

Dan maakt hij het jammetje open en lepelt de rode jam met het theelepeltje er uit...  Als toetje.

Jammer... de trein is bijna bij Haarlem. Ik moet er zo uit...

Als ik wegloop zeg ik: "Bye!"

En zij zeggen: "Haaai!"

Met een brede glimlach stap ik de trein uit.

"Haaai!"

Kari Hemnes

.

Zo nu en dan krijg je een mooie tip van iemand.

Nu van Jacques Klöters, die me attendeerde op een zangeres, die op zijn pad kwam en daardoor op het mijne.

Een Noorse zangeres: Kari Hemnes

Ik ben meteen gaan  "youtuben" en luisteren en vind haar een heel mooie, soepele stem hebben.

Gave begeleiding. Geen hard rock, heel relaxed... ik mag dat wel, een beetje jazzy.

Meestal zingt ze in het Noors...

Maar niet altijd.

Hier is "Lover in Berlin"

Jeg elsker stemmen hennes... (ik hou van haar stem)

She said...

.

Tot 1985 ben ik getrouwd geweest met Hans.

Ik wil even een anecdote (annekedote zei hij altijd) kwijt.

Het gaat over Hotel California, de nummer 1 van de TOP 2000 van 2014.

We hadden toen, ongeveer in 1980, een platenspeler en een enorme stapel elpees.

Van Bob Dylan tot Schubert en The Soft Machine.

Van Joe Cocker tot Mozart en Randy Newman.
En natuurlijk alle singeltjes van Abba van Roosje!

Echt zuinig waren we niet op die elpees: we legden ze gerust "bloot" op elkaar en krasten er flink op los met de naald van de pick-up.

Maar hoe doorleefder ze werden, hoe mooier!

En toen kwam: Hotel California van The Eagles.

Hans was er weg van. Hij zat naast de speakers te luisteren en lekker mee te knikken, tot het moment, waar hij helemaal op kickte.

Echt snappen doe je het misschien niet, maar hij zat te wachten op het "He said" en "She said" in de tekst.

Dat werd zo'n beetje terzijde gemummeld en dat vond hij zo'n vondst!

Van de 100 keren (of meer...) dat hij die elpee gedraaid heeft heeft hij al die keren die kick gehad. Steeds weer zag je hem op"kicken"...

Ik vind het nog steeds jammer, dat we dat nummer niet op zijn begrafenis hebben gedraaid.

Maar misschien neem ik eens een MP3 spelertje mee, met een paar boxjes en dan ga ik het lekker op zijn graf draaien. Voluit. He said! She said!

MTTCW

.

Ik zou niks meer over Facebook schrijven, maar er moet me toch één bladzij van het hart: ik moet er namelijk elke keer zo heerlijk om lachen.

Er zijn diverse FB-groepen en één van die groepen is: MTTCW.

Dit zijn de letters van: "Make That The Cat Wise".

Er worden Nederlandse teksten zeer letterlijk vertaald naar het Engels, zoals "Take your sister in the mailing"  of  "I keep you in the holes."

Het wordt ook wel steenkool Engels genoemd, oftewel: Stonecoal English.

Zo nu en dan zal ik een leuke laten zien.

Deze bijvoorbeeld: 

Haha, zie je me zitten!  "I laugh myself an accident..."

Een facebook soapje (slot)

.

Tot slot... wat is er nou zo leuk of goed aan Facebook?

Wel, iedereen met wie ik bevriend ben, maakt zo nu en dan een bladzij en het is ontzettend leuk om die bladzijden te lezen en er eventueel op te reageren.

Soms wordt er een leuke foto geplaatst, of een sterke tekst...

FB is dus een soort bloggen, maar dan nét even anders...

Zo is mijn neef Ruud met pensioen en laat weten hoe zijn reis door het lekkere warme Spanje gaat.

Mijn dochter Roosje is grafisch vormgever en plaatst mooie fotoos van haar werk.

Mijn nichtje Pleun is topkok en plaatst zo nu en dan een heerlijke foto van een toprecept.

Mijn vriendin Marjolijn plaatst elke dag een foto van een lekker bakkie koffie en ik zet er (meestal) een fotootje bij in de reactie...

En kijk eens wat een mooie bladzij van onze Dienie en daaronder die van Annette... :

Kortom...

Je kunt er heel wat in kwijt en dàt is nou juist het leuke. Dus... ik blijf!

Zo.... en nou genoeg gekletst over Facebook.

We gaan het weekeinde in. En ik hoop, dat het jouwe het beste ooit is!

.

Een facebook serie (4)

.
Na mijn chatsessie met die idiote meneer Bas H. heb ik eens goed nagedacht.
En in no time wist ik, wat me te doen stond. Ik wilde alleen nog maar FB-vriend zijn met mensen, die ik een hand heb gegeven...

Dus ik heb meteen de vriendschappen met alle zogenaamde BN'ers opgezegd.

Dag Micha Wertheim, dag Arie Bras, dag Hank Onrust... dag allemaal... verzamel maar lekker veel vriendschappen (Jack Spijkerman heeft er 4409!), bedankt voor het accepteren, maar ik nok af!

En weet je dat ze het niet eens merken, als je de "vriendschap" opheft??

Maar...

En toen...

En toen... zag ik het boek van Bas Haring ("Kaas en de evolutietheorie")  bij Henry in de boekenkast liggen en ontdekte ik dus mijn vergissing ... Bas H. was niet Bas Haring!!

Ik had natuurlijk kunnen weten, dat Bas Haring die tekst niet had gechat. 

Het kwartje viel! Bas Haring is te beschaafd om zo'n idiote tekst te chatten. 
En die Bas H. mag wat mij betreft naar de maan, in z'n blootje!

Ik heb nu gewoon allerlei FB-vrienden, en... ik ken ze allemaal!!

Alleen Jacques Klöters... ach ja... die ken ik niet echt persoonlijk, maar hij heeft zulke leuke teksten en gedichten... 

Die hou ik er bij...

En mijn webbies natuurlijk! (ook al heb ik enkelen daarvan nog nooit gezien, maar... ik ken ze toch al jaren!)

Een facebook soapje (3)

.

In plaats van Bas Haring, onze mooie jonge filosoof, bekend van radio en tv, nodigde ik Bas H. uit. Ik zeg niet de echte naam, in verband met de privacy. Het is geen bekende Nederlander en ik dacht écht, dat hij Bas Haring was.

Jawel... het zijn maar 5 letters, maar ohohoh... wat maakt dát verschil!!!

Ik kreeg een chat van Bas H. :  (de woorden in het blauw zijn van mij)

Omdat ik geen tijd had om te chatten had ik gezegd, dat ik later zou antwoorden... En Bas H. schreef, dat hij mijn antwoorden niet zou lezen en of ik die kersthypocretie ook zo haatte.

Waarop ik, eigenwijs, terug schreef:

En meneer Bas H. reageerde daarop:

En nu even de rest van de chat achter mekaar:

Hierop heb ik natuurlijk niet meer geantwoord.

Pffff... wat een gedoe!!

Dat voelde niet goed!! (morgen vervolg)

.

Een facebook soapje (2)

.

Als je begint met Facebook ga je naarstig op zoek naar bekenden, die ook "op" FB zijn en die je dan een vriendschapsverzoek doet.

Ik heb nog nooit meegemaakt, dat iemand dat weigert, dus je hebt in no time een flinke lijst vrienden. Ieder heeft er een mooie profielfoto op gezet en een mooie omslagfoto.

Dit is mijn profielfoto:

En kijk eens... dit is de profielfoto van mijn knappe verloofde Henry, die dus ook één van mijn FB-vrienden is:

En zo kan ik van ieder een leuk fotootje plaatsen, maar omdat FB redelijk openbaar is zoek je die zelf maar op...

Toen ik ontdekte, dat ik met veel meer vrouwen dan mannen op FB bevriend was ben ik zomaar eens in het wilde weg wat bekende mannen gaan uitnodigen.

Eens kijken, of die wilden toehappen op de uitnodiging van een wildvreemde madam..

En ja hoor...

In no time had ik een hele lijst beroemdheden in mijn vriendenkring.

Zo was daar Paul Haenen, Vincent Bijlo, Harry Vermeegen, Marcel de Groot, Robert Vuijsje, Sjonnie Rep, Ties Kruize  en dan is de lijst nog lang niet vol (zo'n 40 BN-ers). De stand was zo ongeveer 90 vrouwen en 80 mannen. Nog even rechttrekken dus...

Op een dag deed ik een vriendschapsverzoek aan (dacht ik...) onze knappe, jonge filosoof Bas Haring. Die leek me wel wat voor op mijn vriendenlijstje:

Wat een mooie jongen is dat toch... 

Ik maakte echter een schrijffout en in plaats van Bas Haring nodigde ik uit...

(morgen verder...)

Een facebook soapje (1)

.

Sinds een tijdje ben ik "op" Facebook.

De meesten van jullie weten precies hoe mijn pagina er uit ziet, met deze foto als omslagfoto.

Ik vind het inmiddels een leuk medium.

Je kunt allerlei teksten en fotoos met elkaar delen.

Je kunt vrienden en vriendinnen zoeken en groepen waarvan je lid wilt zijn, zoals de Haarlem Marktplaats of ons heerlijke zwembad De Houtvaart.

Dan doe je een vriendschapsverzoek en voilá... niet lang daarna heb je er een vriend bij, tenminste ...als je verzoek wordt geaccepteerd.

Zo heb ik een aantal familieleden als vriend en natuurlijk een heleboel koorleden en gewone vrienden ... 

En Henry natuurlijk... ja, die is niet alleen mijn verloofde, maar ook mijn FB-vriend.

Je kunt allerlei oproepen doen:  mijn nichtje Pleun vroeg bijvoorbeeld om kristal- zegels van de AH. Die ben ik meteen voor haar gaan sparen, zodat ze nu een mooie set glazen heeft.

Of een oproep om naar het concert van Malle Babbe te komen luisteren...

Ook is de oproep voor de demonstratie "Je suis Charlie" vorige week in Haarlem gedaan via Facebook... Er kwamen 4000 mensen op af, waaronder ik.

Kortom, een nuttig medium!

Als je er een beetje mee om kunt gaan heb je er nog lol aan ook!!

(morgen verder...)

Fietsen op het perron

.

Hoewel ik geen haast heb wil ik tóch de trein van 13:15 naar Haarlem halen.

Op perron 1 staat die trein al klaar.

Rechts, op perron 2, staat nóg een trein naar Haarlem, maar die gaat "pas" om 13:21.

Het is 13:14 en ik fiets (ik heb mijn vouwfiets mee) gewoon over het perron naar de trein van 13:15, die staat links op perron 1.

En daar zie ik uit de menigte een blonde conductrice stappen, die mij in de smiezen heeft.

Ze begint tegen me te krijsen. Echt waar, anders kan ik het niet noemen. Gewoon zo ordinair krijsen, dat ik het niet eens versta. Maar ja... ik weet heus wel wat ze bedoelt. Dus ik zeg terug: "Ach... ik wilde gewoon de trein halen!"

Waarop zij krijst: "Die trein haal jij helemaal niet! Want jij gaat niet mee!!!"

Waarop ik mijn vouwfiets oppak en zeg: "Nou..... dan niet!" en meteen in de trein van 13:21 stap.

Jawel en ohlala, nu moet ik wel 6 minuten wachten. 

Haha, so what!

Het geeft me tóch voldoening en ik moet lachen om deze idiote situatie.

Als ik 16 minuten later in Haarlem ben, kom ik mijn oudste vriendin tegen op het stationsplein.

Zie je wel... daarom mocht ik niet met die eerste trein mee!

JE SUIS CHARLIE

.

Naschrift donderdag 13:51:

Vanavond om 17:30 lopen we vanaf het Stationsplein naar de Grote Markt.

Daar komen we samen voor een demonstratie voor de vrijheid van 

meningsuiting en staan we stil bij de slachtoffers

van de aanslag in Parijs op de mensen van CharlieHebdo en de politieagenten.

Sprekers o.a. : Burgemeester Schneiders en Raja Alouani.

Zitten is het nieuwe roken

.

Soms word je ineens getroffen door een zin en gisteravond was dat deze zin:

"Zitten is het nieuwe roken..."

Ik moest die zin even laten indalen en toen dacht ik: verrek zeg... dat zou zomaar eens waar kunnen zijn!!

Laat het ook maar even indalen, net zoals ik deed...

Ga eens bij jezelf na of je niet teveel zit.

Of je wel genoeg beweging hebt.

Ja... kijk maar eens goed, want bewegen is goed en gezond! Ga gewoon lopen tijdens de lunch of tijdens een telefoongesprek.

Hoppa! In de benen jij!

Met mezelf heb ik in ieder geval afgesproken, dat ik per dag niet langer dan één uur achter de computer zit.

En dat uur verdeel ik in drieën... 

Drie keer 20 minuten per dag.

Moet kunnen...

Dus... ik hou het kort!

Mijn 20 minuten zijn bijna om...

Ik ga er op uit!

Wil je er meer over lezen en goeie tips?

Klik dan hierop:

"Zitten is het nieuwe roken"

En dan nu opstaan en wegwezen!

De dansende chauffeur

.

Ik moet even een bezoekje brengen aan het ziekenhuis in Haarlem-Noord. 

Niets ernstigs hoor, maar wel een pokke-eind met de fiets en het regent. 

Dat ga ik dus mooi niet doen...

Ik pak gewoon de bus, ik heb tenslotte niet voor niks een OV-kaart.

De chauffeur van de bus terug rijdt zo soepel en zo gelijkmatig.

Ik hoef me niet eens vast te houden, zo mooi rijdt hij.

En dan ineens zie ik het!

Deze chauffeur is niet bezig met het besturen van de bus... nee... hij danst!

Elke bocht neemt hij mooi en soepel.

En rustig. Het lijkt echt alsof de bus met mooie trage bewegingen aan het dansen is...

Als bij het station zijn dienst er op zit en hij afgewisseld wordt geef ik hem een compliment.

Ik zeg: "U rijdt als een danser..."

En weet je wat hij zegt?

Hij zegt: "Ik ben vorige week op tango-les gegaan..." 

(Schilderij van Willem Haenraets)