11/03/2015

Lola en Poekie

.
Bij het opruimen en systematiseren van mijn foto's op de computer vond ik een tekening.
Een tekening uit een tijd, dat ik op de katten Lola en Poekie én op het huisje van mijn dochter Roosje in IJmuiden paste.
Haar huisje stond vlak bij de kleine vuurtoren, van waaruit je elke avond rond 18 uur de boot naar NewCastle zag vertrekken.
Dan gingen we voor het raam staan zwaaien net zo lang tot er iemand terug zwaaide.



Inmiddels is dat al weer een hele tijd geleden.
Het huisje is helaas gesloopt, echt heel erg jammer! Dikke fout van een toenmalige wethouder in IJmuiden.
Kijk toch eens wat een schattig huisje.
En ik... jaren jonger, dat wel, maar toch ook zeeeer schattig...


En dan nu terug naar de tekening, die ik bij het opruimen vond.
De tekening is van 10 januari 2005...
Toen zat ik nog wel eens te tekenen op de computer...


Ach... daar liggen Lola en Poekie heel lief samen op een dikke wollen deken. Moeder en zoon... 
Moe van het zwerven in de duinen...
Lekker dicht tegen elkaar aan. 
Ze hebben na de sloop van het huisje nog een hele tijd in Amsterdam gewoond. Geen zwerftochten meer, maar echte huiskatten...

De zoon, Poekie, ligt in IJmuiden begraven op de plek, waar het huisje stond.
En de moeder, Lola? Dat weet ik eigenlijk niet eens.
Zal toch eens vragen...


Bovenste foto: Henry Kloostra

.

11 comments:

Marjolijn. said...

Dat was een heel mooi plekje zo aan de zee...!
Jammer dat het huisje daar niet meer mocht staan.
Gelukkig heb je de foto en tekening nog als mooie herinnering.

Mooie dag vandaag.

gerdaYD said...

Je zou je toch weer aan het tekenen moeten zetten lieve Marlou, het plaatje is... een echt plaatje!
Zo jammer dat het huisje gesloopt werd, en voor wat? Dat hoor je nog wel meer vanuit Nederland, blijkbaar had men toen nog geen idee dat restaureren ook kan hé. Gelukkig heb je nog die foto...
OT: fantastisch dat jij als enige het verband tussen de twee logjes zag, jij ben beslist een pienter mens!

Jelle Droeviger said...

Zo een huisje aan de rand van Nederland. Wie wil er níét wonen.?
En nu is het dus weg... Voor altijd verdwenen. Onbegrijpelijk.

Die tekening is een meesterwerkje, Marlou. En dan die tekst er bij.!

Jelle droeviger.

Jelle Droeviger said...

Hééé.!
Ineens een foto er bij.! Het huisje is zo heel goed te zien. Je staat er mooi op Marlou.! Veel wind zeker daar aan de kust...?

Jelle Droeviger.

John said...

Mogguh Marlou,
Ja, dat zijn leuke plekjes met leuke huisjes. Er zijn er op meer plaatsen verdwenen. Wethouders doen enkele jaren dienst en verprutsen hier en daar wel wat.
Leuke foto met een jongere jij :D

doeg

klaproos said...

ahhhhhhhh wat lief loutje, je moet meer tekenen ik denk dat je prachtige dingen kunt maken:-)
ik wil er wel een picknickje onder verwedden,
de jonge loutje:-)
stralend als altijd, toppie:-)

loutje ik hoop dat je vandaag net zo'n heerlijke dag hebt, als ik gisteren had:-)

xxx

christiene said...

Jammer van het huisje maar een prachtige foto .....
en ook een jonge Marlou,en ook nog eens een groot talent.... de tekenig is leuk!!
groetjes Christiene.

Annette said...

Ach wat een mooi stukje proza. Ook mooie poezennamen: Proza en Poëzie. Of Poesie, poesy.....

Van dat soort tekeningen hou ik :)

Ik ga boven zitten en kijken of er wat opborrelt. Zoals Campert laatst zei: gewoon beginnen te typen. Het komt allemaal door die man, die man van 10 januari. En ik ben zo'n stomme romanticus. Maar het zat diep Marlou zo diep.....

Kruisje van Annette

Albert y Mara said...

Je weet vast niet wat Poeki in het Maleis betekent?
Wat een schattig huisje, maar ook wat een lief meisje die Marlou. Ik kan me voorstellen dat Henry FELIZ met je was en nog steeds is *WINK*. Jij andersom ook, want anders ga je niet elk weekend naar Mokum.

Aan zee wonen is altijd mooi en het ruikt soms zo lekker. Is toch anders als we aan het Veluwemeer vertoeven. Nu snap je helemaal dat Mara en ik ons gelukkig voelen hier direct aan de Middellandse Zee. Lieve groeten van ons.

Sjoerd said...

Een huisje in the middle of nowhere. En dan zo'n mooie meid erbij...

mirjam kakelbont said...

Wat een sukkel van een ambtenaar. Nou ja, het is overal vergeven van de sukkels. Kijk maar naar de politiek...
Heel erg zonde van dat huisje. Ik had zo voor een paar weken vakantie willen huren, echt waar! En dan ook nog op een droomlocatie.
Die ambtenaar...weet je zeker dat het geen blinde stagiair geweest is?
Baai baai swiet sjeerie <3
Liefs Kakelino