.
Ik had ooit een tante, tante Diny, die kunstenaar was en best mooi kon tekenen en schilderen.
En wandkleden maken. En misschien kon ze nog wel meer.
Ze vroeg me of ik een keertje wilde komen poseren.
Samen met een vriendin zouden ze mij dan tekenen.
Nou zat Roosje toen op de kleuterschool, en ik had verder geen werk, dus ik naar tante Diny.
Ik moest op de bank gaan zitten en zij zetten hun tekenspullen klaar.
Ik had om de tijd te breken een boek mee genomen, want het leek me heel slaapverwekkend om de hele tijd stil te zitten en een beetje voor me uit te staren.
"NEE, NEE, NEE... niet lezen!!" riepen ze allebei dodelijk verschrikt.
Huh??? Niet lezen??? Waarom dan niet?
Omdat dat geen gezicht was, een lezend model.
Geen gezicht?? Sodemieter toch gauw op!
Wat dacht je dan dat dit kindje deed, geschilderd door Johann Gudmundsen:
Of deze vrouw, geschilderd door Edward Simmons:
En wat dacht je van dit prachtige lezertje, door Briton Rivière... En kijk eens: de hond leest gewoon mee.
Dus... la-me-nie lachen... een lezend model geen gezicht?
Zeker ook nooit De Lezende Moeder van Rembrandt gezien??
En tegenwoordig kun je duizenden lezertjes op het web vinden. Bijvoorbeeld op Pinterest (most famous paintings of reading women)
Kan me er nog steeds kwaad over maken... Die twee would-be kunstenaars in hun bekakte atelier. Blêh!
18 comments:
Haha, ik was ook onmiddellijk vertrokken...
ja, de schilder is de baas?
maar het is aan jezelf wat je ermee doet!
Een @->- voor jou.
Tja, de kunstenaar heeft het voor het zeggen hé...!
whahahahhaa, mooi verhaal. Dat van dat lezen stond niet in de studieboeken, dus het mocht niet. Terwijl je toch denkt dat kunstenaars een creatieve brein hebben en daar voorbij denken.
Love As always
Di Mario
Hahaha, maar heb je je portret ooit gezien?
Oei Marlou, als je er nu nog kwaad om kunt worden zit het van binnen toch erg hoog. Gooi het er eens echt goed uit. Lees een goed boek. doe wat :)
whahahaha loutje ??? je laat het nog steeds aan je hart komen hé....
da's minder,
misschien eens flink op een boek stampen waar je een hekel aan hebt, en bedenken dat daar tante diny's kunstwerken inzitten, :-) die diny's ook altijd hé :-)
whahahahahaaha
genieten vandaag hoor, that's an order :-)
xxx
Haha Marlou wordt er nog boos om :-)
Heb je uiteindelijk je portret gekregen? Ben benieuwd!
Liefs Petr@
Whahahaaa ... de ene kunstenaar is duidelijk de andere niet, maar ik zou me ook niet laten dwingen in zo'n situatie.
Ik zou ze hard uitlachen en vertrokken zijn. Ik ga een beetje uren voor me uit zitten kijken, daar had ik als kind al geen geduld voor. Lezen wel, stapels!
ha die Marlou
ja ik had ook lachend weg gegaan
je hebt het laten zien , al die lezende modellen :)
hier is het nu gestopt met sneeuwen , ik schat dat er een cm of 4 á 5 ligt
nog schoon ja hihi
groet , Karel
Ze konden er gewoon geen klap van. Mooi verhaal!
Tante Diny was één van de Amsterdamse Joffers. Het was trouwens een hele eer als je je zo mocht noemen. In Villa Eduard hangt ook een schilderijtje van haar. Die oude man met hoed en drankneus...... Ik heb trouwens óók een schilderij met daarop een lezend naakt. Een prachtig schilderij. Het enige minpuntje is dat ze het boek zo dicht bij haar gezicht houdt dat ik me afvraag of ze wel één letter van het boek heeft gelezen!
Nou, Marlou, dat beeldje van dat lezende kind, in jouw tuin, dat is toch een pracht kunstwerk, en dat bewijst dat lezende modellen schitterend te verbeelden zijn.!
De bovenstaande reactie is van mij: Henry
Test.
en bewegend model is veel leuker juist die ene blik die zo weer uit beeld is die is de moeite waard!groetjes Marijke Oomen
Wie weet hoe anders het met de carriere van je tante was gelopen als ze jou wèl met een boek had geportretteerd.....
Post a Comment