.
In Andalucía, het uiterste zuiden van Spanje, woont Milagros, de zus van mijn verloofde...
Ze is daar permanent gaan wonen toen Pieter, haar man, een akelige ziekte kreeg: ALS.
Hier kon hij nog een beetje op het terras scharrelen en in de zon zitten. Hier had hij nog een beetje een gevoel van vrijheid. Hoewel hij in zijn lichaam opgesloten zat, voelde hij zich in dat mooie Zahora aan de Atlantische kust beduidend beter dan in de flat in Amsterdam Zuid-Oost...
Hier kon hij ongestoord en intens naar Bach luisteren.
En hier is hij uiteindelijk 5 jaar geleden overleden.
Als wij in Andalucía zijn gaan we op zoek naar zijn graf, om er een bloemetje neer te leggen en een beetje aan hem te denken.
In Spanje is "gewoon" een graf zoeken ontzettend ingewikkeld.
Kijk maar eens:
Het zijn bouwsels van soms 6 graven hoog en de aanwijzingen zijn summier of kloppen voor geen meter. Ook is er niemand die je kan helpen om het juiste graf te vinden.
We zijn er zeker een uur wezen zoeken en het is ons niet gelukt...
Later die dag legt Milagros ons precies uit, waar we moeten zijn: links onder de poort door, dan naar rechts en dan het vijfde pad links, ergens op 5-hoog...
Voordat we de volgende ochtend verder reizen gaan we eerst naar de begraafplaats, maar... die gaat pas om 15 uur open...
Voordat we de volgende ochtend verder reizen gaan we eerst naar de begraafplaats, maar... die gaat pas om 15 uur open...
(morgen zoeken we verder)
10 comments:
als je daar bent moet je dat zeker doen,
maar iemand vinden is daar precies iets anders, heel anders dan hier
Een @->- voor jou.
Ja, dat is moeilijk zoeken als je het niet precies weet.
Hopelijk nog wel kunnen vinden voor de reis weer verder ging.
Mooie dag vandaag.
Toch bijzonder dat soort dingen. Zo heeft elk cultuur zijn eigen manier.
Love As Always
Di Mario
Zo breng je mooi een aantal uren door op de plek waar een geliefd persoon te ruste ligt...
wat jammer dat je het niet hebt kunnen vinden, kan milagros, misschien een foto maken van zijn graf?
toch wel een mooie manier van begraven hé, dan ben je toch nog heel dichtbij eigenlijk,
ik vind dat wel wat hebben.
Dag ❤ , heb het goed vandaag
Goede morgen lieve Marlou. Wat en vreselijke ziekte hé, gelukkig heeft hij toch nog een beetje van het leven kunnen genieten in dat prachtige land.
Je hebt gelijk, in die zuiderse landen heeft men een heel andere manier om iemand te begraven dan hier, het lijkt allemaal heel ingewikkeld, maar spaart veel plaats uit ook.
Benieuwd naar je volgende log en of je zijn graf vooralsnog toch nog hebt gevonden...
Gesloten is dicht, in Spanje.
Dat wordt dus een dispuut met de autoriteiten...
Dan kun je in Spanje maar beter tegen windmolens gaan vechten...
Jelle Droeviger.
Jammer dat je dan zo lang moet wachten...
Ha Marlou,
het ziet er heel indrukwekkend uit,zo heel anders als bij ons.
jammer dat je zo laat pas te terecht kunt
maar ik denk dat het toch gaat lukken.
groetjes Christiene.
Deze manier van begraven spreekt me wel aan. Ziet er "gezelliger" uit dan onze platte, marmeren stenen. Ik wil trouwens niet zo'n steen;heb liever een eenvoudig houten kruis.
Maar ik dwaal af...
Jammer dat jullie het niet konden vinden. Je zou zeggen: het is toch een fluitje van een cent om de paden en graven nummers te geven. Maar misschien wil men in Spanje overledenen geen nummer geven omdat ze ze als overleden mensen blijven zien. Ook een mooie gedachte. Het idee van Dien is mooi: vraag of ze een foto voor Henri maken!
Dikke kus ♥
Post a Comment