.
Natuurlijk is verdriet niet zomaar over.
Maar gek genoeg ga je wel "gewoon" door met je leven.
Je proost met elkaar op het nieuwe jaar, je gaat weer naar de sportschool en je doet je boodschapjes...
Maar ondertussen blijft het verdriet toch ergens zitten.
Met het ouder worden verlies je steeds meer mensen om je heen.
Mijn vader had een studeerkamer (waar ik vaak zat te lezen) en op de schoorsteenmantel zette hij fotolijstjes met daarin zwart-wit foto's van overleden vrienden en familieleden.
Het begon natuurlijk met één foto. Ik weet niet meer van wie. Misschien de vrouw van zijn vriend Jan. Want ik herinner me, dat zij overleed... ergens in de jaren 60.
Toen hijzelf overleed kon zijn eigen lijstje er niet meer bij. ..
Ik ken wel meer mensen met een "doden-hoekje": een mooie plek met foto's.
Inmiddels heb ik ook heel veel doden. (Kun je doden "hebben"?)
Ik heb een mini-altaartje in mijn boekenkast.
In mijn mini-altaartje staan alleen maar foto's van mijn ouders en van mijn twee overleden zussen.
De scherpe kantjes zijn er gelukkig wel van af, want...
Hun nagedachtenis is mij tot een zegen.
14 comments:
vergeten doe ze je nooit
ze zitten voor altijd in je hart
zelf heb ik zo geen plekje in huis
hier is een knuffel en Een @->- voor jou.
Ze zitten in je hart meis, samen met alle mooie herinneringen.
Bij mij staan of hangen geen foto's van mijn ouders. Want het is wat Marjolijn hier ook zegt: ze zitten in je hart. Stevig en voor altijd!
Ja loutje de doden kunnen je ook tot zegen zijn,
dor aan een geliefde overledenen te denken, wordt je hart weer wat zachter .. wil ik geloven, als ik verhard ben.. door alle ellende om me heen, en op FB.. vooral dierenleed maakt me hard, dan zou ik wel grrrrr. maar ik kan niks, dat is de naakte waarheid,
hier staan een paar mensen die overleden zijn op de kast, en mijn broer staat er al sinds zijn dood.. op mijn nachtkastje staat mijn moeder, dan zie ik haar als ik wakker wordt, dat vind ik fijn...
ennnnnn loutje, jou wil ik er nog lang niet bij hebben, dat je geen gekke dingen gaat bedenken hé :-)
xxx
Goede morgen lieve Marlou.
Doden 'heb' je inderdaad, net als al die mooie herinneringen aan hen die je in je hart bewaart zodat de scherpe kantjes van het verlies een heel klein beetje afslijten met de tijd.
Ontroerend van je vader dat hij al zijn verdwenen geliefden in een kadertje op de schoorsteenmantel bewaarde. En jij doet hetzelfde, al is het dan in een andere vorm.
Voor jou:
Dood zijn duurt zo lang
Het is niet fijn om dood te zijn.
Soms maakt me dat een beetje bang.
Het doet geen pijn om dood te zijn,
maar dood zijn duurt zo lang.
Als je dood bent, droom je dan?
En waar droom je dan wel van?
Droom je dat je in je straat
langzaam op een trommel slaat?
Dat iemand je geroepen heeft?
Droom je dat je leeft?
Maar ach, wat maak ik me toch naar,
het duurt bij mij nog honderd jaar
voor ik een keertje dood zal gaan.
Ik laat vannacht een lampje aan.
© Willem Wilmink
Het verdriet houdt zeker niet opeens zomaar op. Ik kan je vertellen dat ik mijn nicht, beste maatje in mijn leven nu nog steeds mis. Maar ze ging dan ook veel te vroeg.
Soms komt verdriet ook weer terug. Van de week was Shirel aan het huilen, ze miste Safta zo.. dat doet altijd extra pijn.
Love As always
Di mairo
Het allerergste is dat je de doden niets meer kunt vragen, of met ze kunt lachen.
Je kunt nog wel, in jezelf, vertederend lachen om zaken die je met ze deelde.
En dat is ook wel fyn.
Hallo Marlou, ik kom je uiteraard even terug bezoeken.
Ja het is enorm verdrietig, extra als het rond de jaarwisseling gebeurt, 4 jaar terug overleed 1 van mijn beste vriendinnen (kende haar vanaf mijn 6e)
Een plekje in huis om ze bij elkaar te zetten vind ik op zich een heel mooi idee, heb het zelf niet want het zijn er veel te veel inmiddels.
hoe we het ook doen... we moeten het verdriet en gemis een plekje geven in ons hart en ermee leven... soms lukt dat beter dan de andere keer. Het is schraal maar toch wel een troost dat we kunnen stellen dat iedereen dit zal herkennen.
Wens je sterkte met het verlies en hoop dat je toch door liefdevolle herinneringen het plezier van het bestaan kunt blijven voelen.
Groeten Melody
Vooral mensen die te vroeg gaan blijven mij bij, als iemand een lang en gelukkig leven heeft gehad is dat ook erg, maar makkelijker te aanvaarden.
Dat zeg je mooi: Hun nagedachtenis is mij tot een zegen. Zo vergaat het mij ook met mijn vriendin.
Mooi Marlou zo'n gedenkhoekje.
Helaas worden het er steeds meer inderdaad.
Verdriet is inderdaad niet zomaar over, maar we moeten verder als mens.
Heb zelf de fotoboeken van mijn ouders gekregen en kijk er wel eens in.
Een verleden waar je zelf bent uit voort gekomen. Hans
@ heb je een mailtje gestuurd.
ha die Marlou
dank je voor je bezoek aan mijn blog
jammer te lezen dat je een goede vriend verloren hebt
wens je sterkte met het verlies
groeten , Karel
Post a Comment